Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pianino Chopina
czy keyboard chłopca
może po prostu
instrument człowieka

dęte nadymane dudy
gitary i inne
z prądem – takie modne określenie
dla drinku
musujący akord chwyt
reklamowy badziew

dźwięk z jakiejś głębi
może jebany wieloryb
chce żreć

daj jeść każdej nucie skądkolwiek

dlaczego „gra w coś” nie jest już dźwiękiem
przecież to wszechświetny paradoks

jak tak można

połączenie refleksu szachisty z galopowaniem
piłeczki pingpongowej i basem rękawic bokserskich
łączy się w dość psychodeliczny nastrój

oddychaj głęboko
wyodrębniając poszczególne organy dźwięków
nie szarp czasem
za te czerwone struny nie wolno się brać samemu

*

otworzyłem się na kogoś
ktoś mnie olał

zburzone bloki rozjebane fortepiany w kawałku
nie jednym nie ostatnim porównaniem
słuchu odpornego na kataklizm

podziurawione kobzy
pełni powietrzem muzycy nędznych serc

szacunek
miejmy go w kluczach
nie łamiąc zasad
tych szczerych współżyć

Opublikowano

Bielaczku, wszystko jest po Twojej nucie. widzę kilka bardzo
ciekawych i mniej momentów w tym wierszu. jednak
przyznaję, że na mój gust, to za dużo tego jebania
w tym wierszu - zresztą dobrze wiesz, że nie lubię wulgaryzmów :)

połączenie refleksu szachisty z galopowaniem
piłeczki pingpongowej i basem rękawic bokserskich
łączy się w dość psychodeliczny nastrój

podziurawione kobzy
pełni powietrzem muzycy nędznych serc

szacunek
miejmy go w kluczach
nie łamiąc zasad
tych szczerych współżyć
- dla mnie naj

za formę się nie zabieram, bo wiesz jak lubię :)

zdrówka i serdeczności Łejeczka :*

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
    • Przypomniał mi się Ebenezer Scrooge, a raczej wizja jego przyszłości przedstawiona podczas spotkania z trzecim duchem. Z tą różnicą, że wiersz na rozdrożu patrzy raczej w tę ciemną opcję. Samobójstwo? 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...