Kwiaciarnia

[Ella Kojot]

Weszła do kwiaciarni w przejściu podziemnym. Owiał ją zapach więdnących roślin, cierpki aromat łodyg i środków nabłyszczających.
Z góry sączyło się jaskrawe białe światło jarzeniowych lamp.
Nie usłyszała pytania sprzedawcy, wycofała się niezgrabnym ruchem strącając sino-trupie orchidee i podświadomie chcąc uniknąć kary wcisnęła się w ciasny zakamarek będący podręcznym magazynkiem kwiaciarni.
Tu też świeciły ostro jarzeniówki.
Znalazła kontakt i po chwili betonowe wnętrze wypełniła bezpieczna ciemność.
Wsuwała się coraz głębiej. Mrok oblewał ją jak woda w jeziorze.
Wreszcie czuła się bezpiecznie.
Skuliła się, za sobą czuła pulsowanie chłodnej, betonowej ściany.
Dobiegające skądś wibracje, szmery i odgłosy miasta były dla niej tym, czym dźwięki spoza świata dla dziecka w łonie matki.
Zapadła się w siebie, dawno nie czuła takiego spokoju i ukojenia.
Wpatrzona w ścianę tuż przed swoją twarzą widziała nocne niebo jeszcze jarzące się lekko poblaskiem zachodu, przesuwające się na nim granatowe chmury zakrywające raz po raz tarczę księżyca i migotliwe gwiazdy.
Po raz pierwszy od wielu nocy usnęła spokojnym snem.

[John_Maria_S.]

Interesujace i zagadkowe.Pozdrawiam.