Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

z chłodu kruchty


Rekomendowane odpowiedzi

Fuga

z chłodu kruchty

między kamiennymi ławami
od jednej plamy światła do drugiej
wzdłuż cienia czerwonej kolumnady
trafiam w małżowinę schodów

dalej płaszczyzną dźwięku
do złotych organów
pod kryształowym sklepieniem
gdzie falą płynę pomiędzy gzymsami

całym ciężarem i objętością brzmienia
przez balkon do kolebki wspartej na filarach
blaskiem barwnej instalacji smug
przez szkliste twarze w strzelistych witrażach

do kopuły - chmur zwieńczenia
i wyżej szybciej z drżeniem zimnych rąk
zaciśniętymi powiekami rozwijam się z dźwiękiem
wiem że to świątynia nie organy tak grają

zapach białych lilii i milknących świec
wsącza się z wolna w rozchylone usta
oparta o ścianę nie czuję już martwoty i chłodu
coraz cięższe dźwięki współzawodniczą z powietrzem

cisza



cały wiersz,
mam nadzieję, że się spodoba
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

i nic,naprawdę nic się w tej katedrze nie kryje?Brzmi jak lekko spoetyzowany opis z książki o detalach architektonicznych.Może mam wstręt po sześciu latach nauki o,ale miło byłoby wrócić gdyby jednak..coś się w tej katedrze kryło.Myślę że zdecydowanie za dużo słów które nic nie wnoszą.Zbyt opisowo.Może spróbuj napisać drugi,ale prostymi słowami,nadmiar elementów arch.nie tworzy klimatu,powinnaś go zbudować raczej wrażeniami nic opisami.Wolałabym poznać Twoje odczucia,albo wspomniany chłód,może zapach niż szczegółowy wygląd katedry..ale może tylko ja tak mam. Piszesz dobrze,ale ten wiersz mnie nie ujął.jak będzie Ci się chciało to napisz drugi,bo temat dobry,chętnie poczytam
pozdrawiam/martyna

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

prawdę mówiąc to ja ten wiersz piszę dalej

wstawiłam tą część, bo jeszcze czegoś takiego nigdy nie pisałam i nie wiem czy dobrze mi idzie i czy pisanie dalszej części ma jakiś sens (wiersz ma konkretny cel - w tej części jeszcze nie opisany, narazie tylko chcialam oprowadzić po świątyni - zapoznać z wnętrzem)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Bezetowi chyba oko zaszło /bielmem?łzą?/ - przecież to jeden, gigantyczny Obraz, w środku którego porusza się peel /że tyć ciężko - to może od nadmiaru grzechów, albo prztłoczony
sztormem dźwięków organowych/;
jak dla mnie zbyt statyczny, ale może dlatego, że mnie organy niosą jak rydwan przez Kosmos, a Ciebie aż przypłaszczyły ciężarem dźwięków;
pozdrawiam; ciekawy plastycznie wiersz; ale obraz nieco przytłacza /może ma! przytłaczać/;
moim ulubionym okresem w Krakowie jest czas koncertów organowych w kościołach krakowskich w okolicach lutego, a potem latem - od czerwca po sierpień, no i z tego powodu tylko nie będę dla śmierdzącego Krakówka Scypionem, i pozwolę mu stać jeszcze - do kolejnego cyklu koncertów; :)
J.S

powód jeszcze jeden by się znalazł - Bezet musi gdzieś mieszkać...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Się uśmiałem serdecznie:) Oj, faktycznie Scypion z pana nie będzie:)))


Co do twojego, Ewo, wiersza, to ty już sama wiesz gdzie i jak go poprowadzić,
aby został na długo w pamięci. Ja jednak nie mogę się oprzeć i nie podsunąć
ci pewnej myśli - klarownej być może tylko dla mnie:)
Otóż to przez tę "małżowinę schodów". A gdyby poszczególne elementy
katedry przyrównywać jakoś dyskretnie, obok innych określeń do części
ludzkiej głowy? Witraże - oczy, główny portal - usta, nawa - szyja/gardło,
piszczały - zęby, siatka sklepienia - czupryna, ew. cały szkielet zewnętrzny
(przypory itp.) to czupryna, wieża - nos, itd. Wiem, że to cholernie trudne,
bo trzeba by unikać bezpośredniego opisu i w ogóle... Ale potem możnaby
to zatytułować np. "Golem" - jak ta na wpół-magiczna istota, którą bezskutecznie
próbowało powołać do życia tylu czarowników i wynalazców w średzniowieczu.
Pomyśl sobie - oni nie mogli, a tobie się udało! :)))
Pozdrawiam i idę lulu:)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

gicior:) tylko "oparta się o ścianę"?:) popraw. podoba mi się "zapach białych lilii i milknących świec" wszyscy wiemy że jest odurzający,myślę że "odurzający" wywalić:)i z kolejnego wersu "z wolna" to odrobinę też za dużo,ale jest gicior,udało Ci się,poczułam to! "tracę oddech - cisza" tyż piknie

acha,i może jeszcze w "wiem że to świątynia nie organy tak grają" zminić na "może świątynia nie organy tak grają",zmieni trochę sensik ale też będzie fajnacko.Pozdrawiam ciepło!martyna

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

panie Jacku, co do tytułu, to oczywiście jest tylko jeden - Fuga. Poprostu zmieniłam go, żeby został jeden musiałabym wywalić cały wiersz i przepuścić go przez warsztat jeszcze raz (a to nie ma sensu).

Co do zakończenia macie rację - przegadane.

dziękuję za wgląd i komentarz:)
pozdrawiam
eva

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dzieło Boga   Spójrz jak tu pięknie, spójrz dookoła, Tutaj jezioro, tam stary las, A tam szczęśliwy ptaszek zawoła Tych, którym we śnie cofnął się czas.   Zielone łąki pod nieboskłonem Czarują kwieciem soczystych traw A przeszczęśliwy harmonii tonem Dumnie wśród kwiatów jawi się paw.   Tam myszka z norki pyszczek wychyla Zbudzona trelem słowiczych nut, Tu polny kwiatek pszczółka zapyla Bo miś już czeka na słodki miód.   Krokiem leniwym borsuk przyczłapie Pewnie by smacznie chciał jeszcze spać Ale tam jeleń tak głośno chrapie, Że trudno przy nim spokojnie stać.   Małe zajączki ze snu zbudzone Skaczą szczęśliwe w górę i w bok, Porannym ciepłem słońca niesione Żegnają nocki ponury mrok.   Na horyzoncie w swym majestacie Budzą się szczyty uśpionych gór Jeszcze w zimowej i białej szacie Spóźnione biegiem wiosennych pór.   To dzieło Boga. To Jego dary Dla mnie, dla ciebie, dla wszystkich nas To Jego źródło mocy i wiary Który zatrzymał istnienia czas.   W swej łaskawości Bóg nam darował Nie tylko życie, ale i świat… Pora byś wreszcie Mu podziękował Za cud w tym świecie przeżytych lat!                                                     Ryszard Galant                                                 Mierzyn 09.10.2019      
    • @Kwiatuszek Lekko, potoczyście, a co do treści proponuję nie czekać już, tylko uzbroić się w rzeczy i na słońce i na deszcz i ruszać na podbój jeziorno-leśnej krainy. Pozdrawiam :)
    • @andrew I tak z każdym obrotem kół, czy to słońce, czy deszcz, zbliżacie się do celu. W treści czuć skrzydła niosące jadących. Pozdrawiam :)
    • @Dagmara Gądek Dziękuję Dagmaro za tak obszerny komentarz i Twoje mądre refleksje pod wierszem:)
    • @befana_di_campiI przepiękne krajobrazy, i kawał historii. Jest się tam czym pozachwycać bez wątpienia. Pozdrawiam :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...