Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

tato
to pierwszy i ostatni list do ciebie. trzymaj go
z tymi od hamleta. listy miłosne chowa się
razem. w szufladzie. pod bielizną.

nie wiem czy w piekle macie szuflady.
tu w klasztorze mamy skrytki pod kamieniami.
ale nie pisz.

i tak rozmywa się atrament. woda
żywi się papeterią i smugami uczuć.

.........................................................................

w zamkowych komnatach cichły szepty wyznań
i gasły spojrzenia. tu jest równie głucho i ciemno.
ale nie mam dokąd pójść dopóki nie spiorę z siebie
fosforyzującej nocą miłości.


Ofelia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to misie podoba,
to co wycięłam mnie drażniło- najbardziej to co jest w nawiasie
pomysł dobry, chyba wiem o co Ci chodziło, ale nie do końca do mnie trafia

pozdr, fr.ashka
Opublikowano

no pierwsza częśc całkiem inna, może być, ale nie dorasta do pięt tej :-)) tak chciałam tylko jeszcze dodać, że przeczytałam tamtą i chciałam się podzielić tym, hihih :-))

dobrej nocy:*

Opublikowano

tak, zmień
wiesz, jeszcze zanim przeczytałam komentarze, to od razu wiedziałam, co tu jest nie tak (tak więc nikim się nie sugerowałam) - te piranie właśnie. one mi tak jakoś nie pasują do reszty.
ale poza tym to dla mnie bomba, miodzio i w ogóle tak tak tak:))
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Anna wchodzi w lato bosymi stopami przez mech i rosę wzdłuż parceli ogrodzonej kolczastym drutem to na wypadek gdyby cielna jałówka próbowała posmakować wolności cicho zamilkły ptaki na Borku czai się licho pełznie między bujnymi paprociami strącając kropelki wilgoci wprost na ziemię zwierzęta są czujne stawiając uszy na sztorc przepoczwarzone motyle ocierają skrzydłem mimozy i tylko szept szelest trzmieli i zdziczałych os niespokojna rzeka szarpie smukłe pałki czasami wchodzi na pola tuląc zielone źdźbła szeroko rozkłada wilgotne ramiona dziewczyno ugrzęzłaś w trzęsawisku mokrego torfu
    • Pięknie o was na tych plażach. Wielu tam jeździ głownie żeby oglądać, a wyobraźnia robi swoje. Pozdrawiam.
    • @Naram-sin tak było, chciałam popracować nad formą wiersza, bo wiem, że mam w tym zakresie spore braki. Próbuję różnych rzeczy żeby kiedyś stworzyć spójny, naprawdę dobry wiersz. Dzięki za uważne czytanie i konstruktywny komentarz. @Leszczym miło, że tak uważasz, dziękuję :)
    • Każdy obłok przypomina postać burze niosącą, Szelest liści bije się z krzykami dzieci, Wzrokiem zmęczonym przemierzam pustkę nucącą, Jednak nie słyszę w tym wszystkim żadnych odpowiedzi.
    • tu się nie rozmawia, tu się mówi, szepcze i krzyczy bez echa.   więc klękają, słowo przy słowie i mówią, usławiają na wzór i podobieństwo, podszywają niewypowiedzianym błamem.   niektóre udają, że mają moralność inną niż kurewską - szeptuchy, którym chciałabym wierzyć, że jak robią mi dobrze moimi ustami, to tylko z miłości.   a pod językiem odrzutki - abiektalne prośby, wgryzają się pod niebienie. w ciemności, na oślep zrastają się w sacrum - święty wiersz. w imię moje. z ich woli.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...