Pewien kolorysta o cierpieniu
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Roma 144
w poniedziałek odbierzesz papierową skórę, światłem przeczuloną.
we wtorek zezłomujemy uszkodzone tętnice i żyły.
zapakujesz je starannie w żółte pudełko.
niebieskie szkiełka wymęczone tym co widziały zabierzesz w środę.
słowa, myśli i uczucia oddam ci w czwartek.
zrobisz z nich nawóz, nim czas je rozpadnie.
po kości wpadniesz w piątek, piąteczek, piątunio.
zmieszasz z alkoholem, skutecznie osłabisz.
w sobotę na przygotowaną żyzną glebę rozrzucisz przygotowany wcześniej kompost.
oczyszczoną mieszankę mnie złożysz w dołek i zasypiesz.
pozwolisz wyrosnąć.
w niedzielę zabierzesz mnie do domu.
potem odpocznij.
Edytowane przez Roma (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 52 odpowiedzi
- 614 wyświetleń
-
- 32 odpowiedzi
- 496 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 468 wyświetleń
-
- 22 odpowiedzi
- 697 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 307 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
Przez Roma · Opublikowano
@Alicja_Wysocka myślę, że tak... spokojnej nocy :) @andreas taka możliwość zawsze istnieje. Również pozdrawiam :) -
Przez Roma · Opublikowano
w poniedziałek odbierzesz papierową skórę, światłem przeczuloną. we wtorek zezłomujemy uszkodzone tętnice i żyły. zapakujesz je starannie w żółte pudełko. niebieskie szkiełka wymęczone tym co widziały zabierzesz w środę. słowa, myśli i uczucia oddam ci w czwartek. zrobisz z nich nawóz, nim czas je rozpadnie. po kości wpadniesz w piątek, piąteczek, piątunio. zmieszasz z alkoholem, skutecznie osłabisz. w sobotę na przygotowaną żyzną glebę rozrzucisz przygotowany wcześniej kompost. oczyszczoną mieszankę mnie złożysz w dołek i zasypiesz. pozwolisz wyrosnąć. w niedzielę zabierzesz mnie do domu. potem odpocznij. -
Przez Nefretete · Opublikowano
@Rafael Marius Zdjęcia podkreślają obraz nadchodzącej wiosny, zwłaszcza z pszczółką w roli głównej. Stanowiąc w treści wiersza, niezaprzeczalny cykl zaczynający się od wiosny i kończący zimą, obok innych istnień, jest naturalnym mięśniem 'Tkanki DMT', który przechowuje w pamięci kolejne narodziny i tak w kółko. Pozdrawiam cię serdecznie -
Przez Marcin Tarnowski · Opublikowano
Łamiąc zimę w rok wdarł się, – Przyszedł Twój miesiąc Marsie. Dziś w Ciebie nie wierzą – (Inaczej lęki śmierzą) – Wiara Greków upadła! Wiara Rzymian upadła! Lecz są wojny – problemat: Czyż ducha wojny nie ma? Byłabyż rzecz bez ducha? Wątpliwe, bajek słuchaj: Sprawom dano patronów – Myśl starodawną ponów. Nie wierzysz w śmiesznostki? Słusznie, lecz to drobnostki: Jeśli tam jest jakiś świat I ze stanów tego rad Zamiast mieć go w nosie Rozsądnym zdałoby się, Żeby czuwał stamtąd ktoś, Śląc swą miłość albo złość, Tchnąc chłód na łby gorące Lub znów grzejąc jak słońce, Gdy tamten świat chce wojny. – Bądź w strachu spokojny: Nie jesteś, świat nie jest sam! Dobrze czy źle idziesz tam; A tu gdzieś pokój, gdzieś bój! – Spod Marsa przy Marsie stój! . . . Trudne, tu pokojowcy – Zechcą mnie do ról owcy, A ja słaby poeta, Lecz pod pantofel – gdzież tam! Ale po cichu duszą, Sam tęsknię, gnać nie muszą… Ilustracja: Anonimowy rysunek pt. „The Triumph of Mars” (Tryumf Marsa), z około 1759.Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się