Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

lubię mróz na policzkach, a potem to delikatne zimne szczypanie podchodzace aż do oczu i wywołujace we mnie usmiech przez łzy;uwielbiam śnieg, jego ciepły chłód,zachwycającą biel piękna...słońce, które odbija się na nim- śnieg iskrzy jak diamenty...śnieg to niezaprzeczalnie największy cud natury!...wciąż są obecne mimo wszystko anomalie pogodowe(sic!):
-śnieg, a tu brązowe jesienne liście pod stopami
-południe, a tu księżyc na niebie...
...stwierdzam, że chyba mnie prześladuje jego permanentna obecnośc nocy, która jest twoją obecnością czy sobie tego życzę czy też nie;choc myślę, że poproszę o jej odrobinę, o trochę więcej...
śnieg, mróz, słońce,dziwne oczy...kocham zimę...


...inspirowane "Krainą śniegu"...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Przede wszystkim tekst jest krótki, więc liczyłem na to, iż zachwyci mnie czymś - taka skondensowana forma, a tu nic. Jakieś wielokropki, błędy, pauzy nie wiadomo skąd i po co.

Statystyka wyrazów:
- śnieg - 4
- słońce - 2
nie za dużo jak na jeden niewielki tekścik?

łącznie 95 wyrazów
jednym słowem KULA!!! i dużo pracy przed tobą
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No, nie zachwycił.

[quote]ale po co te statystyki?
Żeby ci uzmysłowić, że niezbyt dobrze się czyta takie coś. Ciągłe powtarzanie "śnieg, śnieg..."

[quote]a wielokropki, pauzy czemuś służą nieprawdaż?
Oczywiście zgadzam się, ale jaką tu pełnią funkcję - wyjaśnij mi bo ja prostak jestem i nie rozumiem tej wysublimowanej formy czy tez specyficznej konwencji

[quote]a gdzie te błędy?
wywołujace - wywołujące
usmiech - uśmiech
obecnośc - obecność
podchodzace aż do oczu - dochodzące - brzmi lepiej


nie wiem jak to nazwać (Ty pewnie powiesz - zaniedbanie, ale w takim krótkim tekście żeby się nie postarać, no to naprawdę, sory)
Opublikowano

rozumiem,że nie zachwycił i bynajmniej z tego powodu płakac nie zamierzam!co do powtarzania wyrazu"śnieg"-był to mój zamiar, by podkreślic jego rolę w zimie,co do wielokropek itp-sa po to by przedłużyc chwilę, by ukazac proces powolnego wpatrywania sie, co do błędów-owszem zaniedbanie!(wychodzi moje ślęczenie na gadu-gadu i w książkach), a tekst jak tekst-moja próba prozatorska-widocznie nie wyszła mi;p

Opublikowano

No w sumie nie wyszła.
Wizualnie? Boże widzisz a nie grzmisz;) Olewka interpunkcji? To tak jakby olewka czytelnika. Błędy logiczne. Już nie wspomnę o tym "sic!" - rozwaliło mnie na łopatki;) Generalnie takie masło maślane, rzeczywiście noszące znamiona komunikacji przez gg.
Można to jednak podratować myślę;) Wczuj się w tą zimę (no teraz może być trochę cięzko;), wyobraź ją sobie, ZOBACZ, a potem uporządkuj, uporządkuj przede wszystkim. Powodzenia:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...