Córka wiosny
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Yavanna 308
Dlaczego serce moje
Do Ciebie śpiewa
Bez wzajemnościDlaczego szarpie
Twej bliskości brak
Tak długi już czasDlaczego lustrzanie
Nie dzieje się nic
Na drugim końcu niciDlaczego kielich miłości
Solą łez smakuje
Tęsknoty niespełnionejDlaczego nadzieja
Umrzeć nie chce
W obliczu codziennościCo tak naprawdę
Przędzie między nami los
Pod osłoną rzeczywistości0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 34 odpowiedzi
- 601 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 658 wyświetleń
-
Krzywdy 1 2
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- rany
- nieprzebaczenie
- (i 2 więcej)
- 21 odpowiedzi
- 367 wyświetleń
-
- 18 odpowiedzi
- 432 wyświetleń
-
- 17 odpowiedzi
- 197 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
Przez andrew · Opublikowano
to nie sen świat rozpada się na kawałki fruwające ręce nogi kawałki dzieci szarpane przez zgłodniałe psy choroby zjadają żywcem z dziurawych ścian spoglądają smutne oczy nie przerażają nikogo wywołują uśmiech takie obrazki są codziennością konsumujemy je tlumnie w TV po kolacji na deser to zabawy w wojnę panów polityków w białych koszulach nie tylko na Ukrainie i Libanie a my my... nas jakby nie było namaszczamy ich 12.2024 andrew -
Przez Xbovski · Opublikowano
A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy. Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat. Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba. A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail. Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time. Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven. -
Przez aff · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr -
Przez m13m1 · Opublikowano
Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się