podaruj mi falę tsunami

[piotr mały]

zamykam oczy-pełno ich dookoła
niczym gromada barwnych
koralowców otaczająca wrak

dlaczego żaden sztorm nie potrafi
znieść mnie na głębsze wody,
ileż byłoby prościej żyć w ciemnościach
bez promyka światła i złudnych nadziei

zatrzęś się ziemio!
podaruj mi falę tsunami
by mogła tego dokonać,
nie żałuj-pozbaw marzeń

proszę!

[gabriel p.]

niestety, ale jak początek dość przyjemny tak dalej trąca nudą. przykro mi ale nie podoba mi się. pozdrawiam

[Vera_Ikon]

Zgadzam się z przedmówcą. Początek smaczny, dalej już nienajlepiej. Zakradł się banał i nuda. A zapowiadało się bardzo fajnie (i za to mały +). Nie jestem także zwolenniczką powtarzania tytułu w utworze.
pozdr serdecznie
Weronika

[Stanisław Kamykowski]

pierwsza może by jeszcze uszła ale od drugiej aż do samego końca mam wrażenie pisania na siłę
chęć życia w ciemności już była, tak samo jak cała autodestrukcja płynąca od podmiotu, jestem na nie
pozdrawiam:-)

[Gość]

zaintrygowala mnie druga zwrotka . calosc tez nie najgorsza, ja na tak . beda inne to z checia poczytam ;) pozdrawiam - k.k.