Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ja ten wiersz chyba muszę przetrawić i dowiedzieć się dlaczego tak na prawdę ciarki mi przeszły po plecach... Jest w nim coś prawdziwego, coś co czuję i wierzę ... muszę go przetrawić, jest mocny:)
[sub]Tekst był edytowany przez Kamila_Ilska dnia 15-12-2003 15:47.[/sub]

Opublikowano

Aniu....! :}}}}}}}}
..."z sercem na światłoczułej dłoni".....

i to jest dla mnie to ...co poczulam najmocniej...
...slonko...ech...
Uwielbiam Cie...
..to chyba wystarczy za komentarz...
..i niech nikt mi nie zarzuca piaskownicy "wzajemnej adoracji"...
..bo to nie tak....
Anka!!!... kissssssss .....kochana....buzzzziakkkkk wielki jak ...yyy...sqrfysyn??????:))))))...
..pozdrawiam....

[sub]Tekst był edytowany przez BeZDoMNa_ŁzA dnia 15-12-2003 22:02.[/sub]

Opublikowano

ktoś kiedyś w szkole opowiadał o wyż. krak.-częstoch. o tych wapieniach - myślę że ten pajacyk to ten skorupiak obumarły

nie będę się rozpisywał ale wiesz że z miliardów tych skorupiaków powstał całkiem niezły dzisiejszy krajobraz i ....

akcent optymistyczny - nic w przyrodzie nie ginie - zmienia tylko właściciela

pozdówko - W_A_R
ps. Aniu - no ja jestem takim smutasem a Ty ??? pokaż co umiesz - szczególnie tym władcom świata

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Słyszysz, psie - to do ciebie! Zakłamany, w kagańcu własnego brudu. Pij swoją wodę z brudnej rzeki, żryj kości cudzego, śmiertelnego trudu!   Ty, który wyłeś do księżyca zdrady, a teraz patrzysz w oczy gwiazd niesławy. Ty, pędzący za własnym ogonem, jak hycel - byle coś złapać, dogonić!   Goń sobie, goń! Goń sławę, goń dobrobyt, dostatek podany w czaszkach tych, którym teraz podajesz łapę.   Zlizuj psie, własną ślinę z lustra kałuży. Liż! Chłeptaj ją - pamiętaj jej smak. Potem nie będziesz miał okazji pamiętać, ile znaczyło dla ciebie własne ciało.   Turlaj się i tarzaj w piórach, w puchu przepiórek i kawek, które śmiałeś przepędzać.   Siadaj! Aportuj! Kładź się i leż przed panem, któremu liżesz buty, choćby były w błocie spod obcej budy.
    • @Robert Witold Gorzkowski Przeczytałem teraz w bezkresnym internecie, że wielcy poeci często stosują nawiasy w swoich utworach. Podane nazwiska to Thomas Eliot, Stefan Barańczak, Wisława Szymborska.   Ja się chyba nigdy z nawiasami w poezji nie zetknąłem. Dopiero Roma...... No ale Roma może przecież wszystko. I to cholera jest wciąż piękne i niezwykłe.
    • @andrew też ufam. piękny
    • @Migrena no tak, jak poetka zdecydowałaby się wpelni poprowadzić cały wiersz tak nowocześnie jak ty to robisz co się nie bierze jeńców na wstęp dostaję młotkiem a potem rozrywają mnie konie na cztery strony świata to owszem jestem za. Ale jak mruga do czytelnika poezją Mickiewicza a potem jest biologia to już niekoniecznie. 
    • obcy (epilog)     dawno dawno dawno temu  kiedy moja ciocia przewoziła pasażera na gapę (a trochę później jej cień)   do końca  przez dłuższe chwile tryskała  dobrym humorem  plując lustru w twarz po czym   umarła jak drzewo w koronie ze słońca
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...