Runa Śmierci

[Kai_Fist]

Runa Śmierci


kędzierzawa kępa
zimnem skostniała
pokątnym wzrokiem
nagina źdźbła

skrząca boleść
wybija ze snu
symfonii kąsaniem
odłamki wiatru

naprężone mocą
brodate krople
drakońskim wstrząsem
nikną wyniośle

łamliwą nutą
twarz zasępiona
wydycha karmazynem
wizję upojoną


[reedycja / poprawienie tagów html, 29.09.2004]

[Iris_IK]

Bardzo piękny obraz,smutny i przejmujący...
Dzięki piękne
I.

[Piotr_Mogri]

ciężko się czyta ale...
nie wiem...
zobaczyłem cmentarz


Piotr Mogri

[agnieszka puczynska]

no Kai:) veni, vidi, vici:)
dziwnie się czyta taki wiersz u Ciebie, melancholijnie kołysane matafory...miło się czyta;
powtarzam, wojowniku, nie znasz jeszcze swej drogi, ale już wiesz, że ich wiele ich masz do wyboru:)
pozdrawiam, agnieszka

gg padło, więc tu piszę:)

[Kai_Fist]

Iris_IK,
to ja bardzo dziękuję za poświęcony czas :)

oyey,
dzięki za przemyślenia, mogą się mi przydać :)

Piotr_Mogri,
dzięki, miło że coś zobaczyłEś, ale czy to, co trzeba, czy nie, to już nie moja sprawa ;)

Agnieszko,
Dzięki, rzeczywiście dróg jest wiele, może aż o jedną za dużo? ;)

Pozdrawiam,
Kai Fist

[sub]Tekst był edytowany przez Kai Fist dnia 16-12-2003 16:24.[/sub]

[Anna_Maria]

lubie takie klimaty - obraz namalować do tego ot co mi przyszło na myśl po przeczytaniu
pozdrawiam

[Magdalena C]

POczułam się jak wojownik wracający bez konia, bez nagród i wiwatów, do wioski, po przegranej bitwie.
Prawdopodobnie sam wiersz, ale także charakter, jaki na wieki wieków przyjąłeś dla mnie drogi KAi, stawia przed moimi oczyma zawsze obrazy średniowniecznych rycerzy. I ta śmierć, a może wyczerpanie i zmęcznie także nie jest bezosobowa. NAdaje jej osobowość właśnie tego rycerza.

Dziuńka

Peace