Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

;D ;D natchniony powyższym ułożyłem wiersz

rano najbardziej
wzruszają mnie nasze zegarki:
twój na małym pasku i mój - złoty
wiecznie zepsuty skurwysynek
dlaczego
więc proroctwa końca
doby spełniają się
co do minuty?

Opublikowano

Miłko !krótki,ale tak wiele mówi o uczuciach.
Miłość to nie tylko słodzenie i wzdychanie
ale również zwykła codzienność.
Mężczyżni tylko mówią ,że nas doceniają
ale są przekonani,że kobieta jest od garow.
Zakońszenie jest zaskakujące.I tak ma być.
Wielkie plusisko:)
pozdrawiam ciepło.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Protest! Kobiety na piedestały, tylko niech dzierżą plakat z wierszem Miłki. No, herbatę moga czasem naparzyć.

wsłuchany w oddech
w milczenia rytmie
chcę wracać do początku
nie ronić kropli poza nas
ponad wszystko

posprzatamy razem
Opublikowano

cóż te chłopy winne - niektóre piszą, że sa ino jak gwiazdy i cudowni i kochani i śliczni i jedyni na swiecie jak księżyce usta ich jak fale do pocałunku absolutnie doskonali i kochają kochają kochają...
Osobiście wolę jednak takie utwory - są bardziej zblizone do rzeczywistości...
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W pustym łonie, gdzie echa tańczą cicho, tkwi embrion myśli, nie ciała. Składamy dłonie, szepcząc modlitwy, o duszę, która nigdy nie zaistniała.   Prawo i wiara, dwa kamienie młyńskie, mielą decyzje na proch codzienności. Jedni widzą iskrę, świętą i boską, inni zaś lęk, w imię wolności.   W komorze echa, gdzie sumienie waży, płód staje się sztandarem ideologii. Morderstwo? Zbawienie? Kto wskaże granicę? Moralność tańczy w rytm patologii.   Matka, ołtarz z krwi i kości, naczynie wyboru, pole bitwy. Jej ciało, nie jej, lecz publiczna własność, w dyskursie zimnym, pozbawionym liryki.   A co z tych, którzy przyszli na światło, ale światło ich oślepia, rani, dusi? Ich krzyk zagłuszony, mniej ważny, mniej święty, bo wiersz o życiu pisać trzeba, a nie katuszy.   Nienarodzony krzyk ma potężną siłę, rozdziera ciszę, zmusza do myślenia. Lecz krzyk żywego dziecka, bitego, głodnego, to tylko tło dla wielkiego istnienia.   Więc rzucam ten wers, jak kamień w wir wody: Hipokryzja jest największym grzechem. Czcimy potencjał, gardząc rzeczywistością, dusząc sumienia, odbierając oddech.
    • @huzarc   idę obok Ciebie.   tez nie wiem dokąd.   dziękuję.      
    • @Gosława   wsiąkanie w chłodną prawdę o przemijaniu
    • @huzarc   mocny kontrast między jawnym gniewem a cynicznym wyrachowaniem.   wers "rozpylę brokatem" genialnie oddaje brutalność aktu uniewazniania.   celne i zwięzłe ujęcie współczesnej polaryzacji.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      :) Cieszę się, że się spodobał i zatrzymał na chwilę.   Tak, to prawda. Dzieki za reakcję i komentarz. Pozdrawiam.     Myślę, że ten temat nie powinien się dać tak łatwo wyczerpać, ale zrobiłem co mogłem I jak umiałem, cieszę się więc z takiego odbioru. Dziękuję i pozdrawiam.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...