Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

    ×


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      nieliryczny pierwiastek chemiczny

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. To intrygujący wiersz, który operuje bardzo kontrastowymi obrazami - od przyziemności i cielesności do kosmicznych, niemal transcendentnych wizji. To wiersz, który prowokuje pytania - co samo w sobie jest wartością.
    • Tectosmith
      Czerwone liście

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @KwiatuszekBardzo Ci dziękuję Kwiatuszku i pozdrawiam serdecznie. 
    • E.T.
      Adoracja

      Przez E.T. · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Z zasady tak jak się umie jest prostsze. Tak jak potrzebuje ta druga osoba jest często wyzwaniem.   Wychodzenie poza siebie, swoje ja, poznanie, uwielbianie - adoracja.
    • Berenika97
      Kiedyś byłem...sobą

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @andrew Lubię ten obraz guru z paletą, jak pianista przy fortepianie — sugeruje, że manipulacja może być elegancka, artystyczna, a my nawet nie zauważamy, że jesteśmy instrumentem, nie wykonawcą. Nie potrzeba wielkiej ideologii, wystarczy łyżka zupy, żeby uruchomić stadny odruch. To pytanie na końcu — "ile nas jest w nas" — zostaje otwarte. I dobrze. Bo odpowiedź nie jest prosta. Mocny tekst.
    • Wiesław J.K.
      Święty step

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Simon Tracy Kozacy nie byli jednolitym wrogiem Polski; relacje z nimi były złożone. Początkowo walczyli z wrogami Rzeczypospolitej, jak Tatarzy i Turcy, a także brali udział w polskich wojnach przeciw Moskwie. Jednakże, z powodu narastających konfliktów i napięć, często dochodziło do zbrojnych buntów, które uczyniły ich znaczącym zagrożeniem.  Początkowa lojalność i sojusze: Kozacy początkowo służyli Rzeczypospolitej, zasilając jej armię i tocząc walkę z jej wrogami, takimi jak Tatarzy i Turcy. Przyczyny buntów: Kluczową przyczyną konfliktów było łamanie przez Rzeczpospolitą przywilejów i swobód kozackich, które wcześniej przyznano m.in. dzięki Stefanowi Batoremu i Zygmuntowi III Wazie. Zmniejszanie liczby Kozaków w rejestrze (czyli na żołdzie) oraz plany podporządkowania ich szlachcie i przekształcenia w chłopów pańszczyźnianych były głównymi zarzewiami konfliktów. - WordPress.com      

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...