Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

New York

Marcin Łukasz Makowski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Marcin Łukasz Makowski

Marcin Łukasz Makowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

z notatnika odnalezionego na Fulton Street
nieopodal East River
który zawieruszył się miedzy rybami i pachnie Nowym Jorkiem
PS notatnik ten nigdy nie został napisany


dorastałem z tym miastem na dachach czynszówek
wodne zbiorniki i wielka reklama Malboro o którą
oplótł sieć człowiek pająk jak ścigał goblina
to moje komiksy
za szafą 50 dolców na czarną godzinę

pani Baker (ona była stara i bogata) powiedziała
chłopcze zrób coś ze sobą bądź jak Park Avenue jak 42-druga
jak Time Square w milenium jak ta wielka święcąca kula
wytaczana co roku to jest Ameryka chłopcze tutaj marzenia
umierają pod chodnikami tutaj dusisz się i oddychasz
tym samym powietrzem Wall Street ma pstrokate szelki

bądź dumny jak Empire State doświadczony jak rany
po bliźniaczych wieżach patrz zielonym wzrokiem z Liberty Island
jak płyną jachty jak mijają mosty bądź zmienny niczym światło
skaczące po szklanych domach Lower Manhattan
wejdź do metra i posłuchaj
Bóg śpiewa na szynach Sinatre

głowa do góry chłopcze
mam na imię Hope i jestem Coca-Cola
Rangersa Islanders Knicks
i Yankees
NY Post NY Times New Yorker
jestem symbolem
jestem $ymbolem

janko

janko

Opublikowano
Opublikowano

to nie jest dobry wiersz. taki o wszystkim i niczym.
zbieranina różnych pomysłów. bezładny kolaż. sen
o ameryce z reklam komiksów telewizji etc. ale brak
mi tutaj koncepcji i prawdy spojrzenia.

janko

janko

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



urodziłeś się tam, wychowałeś? byłeś - widziałeś? czy tylko o tym słyszałeś,
czytałeś? bo podpierający się komiksami, panią baker, statuą wolności,
coca-colą, sinatrą i czym tam jeszcze chcesz, PL - nie jest autentyczny,
podobnie jak w poprzednim wierszu "Verdun" i nie dlatego, że autor
tam nie był, tylko zwyczajnie "fałszywie gra". znany już jest, pewien autor
w sieci, opierający swoje teksty na fragmentach internetowych wiadomości,
choć wplata w nie swoje własne przeżycia, to nie zawsze wychodzą z tego
dobre wiersze. owszem, fantazja, wyobraźnia - to istotne, ale dla mnie
w tym konkretnym tekście nie ma nic do zapamiętania, no może oprócz
zapachu ryb, którego nie znoszę;-).

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • jan_komułzykant
      - A ty z rana, kto? - Ot, kanar Zyta.

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ted, z butą wrzutka. Hela, żale, hak tu z rwą. Tu bzdet.   No tak, z cal Kazik Mariana... i pion. - No i? - Piana i ramki. - Za klacz Katon?  
    • tie-break
      Raz jeszcze

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Tectosmith Przepiękne zdjęcie. Sama wybieram się już od jakiegoś czasu na foto-przechadzkę, no i ciągle nie mam czasu, zaraz jesień się skończy, a przecież kiedy, jak nie teraz szukać inspirujących urywków przemijania?  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Nie lekceważ słów. One naprawdę mają ogromną siłę w sobie. Każde słowo jest samo w sobie całym wszechświatem.
    • tie-break
      Życie

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Amber Non omnis moriar, jak napisał Horacy :) Ci, co odeszli, zostawili dla nas, a przede wszystkim w nas - coś po sobie. Czasem tylko pamięć, czasem wielkie dzieła, czasem drobne, ale niezatarte ślady. Ich nieobecność nigdy nie jest absolutna. Muzyka, o której piszesz, wybrzmiewa w tych, którzy zostali, nadal żyją, mogą ją słyszeć i  mogą przekazywać dalej. To symfonia życia :)
    • tie-break
      Upiększa brzydkie krajobrazy

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_TalarOczywiście chodzi o MIŁOŚĆ !
    • tie-break
      Na marginesie zniszczenia

      Przez tie-break · Opublikowano

      @huzarc Niesamowity, apokaliptyczny nastrój tego wiersza przytłacza w pierwszej jego części, aby w drugiej przynieść spokojne piękno. Zinterpretowałam Twój utwór jako opowieść o ludzkości. O człowieku w jego uniwersalnej odsłonie. Bo właśnie taka jest ludzkość, pełna wewnętrznych sprzeczności, oscylująca między złem a dobrem, niszczeniem a tworzeniem, rozpaczą a nadzieją, chaosem a harmonią. Człowiek potrafi pokazać najokrutniejsze oblicze bezlitosnej bestii po to, aby później stać się dobrotliwym, delikatnym artystą, piewcą szczęśliwości.  Zwraca uwagę asymetria, gdyż jednak ta szlachetna strona stanowi margines, podczas gdy dominuje ta mroczna. Być może dlatego, że zło jest łatwiejsze, bardziej zauważalne, szybciej i agresywniej się rozprzestrzenia, ma większy zasięg i siłę rażenia. Ciekawie też w wierszu pojawia się Bóg, bo trudno nie odnieść wrażenia, szczególnie w wyróżniającej się łagodnym liryzmem końcówce, że mamy do czynienia z kimś o ogromnym potencjale kreatywności i o niczym nieograniczonej mocy sprawczej. Jeśli człowiek stworzony został jako obraz i podobieństwo, to przez człowieka i jego działania, poznajemy także Boga, który ma potężną władzę nad losami świata oraz przebiegiem historii. Widzimy w wierszu postać Boga gniewnego, bawiącego się kosmosem i istnieniami w sposób budzący przerażenie, a jednocześnie jakby mimochodem pokazującego nieskończoną czułość i wrażliwość. Te dwie perspektywy dobitnie się w utworze uzupełniają.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...