Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Miłość jest osią,
na której Bóg stoi,
jedną łzę Ci wyślę
łzę tęsknoty,
jeden uśmiech
jak słońca promień.

Miłość jest
życiem w poecie,
poezją w życiu,
słoneczną gwiazdą
nad mroczną nicością.

Wkrada się ogień w serca,
a wzniecony płomień
zniewala duszę,
która raz zniewolona,
poddaje się miłości - miłością zwabiona.

Opublikowano

Mam mieszane uczucia. Uniknęłaś autorko strasznego banału, ale, jak już wspomniał Michał, zamieściłaś małe banalciątka ;)
Bardzo boję się czytania wierszy o poezji czy miłości, bardzo. Strasznie trudno napisać w sposób inny od już wykorzystanego w przeszłości.
Twój wiersz mogłem jeszcze przecztać. :)
Pozdrawiam

Opublikowano

Zgadzam sie i z Jackeim i z Michalem, ale od siebie dodam ze mi sie podoba,udalo Ci sie faktycznie zmescic w tej cenkiej granicy miedzy wierszem ktory warto przeczytac a banalem.
"Miłość jest
życiem w poecie,
poezją w życiu" to najbardziej-proste ale prawdziwe.A czy "prawdomównosc musi glupota siw zowac"tak szekspira troche cytujac.Dosc juz slodzenia.Dobry moze nie genialany czekam na wiecej.
Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




byłam ciekawa, kto to pierwszy zobaczy.... na początku miałam
"jeden uśmiech
taki smutny..."

ale KTOŚ doradził mi, żebym dała tu coś weselszego.... i wyszedł taki o banał.... chyba jeszcze raz to przemyśle... i to poważnie ...
Opublikowano

cóż, myślałam że to debiut. dla mnie przegadane, mało odkrywcze.
na debiutantów zwykle przymykam oko, bo pamiętam mój pierwszy
wiersz :], ale Ty po tych kilku, powinnaś przywyknąć do panującego
na forum klimatu. niemniej, mam nadzieję, że się wyrobisz
i nakarmisz nas kawałem poetyckiego ciacha, a nie wspomożesz
grona grafomanów.

czekam na kolejne

pozdrawiam serdecznie

Espena Sway :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Bardzo ciekawy koncept — poezja jako stan kwantowy przed aktem obserwacji. Podoba mi się konsekwentne łączenie języka fizyki z refleksją o naturze znaczeń. Lekki, a jednocześnie intelektualnie porządnie zbudowany wiersz.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • @Berenika97 Pięknie prowadzisz dialog dwóch perspektyw — czuły, ale jednocześnie bardzo klarowny warsztatowo. Motyw światła i ulotności dodaje całości subtelnej głębi. Bardzo dobry tekst. Pozdrawiam serdecznie. 
    • Monarchie są dziś tylko wydmuszkami, odzianymi w złoto i klejnoty swoich potężnych przodków. Demokracja, jest głupią i ułudną efemerydą dla ciemnych umysłów słabych ludzi. Totalitaryzm to piękny a zarazem drapieżny ptak, który najpierw wychowuję jak najlepiej umie swe młode w gnieździe. Lecz pewnego dnia, bez powodu brutalnie je zabija. Przyszłość jest zbyt przerażająca, by w nią nieroztropnie patrzeć. Na szczęście wszystko co zdarzyć się mogło już kiedyś nastąpiło. Tylko przeszłość jest nauką i nadzieją. Krwawiącego świata. Konającego państwa. Księgi i żywioły mają wieczną pamięć. Kształcą mnie stare tomy i manuskrypty. Piękną i bogatą wiedzą jak bursztyny z Bałtyku. Tylko znajomość praw i pojęć obnaża świata prawdę a kłamstwo tnie na pół jak bezduszna brzytwa Ty masz władzę i wiedzę milionów. Poeto, filozofie, historyku. Lubię widzieć wszystko takim jakie faktycznie jest. Bez zbędnych zdobień wyobraźni. Zabawy i głos serca to wierutne bzdury i tania szopka. Okazywanie uczuć to słabość najgorsza. Lepsza jest nieruchoma maska. I gruby jak zbroja, zimowy, dwurzędowy płaszcz dekadenta wełniany. Na cóż mi uśmiech fałszywy towarzystwa. W mej lichej, zimnej i trąconej rozkładem suterenie. Mi towarzystwa dotrzymuję wiatr i deszcz za oknem. Karta wiersza przed oczyma. Pistolet i napoczęta wódka na stole. Tylko tak poznasz świat i piekło ludzkiego umysłu. W najniższym jego kręgu pokutuje, za grzech prometejski, poeta. Dla mnie za anioła. A dla ludzi za diabła przebrany.
    • @huzarc Bardzo plastyczny, sensualny wiersz — pełen gęstych obrazów i konsekwentnie prowadzonej metafory ciała oraz przemiany. Podoba mi się, jak łączysz intensywność języka z rytmem bardziej czułych, spokojnych wersów. Najmocniej działa środkowa część, gdzie obrazy dotyku i zmysłów układają się w spójną, sugestywną narrację. Pozdrawiam serdecznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...