Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

krok od bałwochwalstwa do Ciebie się modlę
kiedy usta dziewczęce niby drzwi kościoła
wabią duszę do ciemnej gorącej spowiedzi
kiedy w doskonałą rajską nagość wchodzę
wiem że to jest tylko ziemski ludzki ogród
z niego w śmierć wyganiasz albo śmierci kłamstwo

przestrzeni ziemskiej piękno w pogaństwo pogrąża
jestem gotów bóstwo czcić każdego drzewa
i księżyc za proroka wziąć gdy wiersze piszę
dzieła ludzkie przyjmuję za cuda stworzenia
bo mi wzrok przywróciły słuch i głos i życie
czy pamiętam że w każdym Twoje niech się stanie

przez moje zmysły wybacz dlaczego się ukryłeś
wprowadzając w ruch światy i myśli i dłonie
wiem nie o pokłony Tobie szło lecz o mnie
kiedy wchodzę w cień drzewa gdy imię kobiece
zagarnia moje myśli czas działać przestaje
a gdzie czasu nie ma tam o krok kim jesteś

Opublikowano

śliczny wiersz
zupełnie gotowy

wyboldowane moim zdaniem można opuścić dla płynności
-----------
o krok od bałwochwalstwa do Ciebie się modlę
kiedy usta dziewczęce niby drzwi kościoła
wabią duszę do ciemnej gorącej spowiedzi
kiedy w doskonałą rajską nagość wchodzę
wiem że to jest tylko ziemski ludzki raj (ogród?) z niego w śmierć nas wygnasz albo śmierci kłamstwo

przestrzeni ziemskiej piękno w pogaństwo mnie pogrąża
jestem gotów bóstwo czcić każdego drzewa
i księżyc za proroka mam gdy wiersze piszę
dzieła ludzkie przyjmuję za cuda stworzenia
bo mi wzrok przywróciły słuch i głos i życie
czy pamiętam że w każdym Twoje niech się stanie

przez moje zmysły wybacz (czemu?) się ukryłeś wprowadzając w ruch światy i myśli i dłonie
wiem nie o pokłony Tobie szło lecz o mnie
kiedy wchodzę w cień drzewa gdy imię kobiece
zagarnia moje myśli czas działać przestaje
a gdzie czasu nie ma tam o krok kim jesteś

naprawdę cudny
pozdr

Opublikowano

o krok od bałwochwalstwa do Ciebie się modlę
kiedy usta dziewczęce niby drzwi kościoła
wabią duszę do ciemnej gorącej spowiedzi
kiedy w doskonałą rajską nagość wchodzę
wiem że to jest tylko ziemski ludzki raj
z niego w śmierć nas wygnasz albo śmierci kłamstwo --płynniej jest "wyganiasz" --i dalej "albo w śmierci kłamstwo"?

przestrzeni ziemskiej piękno w pogaństwo mnie pogrąża--- hm, chyba "piękno w pogaństwie mnie pogrąża" ?
jestem gotów bóstwo czcić każdego drzewa
i księżyc za proroka mam gdy wiersze piszę------skoro wczesniej "czcić" to tutaj też raczej "wziąć"
dzieła ludzkie przyjmuję za cuda stworzenia
bo mi wzrok przywróciły słuch i głos i życie
czy pamiętam że w każdym Twoje niech się stanie

przez moje zmysły wybacz dlaczego się ukryłeś
wprowadzając w ruch światy i myśli i dłonie
wiem nie o pokłony Tobie szło lecz o mnie
kiedy wchodzę w cień drzewa gdy imię kobiece
zagarnia moje myśli czas działać przestaje
a gdzie czasu nie ma tam o krok kim jesteś

Piękny wiersz. Pozdrawaim Panie JAcku!

Opublikowano

"przez moje zmysły wybacz dlaczego się ukryłeś" - nie wiem Panie Jacku czy nie lepsze jest jednak "dlaczego", bo czemu w tym ujęciu kojarzy mi się z takim regionalizmem, chyba wielkopoplskim "A czymu nie ma dżemu?" "Czemu - raczej przyglądamy się, a ukryć - kogo?co? No , nie wiem...? to moja wątpliwość. Pozdrawiam.

Opublikowano

dzie wuszko.; nigdy nie wiemy, jaką i czyją postać przybierze przyszłość, a z nią przeznaczenie,
w otwarciu na to wyrażam swoją pokorę, i gotowość, co przeznaczone trzeba przy-
jąć, by rozpoznać rodzaj tej przyszłości, i siebie w tym przeznaczeniu;
bardzo ucieszyłaś mnie podkreśleniem tych akurat fragmentów...; dziękuję! :)) J.S.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...