Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dzis trafilem

"Powstał serwis poświęcony poezji

30.03.2006, 15:25

Powstał nowy serwis kulturalny w całości traktujący o poezji i prozie. Witryna ma propagować piękno i sztukę pisania wśród internautów, skupiać czytelników i autorów różnych poziomów zaawansowania w jednym miejscu.

Dawid Kulbaka

Serwis, który mieści się pod adresem http://www.poezje.pl ma być w założeniu miejscem wymiany poglądów i refleksji nad polską poezją i pisarstwem. Za pomocą Forum i systemów czatowych będzie można prowadzić rozmowy w trybie online.

W niedalekiej przyszłości szczególnego znaczenia ma nabrać baza poetycka, czyli miejsce umieszczania prac przez internautów. Użytkownicy dzięki rejestracji w serwisie będą mogli komentować i oceniać swoje publikacje.

Dzięki temu do serwisu wprowadzi się elementy rywalizacji, a to będzie gwarantem publikacji tylko najlepszych prac. Na dodatek każdy zarejestrowany użytkownik otrzyma własną sub-domenę, na której znajdzie się jego „strona personalna” z utworami i danymi osobistymi. Osobna kolumna będzie poświęcona znanym autorytetom sztuki, których dzieła będzie można podziwiać i oceniać.

- Serwis jest całkowicie darmowy, a jego zadaniem będzie integracja społeczeństwa, któremu piękno nie jest obce – mówią wydawcy serwisu.

Idea takiego przedsięwzięcia nabiera szczególne znaczenie w obecnych czasach popkultury, gdzie dziełami kultu stają się przeciętne zjawiska, a język staje się bardzo upraszczany. Jego minimalizacja ogranicza zarazem jego możliwości i piękno. - Chcemy to zmienić, Evviva l'arte! – dodają twórcy. "

zrodlo - http://www.webinside.pl/news/2115

chyba jeszcze o tym nie pisali na forum :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



powodzenia z takim podejściem do poezji i pisania w ogóle


a z serwisu szybko zrobi się śmietnik, jak z wielu jemu podobnych

jest nieprzyjazny, bez atmosfery i jakiś taki "biznesowy" - nie wiem skąd mam to wrażenie
Opublikowano

Panie Russe
a cóż my możemy 'sadzić' na wiosnę - szczypiorek:)
wprawdzie nie jestem bywalczynią literackich salonów internetowych ale ...
mnie się zdaje, że nasz portalik, to całkiem fajny jest - i przede wszystkim przyjazny człowiekowi potocznemu tzn. łatwo się po nim poruszać (no chyba, że się komuś net zmula), łatwo się zorientować o co chodzi, eksponuje się tu teksty, a nie np. obrazki, ikonki czy inne kadzidełka,
a co do autorów i ich autodzieł - jak wszędzie różnorodnie.

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie mam z tym problemu, by się odwrócić plecami do ludzi. Forsuję się ucieczką w najdziksze, nieodkryte ludzką stopą bory, wilgne od ciszy pradawnej, opalizujące błyskiem rubinowych ślepi, zawezwanych przez gęślarzy, z zaświatów widziadeł, klątwą najmroźniejszych wichrów, rozsadzających gałęzie i pnie, ostatnich konających tu z wolna drzew. W bezdni leśnych parowów. Lecz ludzie to też zwierzęta. Najgorsze, bezmózgie. Z psami gończymi u boku. Polują na nas. Dostojne wilki. Na własną zgubę szukają ran i dużych kłopotów. Jeśli trzeba życie oddam za swą naturę i wolność. Obława, krzyki i strzały. Niosą się na kilometry w pełnych grozy, cząstkach powietrza. Przybyłem do najświętszego zagajnika. By ukryło mnie w swych potężnych, prastarych korzeniach. Drzewo wszelkiego stworzenia. Ja omen śmierci i morderca niewinnych. Skomlałem wesoło i tarłem sierścią o pancerz boski z jego pooranej zmarszczkami wieków, brunatnej kory. Niech przyjdzie tu ta łaknąca krwi sfora. Ja im rozoram pazurami, karki i trzewia. Gardła strzaskam z lubością aż wywalą na wierzch, spienione w krwistej agonii jęzory.   Przybyła w porę jednak odsiecz. Las stał się pułapką w jednej chwili dla gniewnej pogoni. Labiryntem mitycznego monstrum. Duchy biją w dzwon puszczy. Leszy nawołuje swe wilcze dzieci. Odgłosem świętego rogu. Znamy dobrze jego ojcowski dzwięk. Wesołe wycie, szybuje do uszu demona. Czuję dobrze gniew swych dzieci. Pragnienie krwi, sączące się z rozwartych szczęk. Labirynt zamknął swe ściany na wieki. Nastała z wolna noc. Deszcz na runo i mech, cicho siąpie. Trzask gałęzi tak jednaki z odgłosem łamanych kości. Co chwila przerywa błogość snu. Pod drzewem stworzenia, odgłosy uczty wystawnej. Muchy wesoło brzęczą w ustach. Żuki wturlają się we wnęki oczodołów. Uczta w imię zwycięstwa i przeciw naturze człowieka. Na świeżym jeszcze, myśliwego trupie.
    • w porannym ogrodzie śpiew niosą od piano do forte źdźbło przy źdźble i trzepot skrzydeł  nasza lotność i wyobraźnia   pnąca się w górę w feerii nieznanych barw mgłami przepasana codzienność   w jednym przypadkowym spojrzeniu kojącej magii nieskazitelny promień słońca  poprzez pierwsze dojrzałe czereśnie   przez rosy wilgotne wsuwa się i drży pośród zbudzonych klawiszy na strunie G   kapie miód na piasek południowych mórz    
    • @Rafael Marius dzięki, dawno cię nie było:) już się martwiłam:) moja wnusia już się nie boi, jest bardzo inteligentna i cały czas za mną wodziła, okręcała się w wózku, całowałam ją cały czas, chodziła po moim zimnym mieszkaniu opatulona. Bawiła się, jadła. Od razu poznała, gdzie jest. Jest taka słodka, śliczna i ma lekko śniadą cerę. Dostała ode mnie laleczkę z pachnącą buźką, jest taka fajną firma mimikane. chcę, żeby się bawiła lalkami.
    • @Gosława Poprawi mi się humor jak wreszcie ktoś będzie chciał tu czytać moje teksty i komentować. Bo to już ostatni portal jaki mi pozostał w polskim internecie :)
    • @Gosława

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Poeta stara się uchwycić w locie to, co nieuchwytne. Wyszło fantastycznie.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...