Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
w niebie. pływa dużo śmierdzących ryb
- milczą nawet gdy rżnie je burza, uwierzysz?


Dziecko. ja widziałem szakale rżnące
zeschnięte kamienie. świerszcze płuczące
odbytem chleb. Nie rób z życia ruchadła

historii. Patrz. Idę. tym mentorskim krokiem
na linie do ziemi, nucę owadom przeboje

z młodości, konstruuje przyszłość i
poziom próchna. pewnie mnie polubią
cienkie palce robaczków. No patrz jaki

ze mnie bohater. podcinam co tydzień
nowe krawaty, żeby nie było czego się
chwycić. Szarpać obcy kark i czuć chmiel.

Tychy 24.03.2006
Opublikowano
w niebie. pływa dużo śmierdzących ryb
- milczą nawet gdy rżnie je burza, uwierzysz?


Dziecko. ja widziałem szakale rżnące
zeschnięte kamienie. świerszcze płuczące
odbytem chleb. Nie rób z życia ruchadła

historii. Patrz. Idę. tym mentorskim krokiem---- coś mi tutaj z kropkami nie pasuje?Czy po Idę potrzebna?
na linie do ziemi, nucę owadom przeboje

z młodości, konstruuje przyszłość i---- czy to "i" na poczatek następnego?
poziom próchna. pewnie mnie polubią
cienkie palce robaczków. No patrz jaki

ze mnie bohater. podcinam co tydzień
nowe krawaty, żeby nie było czego się
chwycić. Szarpać obcy kark i czuć chmiel.

Super klimaty. Chciałbym takie wykrzesać z siebie. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Maciek.J Łyna Dopiszę- myślę że nie przetrwa, bo nawet historii nie znają jej mieszkańcy- jak powielane stereotypy. To smutne, ale tak sądzę
    • @Berenika97 Przeczytałam z wielkim zainteresowaniem. Twoje opowiadanie „Dwa światy” ma w sobie coś z cichego pomostu między przeszłością a teraźniejszością - prowadzonego mądrą ręką nauczycielki historii, ale też sercem osoby wrażliwej. Widać w nim nie tylko Twoją wiedzę, ale i intuicję. Pięknie uchwyciłaś moment, w którym prywatne spotyka się z historycznym. Bardzo podoba mi się zabieg dwóch perspektyw: Moniki i Wolfganga. To dwa spojrzenia nie tylko z różnych krajów, ale też z różnych emocji. Ona - nieco zakompleksiona, ale otwarta, z własnym dziedzictwem wojennym. On - wycofany, trochę zaskoczony Polską, ale niesie swoje rodzinne brzemię i widać, że to nie jest dla niego wycieczka turystyczna, tylko wewnętrzna podróż. Piękne jest też to, że ich spotkanie nie jest ani banalnym „romansem”, ani naiwną próbą pojednania - tylko delikatnym zetknięciem dwóch światów, które nie znają się do końca, ale już nie są sobie obce. Dialogi są bardzo naturalne, a opisy sytuacyjne i psychologiczne, subtelne. Czuć w nich tło historii, ale nie są nim przytłoczone. To ogromna zaleta. Wielkie brawa, czekam na kolejną część. I bardzo dziękuję Ci za tę opowieść.
    • Wzruszające strofy i Warmii, której dzisiaj takiej już nie ma.Ale dzięki twojej Poezji przetrwa i oby tak się stało . @Maciek.J Wzruszające strofy i Warmii, której dzisiaj takiej już nie ma.Ale dzięki twojej Poezji przetrwa i oby tak się stało . Czy ten piękny obraz w twoim awatarze to Łyna czy Limajno ?
    • Kupują (modele) szkieletów ludzkich.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...