Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdy listopad już zdarł z drzew ubranie
by nim okryć zmarzniętą ciut ziemię,
pomyślałam, że nic się nie stanie
gdy zamyślę się bardziej jesiennie.

Zanim mróz siwy utrze mi nosa
wejdę w mroczne, gotyckie zaułki,
rudozłotych refleksów w ich oknach
pozazdroszczą im wszystkie wiewiórki.

Świat dyskretnie zasłania się mgiełką,
aby nikt nie zobaczył, jak ziewa,
a ja wiem, że iść muszę daleko
tam gdzie kiedyś odeszła nadzieja.

W ciepły blask moich oczu ją wplączę
aby nigdy mi już nie uciekła,
i wrócimy do domu na wiosnę
i nie będzie juz więcej pożegnań.

Opublikowano

Jestem zachwycona joaxi..Ale mi zrobilas niespodzianke...Forma i styl - taki najbardziej lubie.Tresc nie banalna - podoba mi sie..Tylko rymy mogly byc dokladniejsze..

Ale i tak jestem pod wrazeniem..

Opublikowano

A niedokladne rymy sprawiaja wrazenie ze wiersz jest niedopracowany, albo autorowi sie nie chcialo myslec..

Mozna zastosowac kilkusylabowe wyrazy na koncach i juz "czestochowa " nie bedzie sie tak wdzierac...
Pozdrawiam

Opublikowano

Ten wiersz moim zdaniem nadaje sie do zaawansowanych..

Pozatym to pierwszy wiersz joaxi ktory mi sie naprawde, naprawde podoba..I rymuje sie..

[sub]Tekst był edytowany przez Dorma dnia 10-12-2003 09:46.[/sub]

Opublikowano

ale ten tytuł naprawde odstrasza... trafiłem przez przypadek, a o mało co bym przegapił... może troszkę rzeczywiście zbyt melancholijny, ale za to rymowany, czyli jak dla mnie rewelacyjny :)))
...zdecydowanie do Z !!!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Naprawde..Chyba troche podpuszczasz mnie..:)

Ale dlaczego jak wiersz jest dobry zawsze laduje w poczatkujacych..Od czego jest ta komisja..Wiersz sie rymuje to od razu..Pa pa..
  • 1 rok później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W utworze jest podstawowy błąd logiczny. Wszystkie wymienione przymioty charakteru - upór, wysoko podniesiona głowa (a więc i pewność siebie), kręgosłup moralny, bezkompromisowość, nonkonformizm, niezależność, autorytet - są, można powiedzieć cechami ludzi dumnych, są jej atrybutami, elementami składowymi.   A Ty piszesz, to wszystko kosztem dumy, jakby trzeba było się jej pozbyć, żeby być wolnym, niezależnym, upartym, pewnym swoich racji, szanowanym, itd.  A jest dokładnie na odwrót, dzięki dumie tacy jesteśmy. Zastanów się, co napisałeś, bo wyszła piramidalna głupota, nonsens, sprzeczność sama w sobie.  
    • Źle postawione pytanie, oczywiście w puencie. W przypadku prawdziwego masochizmu wyłącza się kontrola umysłu, pozostaje instynkt i natura. Wiersz źle napisany, a może źle zatytułowany, bo z tematem masochizmu ma niewiele wspólnego, traktuje go powierzchownie, płytko, bez znajomości tematu, wychodząc z błędnych założeń. Zacznijmy od tego, że masochizm nie jest wyborem, ani nie jest pochodną żadnych aktów ekspiacji. To fałszywe, upraszczające analogie.  Istnieje też opcja, że masochizm tu ma być tylko maską, albo symbolizować - bo ja wiem? - zły humor, brak radości życia, zamartwianie się, czarnowidztwo,  pesymizm... A może o ten ostatni chodzi i tylko słowa się pomyliły?
    • Jaki sens miałoby życie człowieka w idealnym świecie? Do czego by dążył? Na jakie pytania szukał odpowiedzi?
    • Nie mogłem się nigdy do twórczości Witkiewicza przekonać, ale wiersz dobrze przenosi w jej specyfikę, oddaje ekspresję na granicy obłędu i psychodeliczny koloryt.
    • Wśród wielu dojrzałych, nietuzinkowych obrazów i skojarzeń zakwitają tu i ówdzie złośliwe chwasty. Po pierwszej, konstruującej sugestywną, otwartą dla wyobraźni przestrzeń,cząstce następuje druga, ze łzami przelanymi nadaremno, pragnieniami, czeluściami, przepaścią, wszystko razem w jednym garnku tworzy mało oryginalną mieszaninę. Trzecia cząstka znowu ciekawsza, dwa pierwsze zdania nieźle łączą absolut z doświadczeniem osobistym. W czwartej powrót do zbędnej górnolotności (namiętność, złudzenia, pompatyczna apostrofa). Pierwsze zdanie ostatniej cząstki akceptowalne. Natomiast dusza na wysypisku ludzi - to karykatura poezji, egzaltacja doprowadzona do takiej granicy, za którą jest już jedynie śmieszność.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...