Auld Lang Syne

[Noe-Gd]

Ostatni raz trębacz
dla ciebie gra
ostatnia z salw -
powietrze drga.

Nad kirem koni rżenie
z oddali wiatr niesie
i głuchy łomot ziemi
o trumny wieko stuka.

Młodością piach gryźć
zębami zdrowia bez skazy
Oddech w płucach mieć
by grudy ziemi odwalić.

Za to w dole leży trup
i zaraz piach go przysypie
Słońca nie zobaczy ani
w morskiej nie popływa fali.

Wieńce i kwiatów stos nie odda
go nikomu. Ostatni trąbki głos
słyszy ucho twe mój przyjacielu:
Auld Lang Syne. Śpij w pokoju.



Noe-Gd Gdańsk15-03-06 21:30 [email protected]

[Antoni Leszczyc]

Wstrząąąąąsające.

[Noe-Gd]

serio czy żartujesz?

[Antoni Leszczyc]

Niestety, żartuję. Może lepiej było - zamiast opisywać pogrzeb - zająć się innymi aspektami braku tej osoby? Po mistrzowsku to zrobił Twardowski: "zostają po nich buty i telefon głuchy". Może w tę stronę? Pusty fotel, rakietka od tenisa, fajka z jeszcze świeżym tytoniem. Bo w tej przyprawie treść po prostu niesmakuje.

[M._Krzywak]

"słyszy ucho twe mój przyjacielu:
Auld Lang Syne. Śpij w pokoju."
- po co tem makaronizm - to przez nich polskie dzieci umierają, a ty piszesz ich językiem. Wstyd !!! Wspirasz tyranów i morderców, którzy ojców naszych na Sybir wywozili...
i co na to naśladowcy powiedzą ?

(kurde, nie mogłem sie powtrzymac)

[Sceptic]

;) piąteczka, panie M.

[Smok]

zaśmiecacie chłopakowi temat sio do kurnika sio!!

[Antoni Leszczyc]

No jak zaśiecamy? No przecież piszę wyraźnie, co bym zmienił, w którą stronę pójść z pisaniem elegii, epitafiów. No ejjjj....

[Noe-Gd]

a wy co? wyrocznie z delf?

[Noe-Gd]

Zapraszam do Mnie Na kawę.


Tańczysz na szklanej podłodze
życia w baletkach ukradzionych
a kryształowe lustra oddają cię
półnagą. Sutenerowi z Hamburga
piszesz listy miłosne własnym ciałem,
które nigdy nie należało do ciebie.

Telefon do męża kosztuje cię życie
dlatego nie dzwonisz. Nie chcesz umierać
w pamięci nocnych motyli, taniec na rurze
ryje zapis na taśmie umysłu. Klęczą -
gdy tańczysz a nogi fruwają nad nimi,
jak oczy matek we śnie pedofila.

Ciemna piwnica nie trawi już pajęczyn
a piski szczurze przyprawiają o wymioty.
Bezrobotny kat ćwiczy na bezrobotnym pieńku -
od lat nikt nie palił tam w piecach, kominiarz
zapomniał o tym adresie. Nikt by nie pamietał,
tak jak nie pamiętają poćwiartowani kominiarze.

[Sceptic]

ja jestem wyrocznią z Tomaszowa Mazowieckiego, M. - z tego, co wiem - z Krakowa.

[Noe-Gd]

Zimna Woda.


Drżysz. Senna wiosna chłodem smaga
ręce grabieją obejmując brąz urny.
Miłość odeszła szpitalną uliczką
zeszłej jesieni w kolorze zadumy.

Zimne promienie po twarzy głaszczą
ocierajac łzy zaschnięte pamięcią.
W dole płynie kra szczęśliwa -
ciebie odbitym promieniem woła.

Dąb na brzegu sennie skrzypi
wiatr mu włosy czesze.Nic nie mówi,
nie jedno widział tu dziewczę. Z toni
wody ktoś cię woła, powrócisz tu jeszcze.


Noe-gd Gdańsk 16.03.2006/13.19/ romdar77@wp.

[Noe-Gd]

ziemia to przodków moich

[Noe-Gd]

Czekając na Wesele


Czekając na ciebie napiszę wiersz
o miłości i szczęściu. Bedę go kwiatom
czytał każdej wiosny, każdego maja
będę czytał go ptakom i drzewom.

Nim przyjedziesz stanę tam - pod krzakiem
w topniejącym śniegu wróble pogłaszczę
uśmiechem a wyschnietej trawie opowiem
o tobie - miłości szkicowanej białym bzem.

Nim przybędziesz morskiej róży wiatrem,
będę o tobie śnił pod krzewem i z jego
owocu pił. Weselne wino białą suknię
ci poplami, nie bedę z tobą go pił.


Noe-Gd Gdańsk 16.03.2006 [email protected]

[M._Krzywak]

1
Idziemy tam?

2
Idziemy.

1
Tam, gdzie zamek lśni na szczycie?

2
Tam.

1
Czarny on jest. To zły zamek ?

2
To dobry zamek.

1
I królowa złotowłosa na tronie, czy będzie?

2
Być może. Będzie.

1
I win pełne piwnice?

2
Tak naszych, jak i cudzych.

1
Zostańmy lepiej tutaj.

2
Tutaj jest ciemno.
Tutaj nas znajdą.
Tutaj nas być nie może.

1
To idziemy tam?
Trzeba się wspinać.

2
Jest nas w końcu dwóch.
Już od tak dawna.

1
A może tam Raj zakryty jest?
Nie powinniśmy odsłaniać tajemnic.


2
Nie powinniśmy.
Ale znajdą nas tutaj.

1
A gdyby tak pióra woskiem zlać
i do ramion przyczepić?
Spójrz, jaki czarny ten zamek.

2
To niebo jest zbyt błękitne,
zamek biały być musi.
To dobry zamek.

1
Ale ja błądziłem,
pieśniarzem byłem, ba,
żebrałem pieśniami
o Niej.

2
I cóż ci zostało?

1
Z Niej?

2
Z pieśni.

1
Nic.

2
To nie pamiętasz?

1
Za stary wtedy byłem.
Minęło ich już kilka tysięcy.

2
Ja nie śpiewałem.
Ale długo szedłem.

1
Pod górę? Jak ta tutaj?

2
Takie góry nie istnieją.


1
To bardzo dobrze.
Trudno domyśleć się,
po co są góry.

2
Żeby krzyczeć.

1
Wspinać się jest ciężko.

2
Krzyczeć jest prościej.

1
I schodzić się nie chce.

2
Wystarczy milczeć.

1
Ale schodzą.
Żeby krzyczeć?

2
Właśnie.
Są wyżsi wtedy.

1
To chodźmy jednak.
Być może tam będzie
królowa złotowłosa
i kuglarze i wina
może dworki wabne
i drzewa zielone,
szczególnie jedno.

2
Las jeszcze przejść należy.

1
Teraz śpi gad.

2
Nadepnięty się zbudzi.

1
Uważnie stopy kłaść będziemy.


2
Ostrożnie nawet.

1
A jak driady tańczyć będą?
Nie przejdziemy.

2
Za drzewa się schowamy.

1
Tam Sylen spać będzie.
Pijany.

2
Cichcem przemkniemy.

1
A potem pod górę.
Zmierzch zapadnie.
To czarcia pora.
Sabat się zbliża.
A jak w tym zamku
Kozła władanie?

2
I to być może.
Zad swój wystawi
o ludzkiej twarzy
lepiej zostańmy.

1
Tutaj nas znajdą.
Lepiej chodźmy.

2
Tak. Wypadałoby w końcu iść.
Czas mija.

1
Las śpiewa. Strasznie.

2
Wiatr szumi to i liście mówią.

1
O zagładzie?

2
O tęsknocie, o latach trwania
o złej burzy i dobrym deszczu.

1
Tam cienie kochanek
i gałęzie wisielców mogą być.

2
Byłem kiedyś w lesie.

1
I co?

2
Byłem akurat w połowie drogi,
wszedłem, bo i Ona weszła,
lecz pobłądziłem.
Tam wszystko takie same.
Czasem wilk przebiegł,
czasem coś spojrzało.
Wołałem do niej,
Echo tylko odpowiedziało
że jest polana.
A na polanie, widziałem,
Strach i Śmierć spali,
w objęciach.
On w płaszczu ukryty,
Ona kośćmi goła,
a obok nich sarenka
płacze i kona.
Dziw, że ich nie zbudził
krzyk mój przerażenia.
Ale wszakże Oni
do krzyku nawykli.

1
Taki już pasterski los.

2
Skąd ci to przyszło do głowy?

1
Bo leżeli wśród zieleni,
w uściskach i w snach.
To musiało być głębokie.

2
Ty musisz być poeta.
Jak ty w las wejdziesz?
Jeszcze do piekła wejdziesz.

1
Zacznę od kroku.

2
To zbyt banalne.

1
Wskoczymy.

2
To zbyt brutalne.

1
Wpłyniemy.

2
Zbyt poetyczne.

1
To nie wiem.

2
A czas mija.
Musimy to zrobić.

1
Czy aby na pewno?

2
Po coś tu jesteśmy.

1
Może po to, by zostać.
Las jest okropny.

2
Okrutny.

1
Dziki.

2
Wieczny.

1
A góra jest wysoko.

2
Wysoko.

1
A zamek niepewny.
Czarny.

2
To przez słońce.

1
Patrz, jak ciemnieje horyzont.
Będzie padać. Ruszajmy.

2
A jak nam odpuszczą?

1
Oni? Nigdy!

ECHO
Nigdy!

1
Słyszysz? Mam rację.

2
Wybaczą!

ECHO
Wybaczą!

2
Słyszysz? Ja też.

1
Głupia.

2
Bo samotna, tam,
w głębinach drzew.

1
I wilków.
I wilkołaków.

2
Ale ludzi tam nie ma.

1
To bezpiecznie.


2
A tutaj nas złapią.
Okrutni...

1
Dzicy.

2
Wieczni.

1
Ruszajmy zatem.

2
Zbliża się ta godzina.
To dobra godzina.

1
To północ.
Północ dnia.

2
To nie pasuję.
Dzień jest jasny, a noc ciemna.
I na odwrót.

1
Rzeczywiście.
Zjedzmy śniadanie.
Mam skórkę chleba.

2
Ja tylko sól,
ale muszę zapłakać.
Zaśpiewaj smutną pieśń.

1
Nie pamiętam.

2
Mówiłeś o milionach.

1
Ale ja jeden.
Przerosło mnie.

2
to czym popijemy?


1
Uderz palcem w tę skałę.

2
O, woda tryska!

ECHO
Tryska!

2
Cud!

ECHO
Cud!

1
Ciszej, bo się święci zlecą
i suchość pozostanie.
Nic więcej.

2
Nie wierzę.

1
To nie pij.
Nie takie rzeczy się działy...
Kiedyś.
Lubisz wino?

2
I śpiew. Zaśpiewaj coś.

1
Nie pamiętam.

2
To wróć do siebie.
Musiało coś zostać.

1
To boli.
Jak pocałunek.

2
Pięknej kobiety?

1
Lub łotra.
Zresztą...
Nieważne.
2
W sumie, jak boli
po co otwierać furtki tęsknot?

1
Pewnie po to, by przejść je
i dalej iść.
Byłem samotny, opuszczony.
Przez chwilę.

2
Ja chyba zawsze.
Aż do teraz.
No, może trochę wcześniej.

1
Suchy ten chleb.

2
Suchy.

1
Stary.

2
Stary.

1
Ale woda jest wieczna.

2
Choć nierealna.

1
Masz mokre wargi.

2
To od pocałunku.

1
Łotra?

2
Pięknej kobiety.

1
Dawno?

2
Chyba wczoraj.

1
Wczoraj dnia nie było.

2
Dużo win spłynęło.
I krwi.

1
Ale tak pięknie było,
czułem
sens. Zmianę.
Byłeś za czy przeciwko?

2
Dużo piłem.

1
Ja uczyłem... Ludzi.

2
Ja byłem z nimi, hasła były z nami.
Wyzwanie, szansa
cząstka chaosu.

1
Ale słońce nie wzeszło.

2
Pewnie było po drugiej stronie.
A gwiazdy świeciły?

1
Coś mnie różni jednak.
Ja uciekłem.
Bałem się.

2
Słowa?

1
Czynu.
Potwierdzenia.

2
Ciężko jest znosić ból,
Łatwiej jest go tworzyć,
a jeszcze prościej...
Patrzeć.

1
W tym zamku jest kara.
Czarny on, dumnie stoi,
tak daleko jeszcze.
Chodźmy wreszcie.

2
Zanim nadejdą.

1
Oni.

2
Oni.












1
Zgubimy się.

2
A czy to tak naprawdę ważne?

1
Nie sądzę.
Póki żyję to jestem.

2
I milion innych rzeczy.

1
A zamek to cel.

2
Na dzisiaj.
Jutro ocean, albo księżyc.

1
Tak wiele tych miejsc.

2
A jakby było tylko nic?

1
Zamknij oczy. Co widzisz?

2
Krzyż.

Znika.

1
To jest czy go nie ma?

2
Ot, czar chwili pryska.

1
Ale las nie znika
on ciągle jest.
Ciągle jest coś.

2
Jasność zanika.
W ciemnościach straszy.

1
Tylko inaczej wygląda.
Nawet bajki.

2
Tam coś leży. Padlina.

1
Raczej trup.

MADEJ
nie gardźcie ciałem. Idźcie dalej.

2
A ktoś ty tutaj?
MADEJ
Już nie ten, co kiedyś.
Płacę za grzechy własne.

1
Leząc?

2
Ciii..., uważaj, znam go.
To zbrodniarz.

1
Bił ludzi?

2
Ba.

MADEJ
Łatwo się żyło.
Teraz ciężko...
Ale łatwiej

1
To posuń się odrobinę.

2
Co?

1
Zamek jest tak daleko.
A tutaj, jak już jestem,
Tutaj mogę skonać.
2
A Królowa?

1
Złuda.

2
Nadzieja.

1
Złuda.

MADEJ
A wy to kto?

2
Zły i dobry.
Ale który jest który,
nie wiemy.

MADEJ
Ja wiem coś o sobie.
Ja zabijałem.

1
Las jest dziki.

2
Ale i święty.
Teraz.


1
Skąd go znasz?

2
Szedłem do światła,
do którego dojść nie mogłem.

MADEJ
Rozgrzeszcie mnie zatem,
me dłonie od malin czerwone,
sumienie od myśli czarne.

2
W imię kogo?

MADEJ
Boję się piekła.

1
Jak życia tutaj?

2
Idziemy do Zamku.

MADEJ
Tam musi być piekło.

1
Zostanę tutaj, z tobą...
Pozwolisz...?

MADEJ
Madeju.

1
Madeju?

2
Nie zostaniesz tutaj.
Nam należy tam dojść.
Tak fatalnie wyszło.

1
Już nie chcę.

2
Noc Walpurgi się zbliża.
To gorsze niż to, co za nami.

1
Ale on przecież...

2
Zabiłeś kogoś?

1
Nie.

2
To masz jeszcze szansę.
Masz szansę na noc spokojną,
na uśmiech Królowej,
na łyk wina.
Masz jeszcze szansę.
MADEJ
Prawda.

1
Ale sił już brakuję.
Czuję się słabo,
krew chyba cieknie.

2
Ale ty możesz iść dalej.
On chyba musi zostać.

MADEJ
Los nieraz świadczy o drodze
niektórzy na niej giną
inni ją przebywają
idźcie dalej, idźcie,
tam jest polana.
Spoczniecie.

1
Idziemy?

2
Daj mu kęs chleba.

1
I cóż to zmieni?

2
Moment sytości.
I lata wspomnień,
wiara, że jednak...

MADEJ
Że jednak żyję.
Ja mam dwie rolę
społeczną skruchę
i własny czyściec.

1
Brzmi to jak ofiara.
Autentyczny jest tylko czyn.
I cisza wokół niego.

2
A las krzyczy.

MADEJ
Kryje w sobie wiele
bólu, śmierci, żałości
tajemnic ludzkich i ludzkiego strachu.
Las.
Ale czasem i śmiech słychać
starych kochanków, młodych,
różnie to bywa.
Nieraz bóg jakiś zapomniany
listek drżąc zerwie.
Ja katem byłem
przeszłości nie zmienię.

2
My tym bardziej.
Ale posłuchać możemy,
człowieku.
Nie czuję wybaczenia.

MADEJ
A kto może?

2
Jak uderzałeś, co czynili?

MADEJ
Głowę zasłaniali, uciec się starali,
krwawiąc... Nie mogli...

1
Tak jak ty teraz.

2
Brakuje czasem litości.

1
Ba.
Zrozumienia.

MADEJ
Są przecież gorsi.

2
Nie.
Gorszych nie ma.



MADEJ
Nie takich jak ja nosiła ziemia.

2
Bo On miał to w planie.

1
Tak jak owocu zerwanie.

2
A o czym ty myślałeś
czym się zasłaniałeś
kto wmówił ci, że wybacza
temu, co przeprasza?

1
Syn jego zszedł
wybaczać.

2
I odrzucili Go swoi od siebie.

1
Z własnego podwórka w świat poszedł.
Nic nie trwa wiecznie.

MADEJ
ale tak jest lepiej.

2
Kiedy cię odrzucili, wyrzucili?

MADEJ
Wtedy. W tej chwili.

1
A nie trwało to lata?

MADEJ
Przed tym spałem dłużej,
inne spodnie miałem,
może mniej się bałem.
Teraz tam przed nami
śmierć. Wolność.




















1
Oto polana. Akurat ciemnieje,
żółte szare przysłania.

2
Sprawdź, czy nie leży gdzieś
jakiś nowy święty.

1
Masz broń?

2
Nie. A ty?

1
Też nie. Głupiśmy
w las iść bez patyka nawet.

2
I co teraz? Wilki nas zjedzą.

1
Ogień rozpalmy.

PROMETEUSZ
Proszę. Oto ogień dla was.

2
A skąd ty tak wrzucony?
Anioł?


1
Wysłannik?
Mów, co nowego.
Ja już nie wrócę.
Tam boli.

PROMETEUSZ
Ja niosę światłość.
Ogień boski wam daję.

1
Ciemnieje. Zostań z nami.

PROMETEUSZ
Nie potrafię.
Wiele was przede mną
gniew jego zaś za mną.

2
Też idziesz drogą.

PROMETEUSZ
Każdy ma drogę swą, inną,
a kiedy iść przestaję,
albo umiera, albo spoczywa.

1
Lub cierpi.

2
Lub kocha.

1
Lub śpi.

PROMETEUSZ
Ja nie śpię.
Moc mam potężną.
Ogień boski daję.

1
Ja ogień zgasić potrafię

2
Ja ponownie go rozpalić.

PROMETEUSZ
Wy bogi?

1
Nie. Ludzie.

PROMETEUSZ
A więc nie chcecie
iskry z rąk moich?

2
Prosimy. Akurat teraz
nie jesteśmy w stanie
ognia rozpalić.

PROMETEUSZ
Faktycznie, tutaj ognia jest sporo
lecz duch jest chłodny
i traci nadzieję.

1
A dalej?

PROMETEUSZ
Są mury, druty kolczaste, mury
i dzwonią serca, dzwonią. Głośno.
Teraz palą tych od Boga.
Dziwacy zawsze źle kończą.

2
Jak my, na przykład.

PROMETEUSZ
Zews jest mściwy.
I tak jestem skazany.

1
To zostań z nami w tym lesie.
Tak będzie lepiej.

2
Do ludzi nie chodź,
bo to zabija.

PROMETEUSZ
Zaprawdę?

1
I odszedł.
Nawet nas nie zbawil.
2
A kres się zbliża.

1
Ale zamek przed nami.
Niby jesteśmy, ale jakby...

2
To miraż.

1
To chodźmy dalej.

2
Zaśpiewaj coś.
To ogień duszy.

1
A kłamstwo dla ciała.
Ta... poezja cała.

2
O Prometeuszu, o Madeju.
Nas to nie dotyczy.

1
Zbyt pełny ten las.
Miał pusty być, coś
źle nam się śniło.

2
Jak księżyc i kogut na nim.
TWARDOWSKI
A wy co tutaj robicie?
Z Rzymu przybywacie?

2
Umarło już Wieczne Miasto.

1
Choć wszystkie drogi doń...

TWARDOWSKI
Ciiii....
A wy co tutaj robicie?

2
Do podróży gotowi, która przed nami.

TWARDOWSKI
To złe miejsce.
Tutaj diabeł mieszka.

2
Tylko Madej.
Boli go przeszłość.

TWARDOWSKI
I ja też głupi.
Diabeł mnie znajdzie.
Daleko stąd do Rzymu?

1
Umarło już Wieczne Miasto.
TWARDOWSKI
A jak wy wilcze syny?
Bracia? Co wy tutaj robicie?

1
To samo.

2
Lub coś innego.

TWARDOWSKI
No właśnie.
Duszę sprzedałem
za coś, co chciałem,
gdy to przeżyłem,
z niczym zostałem.
A teraz w Rzymie
On na mnie czeka.

2
Marności świata.
Jak różne są dążenia,
a zawsze do niczego.

1
To my podobnie.

TWARDOWSKI
Skusił kusiciel?

1
Tym razem świat sam się zmienił.
2
Ale idziemy.
Na Zamek idziemy.

TWARDOWSKI
A kto prowadzi?

2
Może i Szatan?

TWARDOWSKI
Tfu. Nie strasz.
Cóż tak ruszasz rękoma?
Dom stawiasz?

2
A jeśli to piec?
Na przyjście Mesjasza?

1
Kopie fundament.
Bo fanatyzm i zabić potrafi.
Dlatego idziemy.
Zamek!

ECHO
Zamek!

TWARDOWSKI
Ciii, na psa urok.
Czarta wywołasz!

ECHO
Wywołasz!

1
Uciekł.

2
Tak wyszło, bo tłoczno.
Bo my jesteśmy

1
na polanie. Na polanie.

2
No właśnie.
Cóż, noc nadeszła

1
pod gołym niebem

2
księżyc nad nami

1
właśnie

2
zaśnie.

1
Kto?

2
A kto śpi po nocy?
Tylko szaleniec.

1
Noc leku pełna, a sen to marzenie.

2
Marzenie? To bzdury.
Bo i o czym marzyć?

1
A czego pragniesz?
Gdy głowę kładziesz,
cóż masz przed oczyma?

2
Tego nie wyznam.
To moje.

1
Opowiedz o Zamku.

2
Droga tam daleka, a w nim...
Nie. Nie powiem...
To są...

1
Właśnie pragnienia.
ale ten czar pryśnie.
Wiesz o tym?
2
Dlatego właśnie...
Idziemy.

1
Spójrz, to znowu Madej.

MADEJ
Do piekła, do piekła idę.

1
A co się stało?

MADEJ
Był taki jeden, nie wytrzymałem.
Kara na dzieci moje.
Potem był drugi, to już umiałem.
Kara na wnuki moje.

2
A masz ty dzieci?

MADEJ
Nie. Wole życie.
Bo jest takie miejsce,
gdzie są prześliczni
młodzi chłopcy, gdzie oni,
tego, kąpią się cali.

1
To cię poniosło.

2
A nie wstyd ci tego?

MADEJ
Przecież się bałem.
Wy też się boicie.

1
A przebaczenia chciałeś.

MADEJ
To mnie dopada.
A krew przelana, zdrada?
Nie wiem, zwariuję, taki młody,
wessany. Żyć chciałem.
Paskudny los mnie tu przysłał.

1
Mnie historia.

2
Mnie wojna.

MADEJ
Mnie serce boli, bo to się równa,
ale cóż zrobić,
jak żyć bez grzechu,
gdy karmi on ciało?

2
To zbyt poważne na teraz,
za póżne.
1
Jeszcze wczoraj mógł nas zabić.
Dobrze uciekać, dobrze nie wiedzieć.

MADEJ
My wszyscy tacy sami, tam,
kto wie, w kogo się trafia.

2
A spójrz na niego.
Był prowadzony

1
cicho, nie trzeba.

MADEJ
Takie to czasy.
Zbója się boją, biedaka męczą.

1
To normalne.
Tak zawsze było.

MADEJ
Zimno się robi, ciało
o ciało oparte to ciepło.

1
To miłość.



GŁOS H.
Gdzież ten, co był tu?

MADEJ
Nie wiem, herr panie.
To oni. To oni wiedzą.

1
Madej drży.

MADEJ
Ja nie chce umierać tam,
ja zawsze, ja zawsze...

1
Zamknij oczy i śnij.
Zaraz pójdziemy dalej.

2
I znikł. Uf, serce mi zziębło,
straszliwi są oni.

MADEJ
Panowie wielcy, straszliwi,
z dymu, popiołu i piekieł.

1
Może to Demony.

2
Nie spodziewałem się takich...
W lesie.
MADEJ
Las to paraliż,
gdy są w nim ludzie.

1
Prościej być katem, niż ofiarą.

MADEJ
Weźcie mnie na Zamek.
To ból ukaja.

2
Ty jesteś morderca.

1
Ty jesteś zdrajca.
My ciebie nie chcemy

2
choć jesteś obok nas

1
bo myśmy, bo myśmy
się ciebie bali. Wtedy.

MADEJ
To sam pójdę. Teraz.

2
On nam przeznaczony.
Bez wybaczenia nie dojdziesz.

1
To czarny Zamek.

MADEJ
Ojciec rzekł mi:
„masz tu grosz, a jutro miej sto ich”
i kij dał na psa, przekleństwo na człowieka.
Powiedział:
„nie wierz nikomu,
a tylko bierz co mają”.
Poszedłem w las zielony,
bierz, wierz, bez różnicy,
kijem psa odgoniłem,
przekleństwem człowieka,
co zadusiłem, to jadłem,
a potem wyszli z kijami,
i przekleństwami, a szybszy byłem,
bo żyję.

2
Nie mów o tylu rzeczach
nie każdy jest szczęśliwy.

1
Ale każdy chce,
ofiary więcej.

2
Ale łatwiej je omijać. Zapominać.

MADEJ
Dlatego ja zostanę symbolem. Nie wy.
1
Rzeczywiście.
Poetą byłem.

2
A ja...
Zresztą, nieważne.

MADEJ
Jeżeli człowiek jest tym, co ma
to nie ma człowieka.

1
Wiary ci brakuję.

2
Albo chce żyć. Albo albo.

1
A ty nie chcesz?

2
My już nie żyjemy.

1
Zamek nas ocali.

MADEJ
Weźcie mnie ze sobą.

2
To zamknij oczy.

1
Przebacz mą dumę, Panie
sądziłem, że będę lepszy,
i przebacz mą pychę, Panie
choroby mnie omijały,
przebacz me chęci, Panie
te rzeczy, co mnie zmieniały,
nie chciałem ich małymi,
i to, czym mnie karmili,
że ból, że chciałem odejść,
nie oddać im życia chwili...

2
co robisz? Jest noc.

1
A jeżeli to nie ma sensu?
Ja boję się umierać,
a przecież to już niedługo.

2
Pierwotny instynkt życia.
To zbliża nas do zwierząt.
Jak sztuka do Boga.
Właśnie jej potrzebuję.
Przypomnij coś sobie.

1
Nie potrafię.
Nie po tym.

2
Tam zaśpiewasz.

1
Do trumien.

2
Przerażasz mnie.

1
Bo kiepska to sztuka.
O strachu.

2
Madej też się boi. Piekła.

1
A Prometeusz?
Że ludzie giną, w ogniu?

2
To też.
Reszta stanie się mitem.
Wtedy dostaniemy imiona.

1
Albo znowu numery,
to nigdy nie mija. Ogień.
Przed nami.

2
Idą po nas.
1
Do lasu?

2
Natura nie wygra...
z... nimi.

1
Mógłbym jednak...
Byłbym nadzieją,
a tak?

2
Wcześniej czy później,
ciągle jest teraz.

1
Zamek nas ocali.
Czuję dym. Tak blisko.

2
Jakby ciągle był z nami.

1
Boli mnie coś w środku,
o, tutaj.

2
Pomyśleć tylko, że bał się.
Diabła.


1
A jak ten Zamek to Rzym?

2
Może i tak być.

1
Dojdziemy?

2
Gdzieś na pewno.

1
Znowu ktoś. Nowy ktoś,
aż będą miliony.

DZIEWCZYNKA
Mamusia upadła,
gdzie mamusia jest?

1
Biedactwo, jest sama, w lesie,
w lesie tak strasznym.

DZIEWCZYNKA
I Jasia o ścianę,
pękło serduszko...
I płakał miś, upadł...
I dalej płacze, nie płacz,
już idę.


2
Musiała tam być,
tam przeklęte miejsce,
tam spalili Jezusa.

1
Ona się tam zgubi.
Ratujmy ją.

2
Nie zdążymy, a Zamek woła.
My mamy Zamek. My mamy coś.

1
To przecież dziecko.
To przecież jest dziecko.

2
I przez to mniej winne niż my?
Wątpię.
Ona znajdzie chatkę z piernika,
potem królewną zostanie.
Każdemu jego.

1
Marzenia.
Ciepło, jedzenie, wiersze,
miłość.
Cóż jeszcze?

2
Pan patrzy w dół,
widzi i piekło.
I widzi nas, jak od światła ślepi

1
dzieci starości. Lub młodzi starcy.

2
A jak się teraz czujesz?

1
Źle. Niedobrze. Czuję.
Ile jeszcze?

2
Tylko pod górę
i Zamek będzie.
Tam koniec.
Albo początek.

1
Madej się budzi. Co z nim?

2
Nie wiem.
Ale on nie dojdzie tam gdzie my.

MADEJ
Śnił się krzyk,
ludzki, straszliwy,
ludzi na wózki, żywych, do ognia
i dzieci z nimi, miś pluszowy płakał,
a Szatan śmiał się.
Kim ja byłem? Dlaczego?

1
Bo jeśli się bałeś,
to byłeś ty.
Nie zapominaj o tym,
gdy staniesz w ich szeregu,
w ich sprawiedliwości,
ich blasku złota,
ich przyjemności.
A gdy was surowo sądzić będą,
nie zapominaj o tym.

2
Bóg nie pozwolił, ale kto słucha,
gdy szatan moc na ziemi ma?
Madeju, nie pójdziesz z nami,
z palców twych cieknie krew.

MADEJ
Gdy wróciłem, ojciec sto groszy zabrał,
za kij złapał. Ból pamiętam.
Łatwiej tak było
w te ciała bezbronne uderzać.
Takie jak moje, ale ja
strach miałem na imię.
Sam jeden, sam jeden.

2
I sam zostać musisz,
bo dziecko płakało.

MADEJ
Anioł, aniołeczek mój...
Bóg ułaskawi cierpiących,
Jezus łotra zabrał z sobą.

1
Bo inne miał imię,
gdzież ty, Madeju, zbłądziłeś?
Ale ma racje, sam zostać musisz,
lub samemu iść.
Tak mało czasu nam zostało,
oni i tak ten las spalą,
znowu ty mnie..., albo jego, ją...
Madeju, nie chce ponownie umierać.
Śmierć i strach spali w objęciach.
Wiedziałeś?

MADEJ
Jestem zbrodniarzem.

2
My też już tacy,
słabi.
Coraz bardziej słabi.
A tyle zostało przed nami,
tyle powietrza i słów,
ja nie mogę ci tego wybaczyć,
ale człowiekiem tylko jestem
i nie mam prawa.

1
Może jak człowiek płakał
to kara spadła na ciebie,
ale jak dusza płakała, nad tobą,
to twoje jest zbawienie.

2
A one mogą.
Bo ból im już oszczędzony.
Może w Raju czekają?

MADEJ
I nie nienawidzą?

1
Gdy Syna nam dał,
czy Mu się zrobiło nas...

2
przykro?

1
Smutno?
Za nas samych?

MADEJ
Mimo wszystko...
nie wolno zabijać.

1
A jeszcze tak niedawno
ogień, krzyk i śmierć,
i czy nasza zgoda
nie czyni nas winnymi?
2
My tchórze, cierpieć się boimy,
stalowe dłonie paraliżują,
są tak zimne i pewne,
a matki na nie chuchały,
plącząc nicie nad kołyską.

1
Inne czasy nastaną,
wieszcze o krwi zapomną,
i ludzie się pokochają,
miłością niezłomną.

2
A jednak głupi jesteśmy,
że w takie bzdury wierzymy,
Zamek nas czeka.

GŁOS H
Weźcie jeszcze tego,
wątroba mu wypływa.

1
Sęp musiał ją wyżreć.
Martwy?

GŁOS H
Co, jeszcze żyją?

2
To głos Boga?

1
Niech nas zostawi, niech...
milczy.

GŁOS H
A ten tu wydał ich organizacje,
za skórkę chleba. Nie, za życie.

1
Bałem się.

GŁOS H
Ha, a obok leży ten, którego wydał,
zakrawa to na żart, na paradoks.

2
Zamknijcie oczy.

MADEJ
Rzęzi jeszcze.

GŁOS H
I kapo z nimi, i to ta bestia,
co aż nas przerażała.

MADEJ
Mnie nigdy być nie mogło.
To nie ja.

GŁOS H
Szybciej to pchać, bo jęczą,
jęczą jakby płakali.
Żałosne.

1
Masz rację, piękny ten las
i Zamek piękny, i ona też była piękna,
kule w głowę dostała.

2
Piękny jest Zamek, tam czeka na nas
i ona i wszyscy, nikt nic nie mówił,
ja nie chce słyszeć teraz takich rzeczy.

1
A jeśli to racja?
Że żyć my niegodni?

2
Kłamstwo.
Siła jest tylko siłą,
a żyć każdy ma prawo
bez strachu.

1
Tam się bać przestaniemy,
tam puchar pełny i kobieta,
ognisko, nie, ognia blask,
i wtedy przypomnę swą poezję,
gdy jeszcze wierzyłem w siebie,
nie bałem się człowieka.

2
A ja posłucham?
MADEJ
To mnie też się należy, bracie mój.

PROMETEUSZ
Ogień...
Pali...

MADEJ
Żyje jeszcze.

2
Z nim nie dojdziemy,
on umiera, a koniec tak bliski,
porzućmy to, idziemy.

1
Nie czas naprawdę, jeszcze nie,
tam w Zamku płonie światło,
tam szczęście czeka,
tam pewność nadziei,
ta chwila, gdy tańczysz, ta...
metafizyka.

2
A oni są ciągle z nami,
trudno, bierzemy ich,
do końca.

PROMETEUSZ
Za co...
To boli...

2
Dokonało się, skuci jednym losem,
a tak wszyscy inni,
to wczoraj tak inne od teraz,
a jutro?

1
A jutro wstanie słońce,
przeciągnie się śpiący człowiek,
inny zabije innego, ten zdradzi,
ten znów ukradnie.
I co z tego?

2
Na Zamku nas opatrzą.

MADEJ
A góra wysoka, a on taki ciężki,
a lepka jego wątroba.
On krzyżem moim, niech będzie.
Poniosę go, wysoko.
wszak to marzyciel,
a oni z nieba pochodzą.

2
Jak i poeci.

1
Jak każda miłość.
I wybaczenie.


2
Zło jak i dobro w nas jest.

[Noe-Gd]

Autobahn

Zapach twego ciała upycham
po wszystkich kieszeniach
na drogę na zapas na zawsze
trwasz we mnie i pachniesz
naszą miłością. Bilet do nieba
stracił ważność - przecież
nie polecę bez ciebie do anioła
zagłady po wizę turystyczną.
Oni tam wyśmialiby mnie -
miał ją a wybrał nas.Idiota.
Dlatego biorę na drogę zapach
twojego ciała, bym nie żałował
w cuchnacym trmwaju, wyboru ciebie
ponad błękit nieba z równym asfaltem.


Noe-Gd Gdańsk 16.03.2006/19.18/ [email protected]

[stanislawa zak]

ło rany, przefrunęłam, daj żyć Noe, nie wydupiaj się, kto to odczyta?

[Noe-Gd]

pzni Stasiu ,wiersz główny?

[Luna Mi]

Przeczytaj "Funeral Blues" W. H. Audena, jest bardziej prawdziwy od łez.

[piotr mały]

Noe przeszedłeś samego siebie -gratuluję -to nie żart

pozdrawiam