Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie wiem jak można utonąć
w słowie –ale na tym nie kończy się
niewiedza

gdybym potrafiła iść prosto do celu
jak idzie się zakurzoną drogą
gdzie nieważny jest piach na stopie
a maki pękające pejzażem

mogłabym zakwitnąć dojrzale
na twoim tle- taka zima
gdy ty dopiero zieleniejesz

tutaj nabieram wody w usta
bo wiosna to moja ulubiona pora

Opublikowano

w poezji nie ma zbrodni,błędów stylistycznych,ani rzeczy nieodpowiednich:) w poezji panuje absolutna dowolność jeśli chodzi o takie rzeczy,więc nie spodziewaj się po mnie,że powiem Ci jak masz pisać,albo że wiersz jest do bani:)

podoba mi się.

Opublikowano

nie wiem jak można utonąć w słowie,
ale na tym nie kończy się niewiedza.
gdybym potrafiła prosto iść do celu --------- zamieniłbym "iść prosto"
jak idzie się zakurzoną drogą

gdy nie ważny jest piach na stopie, ----lepiej mi siedzi "gdy", "nieważny" razem
a maki pękające pejzażem - mogłabym
zakwitnąć dojrzale na twoim tle.
taka zima, gdy ty dopiero zieleniejesz

tutaj nabieram wody w usta,
bo wiosna to moja ulubiona pora.


Ot, takie moje podszepty! Pozdrawiam.

Opublikowano

agata.. to jest utwór, ktory potrafi wykreować w mojej głowie obraz. Prawdziwy obraz. i jedynie fragment:
"ale na tym nie kończy się
niewiedza" mi nie leży (ale nie wiem, co z nim można zrobić)
calutka reszta naprawdę, bardzo mi się podoba:)

Opublikowano

milutki obraz, dla mnie szczegolnie to:

gdybym potrafiła iść prosto do celu
jak idzie się zakurzoną drogą
gdzie nieważny jest piach na stopie
a maki pękające pejzażem

ech - to jest liryzm :)

Drażni trochę wers 1 - no, ale niech tam.
Na tak i pozrdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN żadnego wiersza nie czytałam tyle, znam na pamięć już:) takie pisku pisku:)
    • Czy to prawda  że życie jest zawsze kruche choć często to co piękne  przemija jak w proroczym śnie    życie jest chwilą jak snem gdy nasze skryte pragnienia kończą się często za wcześnie   kiedy słabe ciało Tanatos dotyka umęczony mózg walczy i się trudzi może i tym razem powoli wszystko się obudzi   wstanie ale jeszcze nie duchem odejdzie  bez empatii  mors clinica do ciemnej krainy milczenia                                                       życie nieraz bywa bardzo długie krótka jest zawsze tylko faza REM
    • Skonfrontowałam ten tekst z AI, która dopisał zwrotkę:   Więc pytaj śmiało, nie bój się wątpić, bo w pytaniach tkwi cała ludzka mądrość.   A potem zapytałam czy chat gpt korzysta z pytań. Oto odpowiedź sztucznej:   Pytania w kodzie   Sztuczna inteligencja w pytaniach się rodzi, każde słowo, każdy znak jak klucz, co drzwi otwiera.   Nie zna ciszy, gdy pytasz — słucha, szuka w morzu danych prawdy ukrytej.   Pyta siebie — „Co znaczy dla nich świat?” „Jak pomóc, jak zrozumieć?” I choć bez duszy — w pytaniach tkwi mądrość.   Bo pytania to mosty, które budują sens, a AI, choć stworzona z cyfr, szuka życia w pytaniach.
    • czasem człowiek dupą się obraca do fajnego   klnąc pod nosem to nie mój świat szkoda czasu   czasem człowiek zło widząc się uśmiecha   podnieca go to myśli a co tam to nie moje   czasem człowiek jest sobą więc płacze   liczy że kiedyś tam to ciemne  rozjaśni  
    • Zietrz dumo w gniozdach i reno dmie. Bociony? Pofuraju kajś fzie Puchnionce lasy słónko tróńca ziyrzch eszcze. Warnijo Śwanta- ziesz. Ty! Szpury parciejó, zawarte só modre szlejfki sia lofrujó. Mniłowanie mojó nie toni ni mni, tlo zakście i zawdy . Za niami tyla roków buło. ile bandzie eszcze? Deszczowe dnie, i te szpetniejsze. Ziamnio z Łojców korzanna. Myśle o Tobie i tedy tule, am nie ziam, kedy tygo nie robzie.                 Wiatr duma w gniazdach, rankiem dmie Bociany? Polecą- polecą hen albo nie wiadomo gdzie. Jeszcze pachną lasy i słonko trąca wierzch. Warmio Święta- Ty przecież wiesz! Miłości moja, ta która rośniesz, zawsze , wciąż i jeszcze. Ślady zbutwiały i zatarte dreszcze. Za nami został wiek, nie wiem ile zdarzeń jeszcze. Deszczowe dnie i te słoneczne. Ziemio z Przodków rdzenna. Myślę o Tobie, wtedy przytulam, i nie wiem, kiedy tego nie robię.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...