Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zafsze gdy widze fele
najczeńściej to w niedziele
gdy idzie po kościele
mam na niom hrapy wiele


i muwie do niej : felo
co zrobimy z niedzielom
kupie cie dziś za szelong
albo za piwa dwa


muj kożeń jest tak jak jak kloc
asz nim rozwaliłem srocz
i muwie jej w karzdom noc
ty tesz masz w cyckah moc


majtki zostaf u mamy
i chodź - napierdalamy
i nie rup takiej dramy
zdupcze cie ras czy dwa


gdyby ktoś mnie zapytał
jesteś dobra kobita
mósisz być być troche bita
ras na tydzień i kwita


bo ja jestem dresiażem
chłopakiem s tfoich mażeń
jest nam tak dobrze w parze
że na ślup sie odważe

Opublikowano

Trudno odmówić umiejętności trafnej oceny OXYMORONOWI
- autoocena ( mam na myśli login ) jest adekwatna.


Do Pana|i OXYMORONA:


ignotum per ignotum

Jest taka znana wszystkim logiczna zasada
-jeśli ktoś ją przeoczy, pewnikiem w fałsz wpada.
Interlokutorowi zniknie uśmiech błogi:
ma do braku logiki adekwatny login.

PS. Dla wyjaśnienia potencjalnym czytelnikom nie znającym starożytnej greki - greckie, antyczne: morós 'głupi', gdzie polskim - ó - oznaczyłem starogrecki akcent oxytoniczny, strgr. oxus 'kwaśny'
- stąd OXYMORON.

Przemysław Popławski

Opublikowano

Do Pana ASHERA:

Przepraszam za pomyłkowe przesłanie na dział PROZA swojego antywiersza,
napisanego specjalnie na konkurs n a n a j g o r s z y w i e r s z, stąd wulgaryzmy.
Obiecuję, że wiecej taka pomyłka z mojej strony się nie powtórzy.

z poważaniem

Przemysław Popławski

Opublikowano

Słuchaj pajacu! Polecam przejrzec słownik wyrazów obcych i zapoznac sie ze znaczeniem słowa oxymoron a nie mi tu wykładac jakies pseudointelektualne teorie. Napisałes jakis gówniany wiersz i ja ci to powiedziałam i tak w miare delikatnie wiec sie ciesz bo nastepnym razem to ci dobitniej powiem co mysle.

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

BAJKA O OXYMORONIE
( pytanie retoryczne:)

Miałbym według jakiegoś tam OXYMORONA
cały nasz świat postrzegać przez pryzmat 'ogona'?


Jęła spurytaniała OXYMORONICA
prawidłowym moralnym pionem się zachwycać.
Wzięła pion, poziomicę - by w swoich probierzach
ile stopni odchyłu dokładnie wymierzać.
I gdy wreszcie znalazła pion moralny krzywy
zaczęła w niego ciskać straszne inwektywy:
nie przebierając w środkach rozrzutnie szafuje
już to ludożercami - już w erekcji ( ****** ).
Muszę to wziąć do serca, nie mogę mieć w nosie
- jeszcze, nierozważnego, spalą mnie na stosie?!
Chyba zacznę się modlić i poproszę Bozię,
niech wyprostuje mój pion etyczny w skoliozie.
Może ze skruchą, bosy, pójdę do Canossy,
sypiąc głowę popiołem, wyrywajac włosy?
Cały jestem w ukłonach do OXYMORONA,
a niechże jej na chwałę zabrzmi antyfona:


( Archaniołowie, rzewnie śpiewając: )


Przenamolne pytanie wciąż nam w uchu skrzeczy
- skąd u takiej Damy ta znajomość rzeczy?
Lecz sam OXYMORONIK wszystko nam wyjaśnił:
o b ł u d n o g ł u p i a cnota to też sprzeczność właśnie!


( Narrator: )


Na kiepski sąd a p r i o r i dobrym antidotum
satyra, co kpiąc z głupoty wybawia z kłopotów!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • życie to nie tylko smutek żal płacz ma dni które cieszą są na tak   życie to nie tylko trudne drogi ma miłe horyzonty które nie bolą   na przykład pola łąki ozdobiony ciszą las ma kuchnie w której na stole pachnie chleb   tak moi drodzy życie to wspaniały dar warto go szanować być zawsze na tak  
    • purpurowa krew się lejąc po niebie wsiąka w horyzont, już roszą się wzgórza czyste szkarłaty w dal niosą strumienie zakwita jednej nocy królowa - róża   Hel! u twoich kosteczek ołtarze składamy dziś w słowie, w galenie i w spiżu chciałbym móc ucałować obydwie twe twarze czuć metal na ustach i kości w negliżu   jużci posoka w etery uleciała z globu kłębić się w zodiaku rudych mgławicach formy przedmiotów rozmyły się w mroku i chuć nam wypływa na rumiane lica   więc prowadź mnie w górę rozkoszy Anielo! (przedstawię wam szybko moją femme fatale) fałszywe ma imię i zwodniczy wygląd niby cherub z tryptyku się wyrwał na bal   drogę nam wskażą żarzone pochodnie taneczne poświaty jak widma Brockenu mienią się w łunie towary, że głodnie wypatruję chwili powinszować złemu   och, lecimy w noc, w górę, Aniela nade mną pełna entuzjazmu zatacza wciąż pętle trwonimy się razem w noc ciężką i piękną wiatr szumi mi w uszach, ja słabnę, ja legnę!   widzę już światła bijące zza koron Aniela mnie łapie pewnie za przedramię ja mdleję, świat traci swe kształty i kolor ląduję na plecach gdzieś w wysokiej trawie   członki mi drżą nadal, leżę w ekstazie czuję każde ze źdźbeł, słyszę każdy ich szelest Aniela już wstała, chyba z kimś już rozmawia -  “Wie Pan czy będzie tu dziś Mefistofeles?
    • motyl u drzwi lato rozłożyło skrzydła wyjęłaś martwą pomadkę usta milczały
    • @Waldemar_Talar_Talar Ekstra !! Ale czasem lekko wpłynąć na los może się da :)) Byłoby całkiem fajnie gdyby się dało, bo inaczej to w ogóle klęska jakichkolwiek usiłowań :)
    • @BITTERSUITE Do mnie też mega trafia, txs !!!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...