dla człowieka którego znałam z widzenia

[Colocasia]

uszyty ze skrawków
dobrych i skromnych
został sam
jego usta jak tęcza
kolorem błyszczały
nie myślał o prawdzie
choć raniła go co dzień
dostał karę za optymizm
w celi życia umieszczony
osaczony przez ludzi idealnych
otruty drwinami

gdy do Boga odszedł
każdy smutkiem się przykrył
idealni
zabili go wcześniej
niż morderca
którego nienawidzą

[Cassiel]

Im dalej tym gorzej; wersy składają się nierównoleżnie - tworzą wyliczeniowy ciąg;
nieparalelny i absolutnie przeładowany bagażem patosu.
Brak pomysłu na jakiekolwiek skwitowanie stał się discordia w stosunku do wogle vide całości.
Koszmarek.

Pozdrawiam!