Zgłoś

wiem że jesteś w zmiennym nastroju trącasz  mnie ramieniem czuję ten cień za plecami rzucasz słowem czy głębiej nie wiem czy dalej wiem że jesteś czuję to   chowasz się w buczynowym lesie wijesz krętą ścieżką to znów rozlewasz na szerokie pola jak mgła ale ty nie jesteś z niej rodzisz się wewnątrz i tam przeżywasz wszystkie dni   dobrze mi w ten czas kołysać się w dolinach w trudnych chwilach wejść na szczyt wiem że zawsze czekasz kiedy śnieg zasłoni wiatr wyrwie z  moich ramion   poczekaj proszę jeszcze chwilkę odłożę tylko pantofle boso lepiej mi z Tobą                                    

@Domysły Monika Czytać a pisać to dwie zgoła odmienne rzeczy, proszę Pani.

z głowy do serca  droga daleka    lecz łatwiej  tam dotrzeć    gdy lżejszy plecak      

Tacy niby porządni też mają gorszego boga :)

my, dzieci gorszego boga  nie mamy przed sobą jutra  nie mamy dyplomów  jak i rodzin   jesteśmy bezwładnymi listkami, które opadły i wiatr je zwiał  dzisiaj zwiędliśmy a jutro  zgnijemy i obrócimy się w proch    jesteśmy dziećmi gorszego boga  wszystkie mosty nam spalono  nie mamy dokąd się udać, nie mamy już gdzie wracać    pałętamy się nocami  tniemy mrok idąc pustymi ulicami  jesteśmy przestrogą dla waszych dzieci  ostrzegacie je przed nami    my, dzieci gorszego boga  nic nie znaczymy  nie ma nas  przestaliśmy istnieć    odwracacie od nas wzrok  nie patrzycie nam w oczy   pomagacie nam  w nieistnieniu