Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nawet srebrzystość
włosów, już
nie pamięta
tych marzeń.
Miliony spojrzeń,
jakby za mgłą
tego co było.
Te oczy zbyt
dużo widziały,
naszych spraw,
zbyt mało
pamiętają w nich
człowieczeństwa...
Został tylko
fotel bujany
o zapachu porażki
i zgniłych ideałów,
które nie wierzyły,
że się spalą
w rutynie...
Które nie wierzyły
że tak po prostu,
bez walki
wejdą
w XXI wiek

Opublikowano

Daje do myślenia na temat starości, wspomnień i tego, co było kiedyś. Czasem, kiedy człowiek spojrzy w przeszłość, serce mu się kraja, jak wiele porzucił i jak wiele odeszło. Ten wiersz doskonale formuje ten ból i to poczucie. Do tego nawiązuje do związków, których losy nie potoczyły sie jak planowano i jak chciano. Czyta się z lekkim kłuciem w środku. Namawia do zastanowienia się nad sobą.
Ja daję 5.

Opublikowano

Nie wiem czym się sugerowałeś dzieląc w ten a nie inny sposób na wersy, ale chyba czymś niewłaściwym... no i z powodu braku strof trochę dziwnie się go czyta... co do doboru słów to się z oyey'em nie zgadzam, ale to już jest kwestia kto co lubi... jak dla mnie słowa dobrane z rozmysłem... wiersz nie jest zły

Pozdrawiam
Krzysiek

Opublikowano

Nie wiem czym się sugerowałeś dzieląc w ten a nie inny sposób na wersy, ale chyba czymś niewłaściwym... no i z powodu braku strof trochę dziwnie się go czyta... co do doboru słów to się z oyey'em nie zgadzam, ale to już jest kwestia kto co lubi... jak dla mnie słowa dobrane z rozmysłem... wiersz nie jest zły

Pozdrawiam
Krzysiek

  • 5 miesięcy temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Szczęście jest częścią ciebie, gdy patrzysz przez pryzmat czerwonego wina, na zakochanych — w świetle lamp, na bulwarze Saint-Germain, gdzie dźwięczy cisza kina.   Zaprosiłaś mnie tu — dla kilku zdjęć, może z Notre-Dame w tle, z cieniem mostów, co w wodzie drżą jak wspomnienie, i z wieczorami nad Loarą, które nie są już te same — choć nadal pachną snem kochanków.   Jestem z tobą, nucę melodię, co płynie spod twoich ust, jak z witraży spływa róż światła — na dłonie, na wino, na nas.
    • @Wiesław J.K. Zatem mieliśmy bardzo podobnie:)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @huzarc Istotnie, pisząc te strofy widziałem obrazy z mojego dzieciństwa. Tak się w życiu złożyło, że większość dzieci podczas wakacji jeździła na tak zwane kolonie albo obozy młodzieżowe. W moim przypadku i mojego rodzeństwa, większość wakacji spędzaliśmy na wsi.
    • @aniat. To wiersz o urodzie przyrody. Liryczny obraz mitu. W jesiennym nastroju baśni szepta w zmysłowy sposób, z klasyczną personifikacją jarzębiny jako kobiety. Definiując wszystko co w niej pociągające, a więc uwodzicielskie, magiczne, tajemnicze, a zarazem niebezpieczne mocą ognia, który w sobie nosi. Ognia, który ogrzewa ale obraca w popiół.
    • @Annna2 Z przyrodniczego punktu widzenia                      motyl zawsze pierwszy powie - dowidzenia. Tu usiądzie, tam poleci, czasem uganiają się za nim dzieci.                      Malina zawżdy zwabia słodyczą motyla                      lecz jego życie trwa trochę dłużej niż  chwila. Natomiast malina ma lepszą  perspektywę 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W takim przypadku to jest już nas trójka - Marek Grechuta był moim ulubionym piosenkarzem, powiedzmy jednym z wielu. :) @Annna2 Z przyrodniczego punktu widzenia malina to wierna dziewczyna, a motyl to lokalny obieżyświat :)))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...