Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

cisza polega na mijaniu się dźwięków
- zabawie w pozory
co ich nawet nie słyszysz

bo czasem trzeba inaczej -
kolorować krakowskie ulice
błyskiem oczu

przez palce przepuszczać
kolejne tajniki
właśnie stworzonej wiary

a ty potrafisz - najnormalniej w świecie
rozkochać w sobie motyle
- układać ziarenka piasku
w slady twoich stóp

ja zaś wciąż jestem mniej dźwięczna
- bo nie wiem czy cisza
kiedyś przemówi

Opublikowano

nie rozumiem czemu jest nawias kwadratowy z przytoczeniem pierwszego wersu skoro jest tytuł ??
pierwsze trzy strofy może bez kopnięcia, ale całkiem dobry pokarm dla zmysłów poniedziełkiem skołatanych, ale 4i5 wyciągnieta jakby z innego świata,
zaczynając od tego że pojawia się strofa cztero-wersowa
a potem te motyle mówiąca cisza taki mdławy kicz że zrzuca z nóg,
w ogóle bym pomyślał o tym na nowo ...
brak pomysłu na skończenie ogólnie mówiąc

-

Opublikowano

nawias kwadratowy sugeruje najczęściej, że 'zazdrość' na tym wierszu się nie skończy ;)

nie lubię utworów budowanych regularnie - stąd czterowersowa strofa, zresztą, jeśli chcę przekazać więcej informacji w jednej zwrotce, to to robię. wkońcu jestem tylko początkująca ;)
dla mnie tam strofy się ze sobą łączą - trzeba się dobrze wczytać.
poza tym - chyba nie wszystkie motyle są kiczowate.

ogólnie rzecz ujmując - punkt widzenia zalezy od punktu siedzenia. a i gusta sa różne ;)
dzięki za wizytę

pozdrawiam
kal.

Opublikowano

Hmmm....w zakończeniu pierwszej myśli, napisałabym...czego nawet nie słychać...
w trzeciej zwrocte... nie pasuje mi jakos ta wiara... może... stworzonej własnie wyobrażni..?
Poza tym... czy to koniecznie musi być "zazdrość"..?.. jakos brak mi tu roziwnięcia.. tego czegoś, co pozwoli przeczytac samo zakończenie..... cisza ..z pozoru.. przemawia i tak swoim językiem.;-)
Pozdrawiam serdecznie..:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Krystyna Giżowska & Bogusław Mec - W drodze do Fontainebleau   ;)
    • Moje marzenie to gwiazdy Świat bez lustra, w którym kocham ciebie i ciebie W moim śnie nie mam nic na własność Dzielimy się szczęściem, biegnąc ku Niebu   I nie świecimy już samotne Szukamy innych, by dawać blask I już nie toczą się żadne wojny Odżywa ziemia i wiara w nas   Moje marzenie – złączyć się z Bogiem, bez telefonów, konsol, tiwi Moje marzenie – śmiać się z ex-wrogiem To jecer hatow Nie ten, co ma kły   I nie świecimy już samotne Razem wracamy w ogrodu blask Już jecer hara nie stawia stopni Wreszcie widzimy prawdziwy świat  
    • Jesteśmy chwilą W chwili Przez chwilę ... Mamy w sobie byka Miewamy - motyla   Potrafimy śmiać się, kląć, żałować Przez lata pamiętać czyjeś puste słowa A prawda jest taka, że nie warto:  cokolwiek rozdadzą - taką też graj kartą   Każda nowa chwila to świat całkiem nowy Stworzony naprędce Świeży, kruchy, prosto z twojej (?) głowy   Dziś chmury są lżejsze. Nie ma samolotów Kawiarnie - mądrzejsze - nie ma tylu trzpiotów szukających przygód,  wieszczów i potworów Wszyscy siedzą w domach: sercowych komorach   Moja - tętni mocno Ukrywanym życiem. Miłość-bycie-rozkosz-nie ... Raz. Na całe życie.  
    • Możesz przekomarzać się z czasem, możesz go zwalczać, możesz pilnować, by nic mu z siebie nie dać.  Żadnych kompromisów.  Bywa, że stracony zakrada się bezsenną nocą by sprawdzić, czy jesteś dostatecznie oblany zimnym potem. Masz dreszcze - myśląc o cherubinach przybywających punktualnie o 'godzinie śmierci naszej amen'?  Nic cię nie uspokaja. Ja też czasem nie myślę prozą.   Utknęłam w pętli czasu gdzieś, na ławce oblanej ciepłym wrześniowym słońcem.  Myśląc o niczym. O tym, że zawsze tak samo ... rozmyślam o niczym. Z nadzieją, że to się nie zmieni. Nawet, gdy zmienię ławkę. I cały park.   Mijają mnie ludzie niosący ze sobą różnorodność - jak nosi się torby i apaszki.  Czym się różnią? Dwukropek.  Przeżyli już wszystkie możliwe śmierci.  Rozważają wysokość kary piekieł za niepopłacone rachunki, soboty bez wyjazdów czy ewentualność rozwodu.  Są świeże połogi I sytość po "ostatniej" wizycie u kochanki.  Są także aberracje, apostazje i inne przejawy elokwencji rodem że słownika wyrazów niemalże obcych.  Czytasz coś teraz, czy tylko gejmingujesz?    Ulice służą do zwiedzania.  Nawet jeśli chodzi się tą samą do pracy przez 40 lat.  Kupuję sobie tort. Zapalam jedną świeczkę. Marzę wdychając Nowy Świat.  Przecieram szyby oczu.  Nikt nie podziela mojego zdumienia: Jesteśmy. Nieważne kim, nieważne, po co.  Przytulamy się - niezdarnie czując COŚ. Do końca życia pozostało jeszcze ...   To nie ten peron. Wracam do siebie. Starannie przygotowuję samotność do snu: gorący prysznic, szklanka whisky i łyżka dziegciu.  Rozczarowaniem ścielę łóżko: miał być szampan, upadek, po nim wzlot  i ''ten ktoś,'' ... a jest tylko fantom ze wstrzymanym oddechem.   
    • Umówić się na randkę z losem pod sękatym baobabem przeznaczenia i zerwać zakazany owoc... Natchnienie? 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...