Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kwiatów wcale nie potargał wiatr
bo nie miała w zwyczaju i nie
lubiła między włosami kielichów
z pręcikami

płatki same wystarczały świeże
na śniadanie przepadała w rześki zapach
gdzieś pomiędzy stronami gazety
a porannymi szlagierami

aż do kolacji bez podlewania
kwitła w najlepsze zielona
i wiosenna

a jednak
za późno zobaczyłem
że zapuściła korzenie

Opublikowano

wiersz ciekawy, podoba mi się Twoja zabawa słowem. moje zastrzeżenia budzi jedynie trzecia zwrotka

aż do kolacji bez podlewania
kwitła w najlepsze zielona
i kolorowa wiosenna

zrymowało się, może lepiej zmienić - chyba, że to zabieg celowy

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)

Opublikowano

na początku pomyslałem, że to piosenka, ale jest szybki unik :)
aczkolwiek to nie to, mimo, że jednak wiersz każe się domyślac, o co w nim chodzi, i tym razem chyba złapałem sens.

na śniadanie przepadała rześki zapach - ta przepadała chyba nie jest dobrze ?

Tak więc zostaje w środku - ani całkiem na tak, ani całkiem na nie.
Pozdrawiam.

Opublikowano

za dużo i zbyt dosłownie Pan pisze - to wszystko przez te przymiotniki. Jestem raczej zdania, że to czytelnik powinien je wysnuwać z wiersza, a nie Poeta niejako podawać na tacy.

Do przemyślenia.
Nie do kłótni.

Opublikowano

Zalezy od koncepcji i od tresci, jaka chce sie przekazac.
Bo niby czemu mam pisac oszczednie, jesli moge nazywac rzeczy po imieniu i dac czytelnikowi (watpliwa) przyjemnosc z obcowania z tekstem, miast zmuszac go do główkowania i bardzo głębokiej analizy.
Wprost miało być i wprost jest.
A co jest lepsze? W tym przypadku rozwlekłość.
bye

Opublikowano

sielskie, zbyt anielskie, staromodawne-zapadłe i oczywiście, że wprost, za bardzo,(J.w) i te spójniki w dadmiarze.czytelnik NAWET NIE ZATRZYMA SIĘ NAD TYM TEKSTEM, PRZECZYTA I PÓJDZIE DALEJ. niestety.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...