Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Bezsenność myśli
Zawieruszonych nocą.

Szeptem pisane wspomnienia
Na pergaminie skóry.

Wzleciały nagle
Skrzydlate refleksje
Wznosząc się ponad
Jaźnią …

Orkany myśli pną się
Pewnie na wyżyny
Intelektu…
…skalanego mną.

Głupi ma zawsze szczęście…
Ja także.

Opublikowano

fajny tekst, ale za dużo tego myślenia ci się wkradło, bo i w pierwszej strofie myślisz później są refleksje i znów w trzecie myślenie, tak jakby tekst stał w miejscu, ale to tylko takie moje marudzenie
ogólnie tekst ciekawy

nisko się kłanaim i pozdrawiam

Opublikowano

lubie frytki:p
poza tym (rozumiem, że sie nie podoba) ale podobno "tutaj" jest msce na tzw. konstruktywną krytyke, której w tym przypaku absolutnie nie widzą:)
Na marginesie :D:D : bedąc 12-latką marzyłam o pracy w owym miejscu...:)
obierac ziemniaków nie lubie...
pozdrawiam ciepło...

Opublikowano

Bezsenność myśli
Zawieruszonych ? nocą. > między zawieruszeniem a nocą brakuje jakiegoś łącznika

Szeptem pisane wspomnienia > szept nie pasuje do pergaminu
Na pergaminie skóry.

Wzleciały nagle
Skrzydlate refleksje
Wznosząc się ponad > jeśli jest W to nie pasuje do jaźnią > powinno być U
Jaźnią … > kropki

Orkany myśli pną się
Pewnie na wyżyny
Intelektu… > kropki
skalanego mną. > mdłe to skalanie i kropki

Głupi ma zawsze szczęście… > kroopki
Ja także. > sałby koniec do tego szczęścia


ogólnie coś tu jest ale jest też za dużo niedopracowań

bywaj

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_Kruk Nata ! Piękna, poruszająca refleksja o ulotności i trwałości jednocześnie.
    • A gdybyś nie istniała -- czy moje kroki miałyby cień, czy tylko głuchy stuk stóp rozsypywałby się o ziemię jak pył zmarzniętych liści? Czy noc nie stałaby się bezdenną studnią o śliskich, zimnych ścianach, z której nie wraca echo, a każdy szept brzmi jak pożegnanie w obcym języku? Bez ciebie -- świat byłby ramą bez obrazu, płótnem pokrytym kurzem ciszy, co nie zna śpiewu, barwą wypłowiałą jak skóra po żałobie, co nie pamięta światła. A jednak pamiętam twój głos, jak ciepły wiatr w letni wieczór, gdy świat na chwilę zapomniał o zmierzchu, a twoje oczy lśniły jak jeziora pod słońcem. Jak malarz, co dotyka pustego płótna palcami pokrytymi popiołem i nie wie, czy to jeszcze sen, czy ostatnie tchnienie, czy tylko przestrzeń między dwiema samotnościami chłodna jak wnętrze zamkniętej dłoni. Gdybyś nie istniała -- dla kogo miałbym drżeć? Ramiona, w których gasną imiona, usta suche jak glina przed deszczem, co nie znają modlitwy -- wszystko byłoby tylko echem w zapomnianej dolinie nocy, gdzie nawet wiatr przestaje mówić. Byłbym jedną z gwiazd, co spada i nie zostawia śladu na skórze nieba, jednym z pyłów tańczących w zimnym świetle poranka, co przychodzi i odchodzi, nie dotykając niczyjej duszy, nawet odrobiną ciepła. Gdybyś nie istniała -- może udawałbym życie, z uśmiechem z porcelany, co pęka od samego spojrzenia, z głosem jak zamarznięta rzeka, która już nie pamięta nurtu. Bo serce zna tylko jedną melodię -- a bez ciebie byłaby niema jak wiolonczela bez strun. Może odnalazłbym sekret istnienia, rozebrałbym świat do kości i z chłodu, z blasku, z pragnienia ulepiłbym cię z oddechu -- żeby patrzeć, jak życie zaczyna oddychać w twoich oczach, ciemnych jak popiół po śnie. A gdybyś nie istniała -- czy ja byłbym czymś więcej niż cieniem bez wspomnień, niż snem, którego nikt nie śni, niż wierszem bez ostatniego wersetu zawieszonym w gardle świata?    
    • @Jacek_Suchowicz A pora robi się wręcz idealna na rosołek. Fajny, pomysłowy wiersz! Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @andrew - tak byłby inny. Zrzucenie bomby atomowej na miasta w Japonii. Historia to wydarzenia które były- i ich nie można zmienić, w historii wszystko już było,. Historia to wydarzenia, które mogą się powtórzyć.  
    • dziś niebo znikło kot przechadza się między cieniem miasta a ostatnim obłokiem w koszyku śpią pomarańcze po krótkiej podróży zmieniliśmy mapy wkleiliśmy swoje twarze w kolejne fotki nie wiadomo do końca kto zamówił poranny fakultet na wygasły wulkan pamiętam tylko kontrast między rudym futrem a śpiącym owocem
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...