Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
dla Jota (Joannie)


wierz mi
na brackiej dnia dwudziestego szóstego marca padały krople dżdżu
po chodniku szedł z parasolem długosz gwiżdżąc bogurodzicę
wystukiwał zębem tętent kopyt końskich spod grunwaldu
jak utwór na gitarę solo
dym wypuszczał z drewnianej fifki dziadka kręcąc w powietrzu kółka
uwierz że chodził często na bracką do kwiaciarki w zielonej chustce
po kwiatki alfabetu bukiety słów
z których wyrastały kroniki biało czerwonej krwi na szarym zaroście
później na gładkim kobiecym udzie

co mam ci powiedzieć kiedy się musisz nauczyć
piętnasty lipiec godzina nieznana jagiełło odkłada od ust białe winogrono
krzyczy
- dajcie im kurwa dwie nagie kobyły zamiast mieczy
będziemy nareszcie zmieniać bieg dziejów
dla własnych potrzeb


nie
ty się naucz dziergania na drutach
parzenia kawy z cynamonem pachnącej drewnianymi deskami domu
liczenia kropel deszczu spadających na parapet
to jest literatura warta nauki

a długosz
idzie
dnia dwudziestego szóstego marca stawia bagnet kołnierza
przeciwko kroplom dżdżu
stukając zębem tętęnt kopyt końskich
które dudniły mu pod ostrzem pióra o literę historii

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
    • @marekg Ooo, świetne! Pozdrawiam!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Natuskaa Twój wiersz ma w sobie lekkość codzienności połączoną ze świadomością upływu czasu. Więc nie odkładajmy rozmów, czułości, śmiechu "na potem" - bo to "potem" to tylko krucha obietnica. Bardzo mi się podoba.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...