Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W dotyku zimnego odcienia postępu
rozszczepia się obraz wyrazistej celowości.
Spostrzegamy szyfrowany promień lasera
patrzący alternatywą obiektywnej prawdy.
Skazani jesteśmy na doskok wzroku
- uzdrawianie ma wymiar skupionej wyobraźni.
Zastrzyki z energii pobudzają siłę efektów
uderzoną w bezsilną naturę zbiegłych zmian.
Za stan ostateczny płacimy lekceważeniem
skondensowanym w sztucznej możliwości.
W trójwymiarowym czasie przed i po
stosujemy się do regeneracji wieku
-gonimy za esencją bezczasu.

Opublikowano

Ja cie piernicze!
Co to ma byc? Nienawidze, powtarzam jeszcze raz, niecierpie tych napuszonych, przerysowanych, wynaturzonych form i zwrotow, ktore to maja w zalozeniu swiadczyc o poetyckosci wiersza.
Banialuki.
Juz po pierwszych linijkach rece opadaja.
bye

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



może nie ślepniesz, tylko czytasz wybiórczo, może za szybko, (w)czytaj (się) po dwa wersy będąc skoncentrowana, ostatni razy trzy. dobrze, że widzisz (fajne =ciekawe?) skojarzenia. serdeczności:}
Opublikowano

jakby to tak rozłożyc słowo po słowie, pzremyślec, to wyjdzie nic. Np: dlaczego zimny cień postępu, jaki postęp ma cień, skąd ta metefora wogóle ? Jak jest wyrazista celowośc, to jak ją mozna rozszczepic ?Jak można, to przestaje byc wyrazista, jacy my spostrzegamy promień lasera ? Ja nie. A co to jest alternatywa obiektywnej prawdy ? Subiektywizm? Raczej przeciwieństwo...
itd, itd.
Wychodzi, że tak przekombinowane, że po prostu bez sensu. A kwiatek to ostatni wers - esencja bezczasu>
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



przykro że nie pasi, myślę że to niechciejstwo i laickość podejścia do tekstu to sprawiło, nie twierdze,że na piedestał z nim, prosze spojrzeć na zasadność użytych słów w takich połączeniach właśnie, to i wynaturzona forma zniknie, może coś zaświta (nie są czerstwe, ani odgrzewane). "opadają ręce", radzę podeprzeć sobie.:
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



w ogóle to zimny cień postępu, czyli postęp, który na znamiona negatywne a istnieje przez upływający czas, mimo wszystko. next. wyrazista celowość, można właśnie rozsczepić, rozproszyć, poprzez zniweczenie określonedzo działania w płynącym jednak czasie wers wyżej.podwójne twierdzenie (wyrazisty cel). płomień lasera coś nowego, szansę na poprawę siebie, ZMIANĘ. jest on uosobiany poniekąd(wybór) i to on świadczy o obiektywnej prawdzie poprawy.ostatni wers---bo chcemy zatrzymać czas to oczywiste.
oh i ah za dręczące pytania autora. papatki . pozdro.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



w ogóle to zimny cień postępu, czyli postęp, który na znamiona negatywne a istnieje przez upływający czas, mimo wszystko. next. wyrazista celowość, można właśnie rozsczepić, rozproszyć, poprzez zniweczenie określonedzo działania w płynącym jednak czasie wers wyżej.podwójne twierdzenie (wyrazisty cel). płomień lasera coś nowego, szansę na poprawę siebie, ZMIANĘ. jest on uosobiany poniekąd(wybór) i to on świadczy o obiektywnej prawdzie poprawy.ostatni wers---bo chcemy zatrzymać czas to oczywiste.
oh i ah za dręczące pytania autora. papatki . pozdro.

Właśnie nie oczywiste, bo ja np., odbiorca, nie chce zatrzymywac żadnego czasu, bo po co ? Wiecznośc to ogromna nuda. Postęp nie jest zły, nie ma inkwizycji, dżumy, skala się zmniejsza w porównaniu do średniowiecza. Aczkolwiek dyskusja zwiększa wartośc wiersza - znaczy, że jest o czym:)
Pozdrawiam.
Opublikowano

ljasne że jest..:)ludzie, którzy zasmakuja postępu (uos. lasera) chca zatrzymać czas by, widzieć jego długowieczne, długie działanie. wiersz traktuje o tym że jest czas prawdziwego postepu i czas postępu fałszywego cienistego złudnego,starego itp, a nawet dawnego przedstaw. natura , która właśnie przegrywa czas z nowoczesnością---> laser...i człowiek chce gonić za zatrzymaniem tego nowego w bezczas. ufffff. pozdro.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pożegnałam się z nim około szóstej nad ranem w Poniedziałek... mniejsza o datę. Impreza praktycznie dogasła; Amanda, pełniąc rolę gospodyni, podczas gdy ja byłam zajęta rozmową z Andrzejem, zamykała drzwi za kolejnymi gośćmi. Toteż, z osoby na osobę - czy też z wyjścia na wyjście - robiło się coraz bardziej pusto.     Rozmawialiśmy aż do rana, do ostatnich chwil przed jego wyjazdem do swojego miasta i przed urlopem, który zaplanował - jeszcze przed poznaniem mnie - że spędzi w Chinach. Krótko przed tym, nim wyszedł,  popatrzył do kalendarza w telefonie.     - To jeszcze tyle dni, nim znów cię zobaczę... - powiedział markotnie.     - Zleci - odpowiedziałam szybko obojętnym tonem, chcąc ukryć własny smutek. Zresztą: co da smucenie się? Wiedziałam, że z obiektywnego punktu widzenia mam rację. Minie ten czas nam obojgu: jemu szybciej niż myśli, a mnie... Właśnie: a mnie?     Skreślałam na końcowo-majowej, a potem na czerwcowe, kartce ściennego kalendarza kolejne dni. Każdego dnia wieczorem, gdy kończył się, tuż przed pójściem spać. I patrzyłam na powoli malejącą liczbę tych, które przede nami pozostały. Istotnie, zlatywały. Myślałam, że będzie działo się to szybciej. Patrzyłam i myślałam, kląc w duchu, że przez ostrożność nie podałam mu swojego numeru telefonu.     - Nie, Andrzej, to za wcześnie - wykręcałam się, jak tylko mogłam. Z jednej strony zadowolona, że nie naciskał, a z drugiej zła, że tego nie robił. - Chcesz, żebym ci zaufała bardziej, to daj mi czas. Prosiłam: nie przyspieszaj. Tak, wiem: zostawiłeś mi swoje wizytówki. Ale z tobą jest inaczej. Ty...     Wydawało mi się, że te dni miną ot tak. Jak klaśnięcie w dłonie. Jak powiedzenie: "Cześć". A najwyżej "Dobrze,  że jesteś". Mijały i zarazeam nie. Dwunasty dzień Czerwca... trzynasty... czternasty. Och, Andrzej!...     Myślałam. Jak jego podróż? Jak doleciał? Czy jest bezpieczny? To długa podróż. Szalony z niego człowiek, wybierać się tak daleko! Ale interesujący, ba! intrygujący. Także przez swoją ciekawość świata, nie tylko przez talent malarski i artystyczną działalność.     Myślałam. Gdy wrócisz - jeśli w ogóle wrócisz, jeśli nie zmienisz zdania i nie okażę się dla ciebie mijalną znajomością,  jeśli nie poznasz tam jakiejś Chinki, jak ja czarnowłosej - to co będzie z nami? Z naszą przyszłością? Zaangażujesz się naprawdę? Oddasz mi część swojego czasu, który dotychczas miałeś tylko dla siebie? Opuścisz swoje miasto i przeniesiesz się tu, aby być bliżej mnie tak, jak zapewniłeś? Jak daleko sięgnie twoje rozumienie moich problemów? Twoja cierpliwość? Jestem trudną osobą, o wielu sprawach wciąż nie zdążyłam ci powiedzieć! I wreszcie ja, ja sama! Tak dawno nikt był przy mnie blisko. Długo już jestem sama, tylko ze sprawami dnia codziennego, zdrowotnym kłopotem mojej mamy i z pracą. Czy jeszcze potrafię z kimś być?? Czy ty potrafisz??    Czas. Czekanie. Myśli.     Dobrze, że kolejny dzień minął. Że chociaż jeden dzień bliżej do momentu, w którym zadzwonisz do moich drzwi umówionego dnia o umówionej godzinie. A gdy otworzę je z bijącym mocniej sercem, będziesz tam. Wręczysz mi kwiaty, moje ulubione goździki. A może peonie, jeśli jeszcze będą w sprzedaży. Wejdziesz, odsuniesz na bok trzymany bukiet, zapewnisz mnie: "Dobrze, że jesteś", obejmiemy się, przytulimy...    Andrzej, zaczęło mi na tobie zależeć. Cholera, co narobiłeś?!    Czekam twojego powrotu. Spotkania.    Czas mija. Myślę.    Lipiec się zbliża...      Hua-Hin, 14. Czerwca 2025        
    • @lovej

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • lubię opalać nogi ale czoła już nie nie tyle w chustce lepić pierogi ile skry mrozu łapać jak miech głęboką zieleń oczyma wodzić może w ramiona przygarnie mnie gdy w suchym korpus odważnie chłonie balon emocji w rwącym się śnie     gdy sypki parzy blade podeszwy ożywia złącza neuronów kwarc a w chmurze polar uszy tak pieści śnieg się zawiesza na czubku garb gdy palce kreślą pod przezroczystą taflą ósemki z jaskółczych gniazd wyfruną w oddech najcichsze z pieśni tyle by całym i żywym. Klaud          
    • obiecaj mi solennie że stu gwiazd diamenty zobaczę wkrótce jak Zodiak na astralnej ścieżce i jutro i pojutrze w sposób niepojęty będzie po stokroć cieplejsze  , boskie oraz lepsze     strun kosmicznych wiązki i pęki tachionów powiodą mnie do raju ,błękitnej laguny a dzieża pełna neutronów i boskich protonów da powód do podziwu chwały i do dumy     Astat. Wanad. I Brom.Układ okresowy lśni jak Zodiak srebrzyście wokół mojej głowy i z podziwem śmiem twierdzić - wiwat archimedes że Sezam się otwiera  jak silnik Mercedes !! oto święto fizyków i matematyków Algebra emocji !! wiosna eksploduje zielenią w boskiej Kapadocji !!
    • @violetta   Bzdury! Hamas jest organizacją narodowowyzwoleńczą i został stworzony przez Mossad za przyzwoleniem Centralnej Agencji Wywiadowczej - CIA, cel: kontrolowanie władzy w demokratycznym państwie - Palestynie, tak: ma pani prawo do własnego zdania, ja - też i tym bardziej: mam prawo demaskować głupotę i niszczyć w zarodku agresję, także: zawstydzać, ośmieszać i kompromitować - adwersarzy - używając czystej logiki i merytorycznych argumentów opartych na realnych faktach - dowodach.   Łukasz Jasiński 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...