Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

tylko jeden wschód mego życia
patrzenia się w zamknięte okno
napinania nerwów zgarbionych pod ciężarem ram
nie mają jeszcze kształtu
szkło odbija się każdym dniem
minikosmos szuka nowego domu
nie wiem dlaczego
wchodzi z wielkimi niewiadomymi
do pejzaży sunących tramwajów
kobiet i mężczyzn – ich dzieci
rozwodowych kart deptanych codziennością
po drugiej stronie ma miliardy zachodów

ja tylko świat pod nogami
we mnie kwitnący

Opublikowano

Nie wiem, czy ktoś zauważył, to teraz okna strasznie często sie pojawiają :) To taka ciekawostka.
Ale treśc ciekawa. Technicznie tworzy się troche zbitek wersyfikacyjny - nie są równe, co pzreszkadza w czytaniu.
Ale nie jest źle.
Pozdrawiam

Opublikowano

tylko jeden wschód mego życia
patrzenia się w zamknięte okno
napinania nerwów zgarbionych pod ciężarem ram
nie mają jeszcze kształtu

szkło odbija się każdym dniem
minikosmos szuka innego domu
nie wiem dlaczego
wchodzi z niewiadomymi
do pejzaży sunących tramwajów
kobiet i mężczyzn – ich dzieci
rozwodowych kart
deptanych codziennością

po drugiej stronie ma miliardy zachodów

ja tylko świat
pod nogami kwitnący
we mnie


mały porządek niektórych (moim zdaniem)
niepotrzebności :)

Pozdrawiam T

acha wiersz podoba się

Opublikowano

Tomku - dziękuje, twoja wersja jest lepsza, ale ja zawsze mam w takim przypadku dylemat czy mogę wiersz poprawiony przez kogoś publikować np. na innych serwisie, czuję się dziwnie nieswojo, jakby oszukiwała czytelnika, ale dziękuje!
reszta - okna, nie okna, one dużo mówią, pomysł z oknami chodził za mną cały weekend, ale nie miałam ni pióra ni klawiatury, więc dzisiaj jak się już dorwałam do mojego krakowskiego komputera to żadna siła kosmiczna mnie oderwać już nie mogła:)
pozdrawiam serdecznie i dziękuje wszystkim za komentarze
Reginka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • 7. Narodziny wichru (narrator: perski kancelista)   1.   Wieść z Hellady — Macedończyk zwyciężył. I nikt się nie zdziwił.   2.   Święty Zastęp umarł jak trzeba. Reszta — jak zwykle.   3.   Mówią, że nadszedł pokój. To tylko cisza przed wichurą.   4.   Filip — wódz, który zna wartość ludzkiego błota.   5.   Zbyt wiele zwycięstw bez ceny — bogowie upomną się później.   6.   Trzeba pogratulować, nim zaczniemy się bać.   7.   Coś się rodzi na Zachodzie — zbyt pewne siebie.   8.   Być może to nic. Być może początek końca.   cdn.
    • @KOBIETA też jestem piękna:)  @infelia musiałabym dorobić drugi talerz, bo za mało by było:) nie ma co zmywać, tylko opłukać w wodzie:)
    • Z kominka dym unosi się kłębami, Na salony się wdziera, cugu brak? A cóż to? noga zwisa nad paleniskiem. Dziadek z babcią, wnuki z nimi,   O kocie i myszy nie wspominając, Ciągną, ile sił starczy: i raz, i dwa, i trzy! Bum! padają na plecy, a przed nimi dziwoląg W czerwonym kubraczku wypada.   „Hu, hu, hu!” – zakrzykuje – „niosę niespodzianki!” Oj, bidulo, skąd się wziąłeś taki usmolony? Brodę masz przypaloną, portki w strzępach, Co tam masz na plecach? worek piasku?   Nie mów, że prezenty, pokaż, nie bądź chytry, Komisyjnie otworzymy, rach-ciach. O! fajowo! jest ciuchcia, dziadek już się cieszy. Łyżwy, moje, moje! – Emilka piszczy.   Sweter w bałwany… głęboka cisza zapada. Jest i paczka, a w niej model pajęczyny Do sklejenia tylko dla wytrwałych, Napisano drobnym druczkiem na odwrocie.   Szalik, dziwnie długi, jakby dla teściowej… Pomarańcze i orzechy, jabłko i migdały, Piernik nawet nos podrażnia… apsik! Tylko tyle, a gdzie auto i rowery?   Miał być jacht i karnet na siłownię, lot balonem I safari po Afryce dzikiej, niezbadanej. Stasiek, kartkę bierz i pióro mi w te pędy Skargę oficjalną podyktuję do Rovaniemi!   W tym zamęcie, nie mówiąc zbędnego słowa, Gość zdjął czapkę, brodę, wytarte szaty I nagle stał się zwykłym, starym człowiekiem, Co patrzy na tę chciwość ze smutkiem.   „Prezentów dałem w bród, lecz wy nie pojęliście, Że najcenniejszym darem nie jest rzecz żadna, Lecz radość świąt, wasza bliskość, czułe słowa I ten widok was wszystkich, jako rodzina zgodna”   Zanim zdołali jęknąć, rozpuścił się w powietrzu, Jak zapach ulotny, ledwo nosem uchwycony. A pod choinką rozświetloną, w miejscu na prezenty, Kartka została z napisem: „podarujcie sobie siebie”  
    • @violetta Do tego zdjęcia trzeba jeszcze domalować mój widelec! Gary pozmywam.
    • Spisuję wszystkie smutki nigdy niewysłane łzy są znaczkami adresat między wersami listonosz krąży chcąc zostawić uśmiech w skrzynce poczta zgubiona prosi o nowe nadanie łzy są znaczkami adresat między wersami donikąd wyślę żal że nie wychodzi życie poczta zgubiona prosi o nowe nadanie tak żeby trafić do serca postrzelonego donikąd wyślę żal że nie wychodzi życie listem bez błędów który istnieć nie potrafi tak żeby trafić do serca postrzelonego a może samo siebie zakochaniem zbawi listem bez błędów który istnieć nie potrafi dostarczę sobie priorytetem nadzieję a może samo siebie zakochaniem zbawi cierpiące życie uwięzione w poczcie smutków listem bez błędów który istnieć nie potrafi spisuję wszystkie smutki niewysłane cierpiące życie uwięzione w poczcie smutków listonosz krąży chcąc zostawić uśmiech w skrzynce
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...