dziewczyna

[Krzysztof Kwiatkowski]

jesteś już... nie chcę ani chwili uronić
latarnie wolno gasną ktoś liście zbiera
nie do końca otwarte serce mam na dłoni
bo nigdy dość się nie otwiera...

mrużysz oczy pytając niepewnie:
czy pamiętasz? wtedy również była zima...
pamiętam: ona zawsze pozostanie we mnie
bo nigdy dość się nie zapomina

delikatnie zamknęłaś ociężałe drzwi
zostałem wśród drzew, tutaj i teraz
i co jesień upadam jak ten dymny liść
bo nigdy dość się nie umiera

[Witold Marek]

Bez wielokropka, naprawdę. Bywa zbyt ckliwie, ale jakoś bez irytujących mielizn, a ten ogólny niepewny sylabotonicznie krok - świadomy? bo adekwanty, podoba mi się. Zmieniłbym zwłaszcza: "ona zawsze pozostanie we mnie", "ociężałe drzwi", "jak ten dymny liść".

Pozdrawiam.