Błysk

[nocny]

mieliśmy spotkać się w pół drogi
spokojnie przebrnąć trakt konwencji
wpisąć pragnienia cyrklem złudzeń
w figurę grzechu konsekwencji

patrzeć jak patrzą na nas obcy
widzieć-przewidzieć sumę zdarzeń
subtelnie zmieniać czas na lepszy
wsłuchać się w rytm poprawnych marzeń

mogliśmy rozmów długim szeptem
słów jednych w drugie wrastać drzewem
lecz atawizmem samozniszczeń
zatopiliśmy dłonie w siebie

błyskiem kolibra nagłych skrzydeł
niedostrzeżone rzęs omdlenia
gdy wpadaliśmy sobie w oczy
cyklonów grzechu pokuszenia

zniknie granica dwojga światów
ciał wirujących świetlną smugą
i jaźń suszona z przeszłych myśli
tą wyuzdaną centryfugą

krawędzie masek codzienności
stopimy w jeden kształtu odlew
aż między ust draperią braknie
miejsca na jeden słony oddech

[fridita]

miłość, trzymaj ją mocno tak długo jak zdołasz.

[Janusz Ronaldinho]

Totalna kompromitacja artystyczna. Proponuję spakować wszystkie gadżety, spalić wiersze a popiół do kosza. w figurę grzechu konsekwencji - niedość że inwersja, że dziwne zlepki słowne, to jeszcze częstochowa. Proszę przestać pisać wiersze i zająć się np. fizyką jądrową.

[nocny]

Ciekawa prowokacja ;-)