wymglanka

[novak]

zasypiam. okno okratowane
nierzeczywistym światłem nie wpuszcza
dzwonków ulicy.

zasypiam, licząc. zasypiam. a miedź
latarni stygnie. oddech się wydłuża.
zasypiam, liczę.

dom czy może wiatrak;
w mgle już nie pamiętam.
linia horyzontu –
to stamtąd wyszedłem.

pierwsza owca znika we mgle,
druga owca – wolno – za nią,
trzecia, sto dwudziesta… śpię;
tylko zarys jego ramion.

pierwsza owca – tak mężczyzna,
druga owca – w kapeluszu,
trzecia…?

pierwsza owca – w bok, ukradkiem
patrzy na mnie? w ręce zgiętej
coś ukrywa… od początku:

mgławość trawy, mgławość spodni,
miedź latarni dzwoni, dzwoni…

[Gość]

ja tu tylko napiszę (bo nie mam uprawnien, zeby tu komentt), ze mnie coraz bardziej wciągają takie wiersze. czytam i czytam. więcej czuję niz rozumiem :) pozdrawiam.

[Roman Bezet]

Przyczyną niesenności był zapewne nieuświadomiony kontrast między powagą liryczna po czątku i zabawnym staraniem humorystycznej lekkości - w końcu. Pomysł.

dyg, dyg
b

[novak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kamilo:)

czasem żeby "zrozumieć" wiersza trzeba go właśnie nierozumieć:)
Ty chyba wybrałaś tą lepszą drogę.
stan opisany tu, nie musi prowadzić do pytania o niesenność autora, o to czy lepsza na jego dolegliwość jest szklanka ciepłego mleka (tak podaje pewien ambitny podrecznik Deutschsprache Wiedzy i świata), spacer przedsenny, czy ziółka - wg mnie ziółka (wszystkie, oprócz Amolku) są feee...

być podmiotem, być podmiotem* - tak śpiewała pewna Pani
i dobrze - Ci powiem - spiewała!!!

pozdrawiam
novak