Jestem...

[Zapałka]

Jestem...
ze słów krwią broczącą...
czerwoną cieczą tak bardzo gorącą...
boisz się mego dotyku...
uciekasz w niewidzialnym uniku ...

Jestem...
Smutkiem w oczach człowieka...
Gdy zawsze bliska śmierć...
...za rogiem się kryje...
...na każdego czeka..


Jestem...
niesłyszalnym wspomnieniem
niewidzialnym sumieniem
deszczu zimnego, mrocznego,
z oczu kapiącego..

Jestem...
dzikim, erotycznym głosem serca...
bezwstydnym słowem
budzącym się w mej głowie..


Jestem...
Wyciągniętą, potrzebną
pomocną dłonią ...
Jak nić Ariadny
w labiryncie pułapek..


Jestem...
czekającym, jak
dusze potrzebujące odkupienia,
cierpieniem, aby rzucić w Ciebie
ciężkim, porzuconym kamieniem...


Jestem..
Znaczeniem sensów
ukrytych...
Symboli jeszcze
Nie odkrytych...


Jestem...
Łzą spływającą,
tak cicho, bezradnie
niczym dziecko porzucone,
samemu sobie pozostawione...

Jestem...
W ogniu płonącą
lawiną namiętności...
ugaszoną przez powódź
obojętności..

Jestem..
napiętnowaną
po mnie pamięcią...
niczym ciałem pokrytym
tysiącem widocznych blizn

Jestem..
Radością, szczęścia tchnieniem...
Uradowaną, tak bardzo
Twego głosu brzmieniem...

[Agnieszka Szewczykowska]

wielokropki niepotrzebne; osobiscie nie przepadam za wierszami rymowanymi, jesli jest rymowane, to juz musi byc naprawdę dobre, zeby mi sie spodobało, ale to jest tylko moje upodobanie :) poza tym nie czuję tutaj jakiegoś konkretnego klimatu, który by mnie porywał jakos, a polaczenia słow nie są orygianlne, wiec raczej jestem na nie, ale życzę Ci powodzenia i zachęcam: pisz, pisz, pisz dużo! i czytaj duzo wierszy, a myslę, ze zrodzi się niedługo coś lepszego, ciekawszego :) tak czuję; a poza tym, to ja jestem amatorką i sama lepiej nie pisze :) pozdrawiam :)

[Tali Maciej]

oj bardzo niekonsekwentnie poprowadzony rym, gubiz przez to rytm a to jest najważniejsze w takiej formie wiersza
całość przegadana i jedna strofa zaprzecza z koleii drugiej i tak w kółko, "jestem jestem jestem" i nic konkretnego z tego nie wynika

forma słabo, treść słabo


nisko się kłaniam i pozdrawiam

[Stanisław Kamykowski]

jestem...
w przekonaniu, że stać Cię na więce
z nadzieją, że za kilka miesięcy
spojrzysz na ten tekst i pomyślisz sobie, że każdy tak zaczynał, ale Tobie udało się z tego wyrosnąć

niestety muszę całkowicie zgodzić się z Agnieszką i Maciejem