Pożegnanie a Afryką

[m p]

POŻEGNANIE Z AFRYKĄ /”DUSZA SKOŁATANA”

Ty jak zawsze czarująca
Z ciepłym uśmiechem na twarzy
A w oczach ta niewinna radość dziecka
I powieka co czasem puści oczko dla zabawy

Patrzysz na mnie jak na rysunek
Co znajome sceny kreśli w Twej pamięci
Słowa w barwie subtelne brzmią jak melodia

Wokół roztoczył się zapach
Jakby fluid mieszał się z zapachem kawy
Wszystko jak kaprys czarowny
Jak muzyka ze „snów nocy Manhattanu”

I tylko filiżanka kawy
Pachnąca jak „Irlandia”
Niemym świadkiem
Naszego „Pożegnania z Afryką”

[marri huana]

I gdzie ta Afryka? Napisanie wiersza ze słowem "kawa" i wtrynienie w tytuł Afryki świadczy o ogromnej erudycji:/.
pozdr

[Eugen De]

Kojący, rozgrzewający i spokojny tekst. Powiedziałbym, że"damski", ale nie w sensie pejoratywnym i raczej taki domowy,no za dużo już chyba tych przymiotników z mojej strony. Pozdrawiam.

[Zielony promyczek]

Rzeczywiście ten wiersz ma w sobie coś ciepłego, spokojnego, nie powala z nóg, ale to nie wada. Podoba mi się!

[m p]

Niedoinformowanym śpieszę donieść, że "Pożegnanie z Afryką", to nazwa kawiarenek pod takim właśnie szyldem. Tu jednak ma znaczenie podwójne. Zatąp - spotkanie. Co do kawy, "Irlandia" smakuje wyśmienicie, szczególnie w miłym towarzystwie, przy dobrej, nastrojowej muzyce - polecam ;-)