Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Biegli oni wzdłuż drogi,
Marzyli o pięknych dniach
I tylko na piasku ich nogi
Zostawiały znikomy ślad.

Biegli po drodze zawiłej,
Uśmiech rozjaśniał ich twarze
I tylko o nim ona marzyła,
O niej tylko on marzył.

Biegli, patrzyli na siebie,
Kochali życie zdradliwe
I tylko dla nich na niebie
Świeciło czerwone ogniwo.

Biegli…Droga ich wiodła,
Znikały byłe zmartwienia,
Lecz tylko ta droga nie mogła
Spełniać ich zwykłe marzenia...

Opublikowano

a ja poprostu nie mam slów,
"marzył marzyła marzenia" i biegli i biegli i biegli to wcale nie jest romantyczne sprawia wrażenie jakby się nic w wierszu nie działo, jakby autor nie miał pomysłu co z tym fantem zrobić
a co do rymowania to bardzo nie konsekwentnie do tego podchodzisz, jedne wersy się rymują a inne nie i ostatni aspekt rymy w stylu "drogi=nogi" częstochowa się kłania

dla mnie słabo


nisko się kłaniam i pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Powtórzenia, powtórzenia i jeszcze raz powtórzenia! a jeżeli "droga nie mogła spełnić ich" to tylko "zwykłych marzeń" (kogo?czego?) a nie w mianowniku!!! Gramatyka! Odmiana!Pozdrawiam.
  • 2 miesiące temu...
Opublikowano

Musiało być "... spełniać ..."
Powtórzenia umyślnie zamieszczone, moim zdaniem dodają wrażenie niedokończenia, niespełnienia.
Biegli, biegli - i dlatego droga.
Każda strofa przenosi w czasie...
Itd...
Dziękuję za uwagi :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Ten wiersz subtelny, emocjonalnie wyważony, a zarazem przenikliwie prawdziwy. Intymna kontemplacja usadzona we współczesnym idiomie. Operuje czułym, precyzyjnym językiem codzienności, w którym metafora stapia się z doświadczeniem, aby unieść i zrozumieć problem samotności, tak nam dziś bliski.
    • @sisy89 Delikatny, nastrojowy wiersz - jesień duszy. Piękna atmosfera - "zadumany miesiąc", "ciche miejsca", "melancholia bierze w objęcia" - to obrazy stonowane, intymne, budujące nastrój łagodnej zadumy. Lubię, że melancholia tu nie jest wrogiem - raczej współtowarzyszką samotnych dusz.
    • Świeci słoneczko zawiewa wiaterek idealna pora na długi spacerek. Posłuchać śpiewów ptaków,i usiąść na ławce bądź wziąść z domu kocyk i posiedzieć na trawce.wiele możliwości idealny weekend zorganizować po całym tygodniu pracy poleniuchować .Budzą się owady ze snu zimowego nie długo będą wkurzać każdego .powracają ptaki znów rozkwitać będzie życie nie jeden komar zrobi ślad na suficie.
    • przymierzasz samotność jak sukienkę, obracasz się powoli sprawdzasz, czy nie uciska w ramionach, czy dobrze leży włożyłaś ją i już wiesz - uwiera cię w serce rozumiesz, że nic nie pasuje idealnie, szczególnie to, co ma zostać z nami na zawsze   uszyta jest z twoich milczących rozmów, niewysłanych wiadomości, z dłoni, która nie wie, gdzie dotknąć rozumiesz już, że nie można zakładać pod nią wspomnień — od razu zaczynają uwierać. i nie mówisz, że ci w niej lekko, bo każda samotność ma podszewkę z ołowiu na początku wygląda jak suknia wieczorowa, potem kurczy się w piżamę, która wcale nie grzeje wyglądasz w niej tak, jakbyś czekała, aż ktoś zdejmie ci z ramion ten ciężar
    • @Berenika97  Dziękuję Ci Berenika, to wiele dla mnie znaczy. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...