Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Świecąc niewidocznym blaskiem
Księżyc patrzy na mnie
Biegnę boso po szkle
Kaleczę duszę o ostre skały świadomości
Pierś krzyczy tęsknotą
Spazmy cierpienia drą moje ciało
Jak woda w strumieniu płynę do Ciebie...

Stoję w morzu ognia
Porywa mnie wir spokoju
Czuję ciepło i moc słabości
Krzyczę głucho o usłyszenie
Niebo zmienia kolor na czerwony
Czuję pustkę spełnienia
Zieleń świata mieni się czernią zniszczenia
Dymy smutku mieszają w kotle samotności
Mgła zasnuwa jasność ciemności
Chmury pokoju pełzną wolno po wojennej ścieżce
Nieruchome powietrze próbuje uciec
Klepsydra zabawia śmiercią czasu
Żal prosi tęsknotę o ukojenie bólu
Znikają nieistniejące wymiary
Zapada się rzeczywistość
Żar zimno odlicza sekundy wieczności
Przeszłość goni jutro na kolorowych sankach
Koniec bawi się nićmi życia
Nicość wybucha pełnią istnienia
Zlewa się pragnienie i niechęć
Wspomnienia nie mogą pamiętać
Pamięć nie wspomina
Troska nie chce już nikogo
Chęć odrzuca spaczone kawałki pożądania
Kończy się początek
Zaczyna się rozkład tworzenia
Cień tańczy w ciemności taniec bez ruchu
Świat nie jest już światem
Puzzle układają się same tworząc chaos
Myśli biegną po drogach zapomnienia
Słowa śpiewają ciszę hałasu
Zapałki płoną mroźnym zaprzeczeniem światła
Wzrok ślepnie próbując patrzeć
Młoda starość umiera rodząc martwe życie
Miłość jedna się z nienawiścią
Wrogość sprzymierza się z pojednaniem
Bezbarwne kolory czują bezwonne zapachy
Kwitnie zgnilizna
Książki piszą opowieści o niczym
Lekkość spada pod ciężarem samej siebie
Nierealne staje się prawdą
Kłamstwo mówi szczerze
Lustro odbija wnętrze
Skała staje się miękka
Deszcz spada do góry
Zaprzeczenie przytakuje
A ja dalej myślę o Tobie !!!

Opublikowano

Lektura Micińskiego konieczna. Kto go prześcignie, też mistrz nad mistrze.
O wierszu nie piszę, bo nie mogłem doczytac do końca. A Wolter mówił jakoś tak : "nieważny gatunek, ważne, żeby nie było nudne"
Ale droga jest dobra, ,tylko więcej własnych migawek i na pewno będe czytał...
Pozdrawiam.

Opublikowano

ad. komentarz Pani Mari Paz Jimenez Luque

jak się nie doczytało wiersza to się go nie komentuje...
jak by Pani go przeczytała to by może pani złapała, o co mi chodzi
radzę sie dowiedzieć, co to są środki stylistyczne, a szczególnie OKSYMORON...

a tak a propos :
blask świeci - gdzie jest tak napisane?!?ja tego tym wierszu nie widzę...
księżyc patrzy - księżyc świeci (oczu nie ma to patrzeć nie może -> przenośnia)
boso po szkle... - to nie ja biegnę tylko to jest wędrówka duszy albo sen
spazmy cierpienia - może z łóżka spadłem jak spałem... (tęsnię!!! więc cierpię)
skały świadomości - uporczywe myśli, które nie dają spokoju
morze ognia -> ból porównany do poalącego uczucia (jest chyba coś takiego,nie?)
wir spokoju, moc słabości -> OKSYMORONY !!! cały wiersz się na nich opiera!!!
jakby Pani przeczytała do końca, to by się Pani dowiedziała,że nawet gdy cały świat się sypie (pełno OKSYMORONÓW) ja dalej myślę o jedej osobie...

Opublikowano

postokroć przegadane, jak serwójesz oksymorony, to miej umiar , bo w takiej ilości to się mdłe stają dla czytelnika

"Nierealne staje się prawdą"
"Książki piszą opowieści o niczym"
"Znikają nieistniejące wymiary"

"Dymy smutku mieszają w kotle samotności
Mgła zasnuwa jasność ciemności"


jak sam widzisz pozostaje wiele do życzenia

nisko się kłaniam i pozdrawaim

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Maciek.J w prostocie genialne i jeszcze wielowymiarowość być przy kasie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

             
    • Żona i dwie oficjalne kochanki Do tego przelotne znajomości Lecz wieczorami przychodzi mi zostawiać sam na sam ze swoją ręką i uściskiem   I samotnością rozdzieraną przez stłumiony jęk zaćmienia   Cała dzisiejsza męskość puste gesty w niemej nocy przeciągnięte w nicość   Reszta jest już samowystarczalna po  śmierci boga patriarchatu musiało się to tak skończyć   Narodził się nowy Nieba to nie zmieniło Ale droga do jego bramy utraciła kanoniczne znaczenie   To już nie jest ważne czy windą czy po drabinie I tak się dojdzie   W końcu zwiotczenie przynosi ulgę   Dawno temu to twardość była iskrą bożą   Po wszystkim zdejmuję zrogowaciały naskórek z czerwonej dłoni   Metalowym hakiem przyłożonym w głębokość ciała   I nikt nie uwierzy  bo kto w cokolwiek wierzy że skórę skaleczył ciężar złapany w pięści a nie grzeszny rytuał  
    • @Leszczym wierszyk niezakazany - cenzury brak :)))     @Alicja_Wysocka jedną ważną rzecz przypomnieć tu muszę tam wyleczą ciało ale także duszę a potem wracają ciała uzdrowione powitają czule męża albo żonę   rzucając się w wir zwykłej codzienności poniosą swój krzyż oraz małe troski czasem zamilkną nad wodą płynącą spróbują zapomnieć i ukryć przed słońcem :))
    • Witaj Alicjo - taki inny ale zaciekawił -                                                                       Pzdr.serdecznie.
    • Są takie dni gdy nie dzieje się nic dziś taki jest piszę ten wiersz skończę go czy on skończy mnie puste myśli w nieważny dzień czy słowa mają sens gdy nic nie dzieje się siedzę sam i piszę nieważne myśli w pusty dzień czas pusty lecz czy stracony słowa leniwie płyną każdy dzień bywa ważny za życia przyczyną bywa że nic nie ma w pustce jest dobrze najważniejsze są słowa litera po literze siedzę i nie myślę dzień ma znaczenie pusty chociaż piszę więc coś się dzieje godziny same ziewają minuty w grupach śpią sekundy się nie spieszą tak ważnie nieważne są zegar zbratał się z kalendarzem minęło już wiele pustych dni życie nieważnie ważne wciąż od nowa mi się śni
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...