Upadek I

[Danulla]

W łzach utopiona wola walki.
Poczucie wartości mocno zranione.
Rozpacz na granicy paniki.
Zwątpienie w smutku zgubione.

Mozaika życia poukładana starannie,
rozbita w puch nie ma co sklejać.
Zbieram kawałki myśląc zaradnie,
żeby chodź cząstki jego nie zdeptać.

Ciężko jest wstać, gdy się upadło.
Człowiek jest sam, tylko problem rękę poda.
Jeszcze czyjeś słowo serce ubodło,
tylko na siebie patrzy nieboga.

Każdy kowalem losu swego.
Nie licz na kogoś, na siebie tylko.
A w przykazaniu: "Kochaj bliźniego..."
"Kochaj bliźniego, jak siebie samego"!

[Mandaryn]

w sumie...ok......ale ciut(jak dla mnie)przegadany wierszyk....
poza tym .ostatnoia zwrotka..najsłabsza....(jakby mniej przemyślana)
popracuj....nad tekstem....bedzie na pewno ciekawszy....
pozdrawiam..cieplutko