Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Za cóż Cię tak wielkim uczuciem darzę?
Czy za błysk w oku, o którym ciągle marzę?
Czy za Twoje dobre rady w potrzebie?
Zadaje sobie pytanie: dlaczego kocham Ciebie?

Czy dlatego, że w Tobie piękne jest wszystko?
Czy za to, że jesteś zawsze przy mnie blisko?
Dlaczego kocham Ciebie? Zadaje sobie pytanie.
Może za Twój słodki uśmiech – jak myślisz Kochanie?

Dlaczego Cię pragnę? Z smutku i tęsknoty płaczę?
Dlaczego stale myślę o Tobie? Kiedy Cię zobaczę?
Dlaczego kocham Ciebie? Znów zadaje sobie pytanie
A serce biciem odpowiada – ja znam rozwiązanie!

Tak! Już znam sekret uczucia tak wielkiego:
Prawdziwie kochasz, wtedy, kiedy nie wiesz dlaczego!

Opublikowano

nie nie i jeszcze raz nie
jak piszesz o miłości to zrób to w taki sposób aby czytelnik ci zazdrościł tego uczucia
aby odnalzał w tym "czymś" tą mistykę
bo jak piszesz w co drugiej frazie "kocham" "miłość" to się tylko ziewać chce
niestety nie tędy droga
ja bym radził poczytać trochę wiersz, poematów miłosnych, jakieś białe kruki i wtedy starać się coś napisać ale nie powielać tylko wprowadzić jakieś orginalne rozwiązania( poezja nie opiera się tylko na rymowaniu)

nisko sie kłaniam i pozdrawiam

Opublikowano

A ja bym nie chciała dostać w prezencie takiego wyznania... Uciekłabym od razu!
Za dużo wielkich słów, które w takim natłoku puste się zrobiły. Jak w\yliczanka przedszkolaka.
Proponuję jeszcze raz, od początku.
pozdr z szacunkiem

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ludzie naprawdę to kupują?   obraz z białym krajobrazem ukradziony z klatki schodowej taka, ot, historia bez pościgów, wycia i rozbijania szkła bez rwania mięsa życia do kości ale z kradzieżą! choć nie mam pewności czy ktoś go nie wystawił na klatkę właśnie żebym go wziął czyż to nie jest życie wielkie nieporozumienie w teorii mógłbym zapukać, zapytać ale nie wiedziałbym gdzie i błądziłbym po mieszkaniach ja to na takiej klatce bym nic nie zostawiał zamek nie działał nie wiem w ogóle czemu ktoś chciałby wyrzucać taki łady obrazek stary, rosyjski jeszcze z leningradu eklektyczny w sensie nie że obraz chciałem się pochwalić słowem eklektyczny dobre, nie? polecę nawet dalej eklektyczna poświata koszernych chodników przeglądam się mrawo w kałużach rozbija się szmaragdem haniebny dżdż nic nie rymuje się z dżdż dziwią mnie wszyscy krytycy i ja wiem że jestem nieudolny że rym bywa częstochowski i że forma mną włada ale w porównaniu do "prawdziwej poezji" czuję się jak jakiś kaleka jakbym stracił jeden z 6 zmysłów jakbym czegoś nie widział czegoś nie słyszał czegoś nie rozumiał przepraszam "prawdziwą poezję" ale z braku laku zacząłbym chyba czytać paragony na parkingu i to by była historia życia! do wydedukowania po nawykach żywieniowych może ktoś ma dziecko? może ktoś ma dietę? to jest niesamowite a nie wasze zasrane tkanki i eklektyczne obrazy przepraszam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Starzec Ech tam! Złudzenie. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @viola arvensis W życiu niestety, a może stety tak właśnie bywa, marzenia często spalają się na panewce i rzadko kiedy się spełniają - urojenie. Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Roma niezmiernie mi miło. Serdeczności

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      1:02 - 1:08 2:30 - 2:32   0:29 - 0:32   0:52 - 0:55
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...