Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

spójnik "iż" i jego rola we współczesnej grafomanii


Rekomendowane odpowiedzi

jak co niedziela pogrążyłem się w głębokich rozważaniach dotyczących literatury. dzisiaj zastanowiła mnie irracjonalnie częsta obecność spójnika "iż". zastanawia mnie mianowcie fakt, że prawie nikt nie użyje słowa "iż" w mowie, natomiast w piśmie wiele osób stawia go zamiast "że".

oczywiście nie krytykuję, bo zgodnie ze słownikiem języka polskiego "iż" = "że (z nieco książkowym odcieniem)", ale zastanawia mnie ta maniera (bo to jest właśnie maniera). dlaczego to robicie? co wami kieruje, żeby "usztuczniać" język pisany?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

och, to nie jest problem, tylko wyraz zastanowienia.
mam, a raczej miałem okazję przez dłuzszy czas robić korektę dla pewnego czasopisma i widziałem, jak 70% autorów notorycznie pisało "iż", a w mowie zawsze stosowało "iż".

poza tym tylko nie "permanętnie":)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


poezja poezją, a maniera manierą proszę pana.
po drugie chociażby przez szacunek dla mojego wieku nie jesteśmy na ty.

To jest tak, jak się kogoś cytuje ("ogłoszenia parafialne") w takiej formie. A wieku nie znam, aczkolwiek nie zauważyłem np. w stosunku do siebie takiej formy. I też nie mam 13 lat.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"iż" to chyba kwestia nieumiejętności rozeznania w sytuacji, kiedy pasuje a kiedy nie
"że" jest dosyć często używane w każdej wypowiedzi, pisząc chce się unikać powtórzeń, to tak jak "bo", "ponieważ", "gdyż", "ale", "albowiem", itp.
przypominają mi się wypracowania szkolne, kiedy niemal każdy zaczynał zakończenie pracy słowem "reasumując" ( zgrzyt zgrzyt zgrzyt)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Pewnego letniego dnia natknąłem się na felieton (chyba tak to trzeba nazwać) p. Jacka Fedorowicza. Zamieszczony on był, felieton oczywiście, w Gazecie Wyborczej. Pan Federowicz objaśnił w nim, że należy używać "że" (jako wyrazu podstawowego). Jeśli w zdaniu pojawić by się miało drugie "że", to wtedy to drugie zastępujemy przez "iż". Ćhodzi po prostu o estetyczną werbalnie budowę zdania. Nie wiem co należy zrobić gdy pojawić by się miało trzecie "że". Ale takich dziwolągów czyba polski zgrabny język nie przewiduje :)
A może to był felietom p. Michała Ogórka ?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

ten problem bardzo dobrze odzwierciedlają „Przygody Dobrego Wojaka Szwejka” Haszka
jest to książka napisana w stylu „gawędziarskim”, więc czesto mamy do czynienia ze zwrotami: „powiedział, że”, „myślał, że” itp. i często występują one, że tak się wyrażę, kaskadowo
otóż nie wiem, jak jest w oryginale, ale tłumacz wybrnął dokładnie w sposób wyżej wymieniony — jeśli drugi raz trzeba było użyć „że”, używał „iż”, naprzemiennie, lecz pierwszeństwo przyznał „że”;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

a ja nie lubie kiedy ktoś używa "iż" w rozmowie, wydaje mi sie to jakieś sztuczne i wydumane. oczywiście jak najbardziej jestem za "iżostwem" we wszelkiego rodzaju książkach, artykułach etc., ale tak w domu gdyby mi siostra powiedziała podczas ubierania choinki:" uważam iż choinka prezentuje się świetnie" to bym wyszedł z siebie:) pozdro

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...