Opętanie Sophią

[Igor Czajka]

Słowianofilskim tchnieniem podjudzony
zakładam gorset anarchicznej swobody
buntuję się zupełnie bez potrzeby nawet
w czasie wzlotów hen ponad poziomy.

Wydaje się, że widzę ogrom strapień
jedną ideę wszechogarniającą
wolności zaginione i świat, który ciągle
pomimo wszystko ich na przekór pragnie.

Wpadam z uśmiechem w sidła myślicieli
nie odróżniam wcale Dunin od Hamleta
terroryści wyzwalają duszę zabijając
stałem się indykiem marzącym o niedzieli.

Uciekam do lasu lub na akermańskie stepy
gdzie prosty świat nie dopada na rogu
w oparach mydlanych tańczącego z wilkami
szukam, ale nie znajduję niczego niestety.

[piernik]

Jestem zdecydowanym zwolennikeim prozy, jednak mimo to wiersze nie sa mi obce i szczycę się przynajmniej odrobiną dobrego smaku i wyczucia estetyki, w związku z czym jestem zażenowany... Nie no, po prostu chodzi mi o to, że nie lubie takiej sztucznej patetyczności i wymuszonej wzniosłości. Wielkie słowa, malutka treść. Przerosła Cie forma. Pisz, co przyjdzie Ci do głowy, a kiedy sie komus spodoba, powiesz- Sam napisałem, wypłynęło to z mojej głowy. A teraz? Nienaturalne, niezdrowe, mdłe.... Amator Ja. Pozdrawiam.

P. S Wcale nie próbuje sie wymadrzac, choc tak moze to wygladac. Za przykrosci przepraszam z gory. I juz.

[Igor Czajka]

"Wielkie słowa mała treść"... Gustibus itd... ale jaka jest treść wg Ciebie? Bo jak dla mnie to nie są wielkie słowa a bardzo przeciętne słowa (no może zahaczające o pewien język niepotoczny ale jak najbardziej używany), a treść? no cóż, treść jest taka jaką się uda wyczytać... Pozdrawiam!

[Tali Maciej]

a mnie się podobao, już po pierwszym słowie, porócił świat tworzony w powieściach Dostojewskiego
jeddyne moje zastrzeżenie mam do budowania strof, wyglądają jakby były pisane pewnym schematem
rozpoczynasz strofę 2,3,4 od czasownika ("widzę, wpadam, uciekam) a dopiero puźniej wplatasz myśl przewodnią, no i brakuje mi czepnięcia młotkiem w końcówce, puenta jest mało zaskakująca
ale to chyba wszystko ogólnie mi się podobało, więc plusuję

nisko się kłaniam i pozdrawiam

[Igor Czajka]

Dzięki Macieju, ale mam pewne pytanie: czy to źle jak strofy trzymają się pewnego schematu? Ja wychodzę z założenia, że wiersz powinien mieć jakiś szkielet. Ale moze jestem staroświecki i się nie znam? nie wiem tego...
Co do puenty to taka miała właśnie być: nadymasz się, nadymasz, a i tak wszystko ch... tak to jest...
Pozdrawiam!

[Tali Maciej]

zależy jak i wiersz starasz się stworzyć, ty zbudowałeś 4 razy 4 jest porządek i estetyka
tylko teraz pomyśl jakbyś chciał jeszcze dopisać drugą część i dalej byś ciągnął tym samym schematem to by się stało bardzo szablonowo, a tego ja się przynajmniej staram unikać
nie ma regóły jak powinien dobrze wyglądać wiersz, wszystko zależy od formy jakiej się trzymasz. Mój zarzut był przypadkowy, tak mi się poprostu rzuciło w oczy

nisko się kłaniam i pozdrawiam

[piernik]

Próbowałeś zabawić się słowami, tworząc NIEPOSPOLITE właśnie zwroty i sformułowania. Tylko ze ta niepospolitość jest tutaj zbędna i bezsensowna. Bo co to niby ma być " gorset anarchicznej swobody" ?? Sugerujesz, że nie potrafiłem odczytać właściwej, być może głębokiej treści Twojego utworu. A próbowałeś kiedyś znaleźć igłę w stogu siana? Treść, jeśli w ogóle tutaj istnieje, jest igłą. Stogiem jest natomiast wszystko pozostałe.

ja Amatorowski pozdrawiam, dziwnie, niedziwnie/