Ostatnia noc. Październik.

[Olga Burian]

Dziewczyna gasła w twych ramionach.
Przez łzy, pocałunki
żegnała życie.
Nie było zasad.
Ucieczka w eter.
'Bądź-ze-mną-teraz'.
Wtedy, przed świtem.

I ty zostałeś.
Lamp jarzeniowych
światło zamarło
na materacu.
Świat zamknął się w zaledwie pięciu
sześciu czy siedmiu metrach płaczu.

Tylko my wiemy.
I ściany puste
świętym milczeniem przyrzeczone.
Co zaszło tamtej nocy pierwszej,
i w dniu ostatnim,
gdy nadszedł koniec.

[Vera_Ikon]

Bardzo ładny, kobiecy i smutny. Bardzo mi się podoba.
Gdy przeczytałam pierwszy raz, nie ujęło mnie, ale juz przy drugim i trzecim jestem bardzo na tak. Trudna ta Twoja historia - merytorycznie. Ładnie opowiedziana. Gryzie mnie troszkę za częste użycie enteru - ale tylko tego będę się czepiać (choć kilka szlifów można jeszcze mu nadać :) )
Ode mnie duży +
pozdr serdecznie
Weronika

[pathe]

a mi się kojarzy z "oczy tej małej". podoba mi się ten smutek i nastrój w wierszu. pozdrawiam