Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dziękuję Panie Okudżawa.
Że czterdzieści już lat.
Głos Twój noszę jak skarb.
Że do dziś gdy usłyszę
„ Pierwsza miłość jak wiatr...”
To głos w gardle mi drży.
Za te lata wzruszeń.
Na wspomnienie „piechoty”.
Czy „Arbatu” dźwięk.

Łatwiej było mi w życiu.
Idąc nawet pod prąd.
Gdym w pamięci i uszach.
Niósł „ledwie słyszalny głos”

Dziękuję Panie Okudżawa.

Warszawa 3 grudnia 2005.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...