-
Ostatnio w Warsztacie
-
Posem 7
Czasem patrzę w niebo
i widze twój gniew
który tonie w mojej herbacie
i parzy mi ustapróbowałem wydostać się z bagna
lecz bałem się konsekwencji
które oblały mnie potem
i poorały skórędziś wiem, że noc jest niespokojna
Edytowane przez Posem (wyświetl historię edycji)
dyszy
to nie zmienia mnie
ide więc popatrzeć.
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 28 odpowiedzi
- 526 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 447 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 698 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 511 wyświetleń
-
- 22 odpowiedzi
- 400 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Nata_Kruk · Opublikowano
@Alicja_Wysocka... miło, że poczułaś taką właśnie atmosferę... :) @infelia................. :)) nie, nie seans. @JWF.................. fajnie, że zobrazowało się... :) -
Przez andrew · Opublikowano
przyglądam się duszy widzi że zbyt często zaglądam do piekła myślę sobie gdyby JEJ nie było Boga… moje drugie JA czy to…ONA zawsze czujne ostrzega zadaje pytania które…sprawiają kłopot gdy zbyt daleko od Boga zasypia a nawet zanika a ja ja się gubię w złudzeniach Jezu muszę bardziej Tobie ufać będzie mniej zachodów słońca 8.2025 andrew Piątek, dzień wspomnienia męki I śmierci Jezusa -
-
Przez Leona · Opublikowano
Tak dawno nie myślałaś - życie dalej leciało. Tak dawno nie słyszałaś, tak wiele się zmieniało. Zmieniłaś nastawienie, postanowiłaś zapomnieć. Nie ma w twym życiu Boga, coś przewróciło się w głowie. *** *** *** *** Wpadłaś w różne nałogi, stale nowe doznania. Sprzedałaś duszę diabłu ; za trochę ćpania. Podpisałaś cyrograf: - tak urodzę twe dziecko. Anion się pojawił; sprowadziłś na świat piekło. -
Przez Bartłomiej Boruta · Opublikowano
Znowu tu jestem, choć strumień płynie wartko. Stoję nieruchomo, pozwalam mu odrywać kawałki siebie: niepotrzebne tkanki, okruchy pomyłek, słowa, które straciły ciężar, zrogowaciałe płaty tęsknoty. Tęsknota już nie boli. Rozlała się i zastygła w marmurową mozaikę, odbija głuche echo kroków. Pamiętam martwą choinkę z dzieciństwa — jej igły ułożyły się na podłodze w prostą wróżbę przemijania. Tańcząca wróżka Miriam nie potrafiła jej złamać. Mówiła o wielkim bałwanie, któremu w żalu oddałem moje małe serce. Chyba wtedy zamarzłem na zawsze — w niezgodzie na fałszywe słońca. W szafie powiesiłem kożuch. Wiem, że tam, gdzie pójdę, będzie zimno. Odwrócę się plecami do zielonej łąki. Zostanę w lodowym spokoju i ciszy. Jest jeszcze Ona. Mówi do mnie. Oddycha miarowo w mój niepokój. Jej dłonie rozchylają moje pięści na bukiety wysuszonych kwiatów. Dziś mam czterdzieści siedem lat. Słońce znowu jest w Pannie
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się