między było, a będzie

[Meg Sant]

to co wczoraj nie mogło obchodzić
dziś obeszłam dookoła zwijam
co zaplątałam po drodze
rozczesuję ze zleżałych kłębów
myśli zapomniane na przekór

znowu szepczą przemijaniem
uciszam wyuczonym rozsądkiem
jestem już inna

teraz owinięte na serdeczny palec
bolą jakby mniej

[Ona_Kot]

nie przypadł mi go gustu
podoba mi się tytuł ale bez zbędnego przecinka

reszta to jakieś takie gorzkie żale wylewane bez odrobiny smaku, stylu, klasy

pozdrawiam

[Anna Maria K.]

Też jestem za wyrzuceniem przecinka z tytułu, ale poza tym wiersz mi sie podoba. Trudno unikac tematu żalu, czy bólu w poezji, bo tak jak i miłość, są to uczucia które towarzyszą wszystkim na przestrzeni wieków i epok. Od emnie + za zdystansowany nastrój co cenię w utworach o takiej tematyce. Nie ma jakiś miliardów łez, czy bolącego serca, jest emfaza rozsądku mającego zapanowac nad bolem.
Przyczepić się mogę II zwrotki:
znowu krzyczą skomlą
szepczą przemijaniem
jesli krzyczą, to czy szepczą? zmieniłabym lub usunęła szczególnie pierwszy wers, bo burzy nieco nastrój opanowania, który chyba odgrywa tu największą rolę.
Pomyśl. Pozdrawiam!

[Meg Sant]

Ona kot - mimo, że do gustu przypadł Ci tylko tytuł, dziękuję za wizytę.

Pozdrawiam - Meg

[Stefan_Rewiński]

Fajny wierwszyk. Przecinek też ma prawo do zaistnienia w tytułach.

[Meg Sant]

Anna Maria K. - Co do tytułu. Zgadzam się, że bez przecinka będzie lepiej. Jest tylko jeden problem natury technicznej. Otóż, niestety nie wiem, jak edytowac ów tytuł.
Jeśli chodzi o wiersz. Cieszę się, że spokój i dystans w tym wierszu, jest dla Cebie czytelny.
Wers z krzykiem usunęłam. Faktycznie zachodziła tam pewna sprzeczność.
Dziękuję za Twój konstruktywny i pomocny komentarz. Dzięki takim właśnie, możliwa staje się trzeźwa, krytyczna ocena własnych słów.

Pozdrawiam serdecznie - Meg

[Meg Sant]

Stefan Rewiński - dziekuję. Miło, że się podoba.

Pozdrawiam - Meg