Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zaskoczone świtaniem


Rekomendowane odpowiedzi

Zdziwione słońce nie dostrzegło ziemi,
gdzie wzrokiem spojrzy, wszędzie tylko biało.
Zaczęło każdy włos na czworo dzielić,
serce ścisnęła wszechpotężna żałość.

Grzeje i świeci, rozgarnia pierzynę,
wtem krwawa struga z palca popłynęła.
Dłoń odsunęło ze zdławionym krzykiem,
z mgły się wyłonił ostrogłowy Gerlach.

Zrazu na szczyty w jesiennych kobiercach,
przymglone świerki uśpione na graniach,
na wyłonione z mlecznej kołdry zerka,
w górskich jeziorach czuprynę poprawia.

Nieco strudzone przywracaniem światu,
szczegółów piękna, kolorowej dali,
w duchu szepnęło starczy, na dziś zbastuj,
w ferworze jeszcze coś nabałaganisz.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...