Z prądem (Gustaw z lasu - 11)

[Dr_Ops]

W obejściu u Gustawa - ruch od rana:
na drzewie zbudował pokład, teraz
wiąże ostatni sznurek przy drabince.
Nareszcie mam drzwi i schody
- myśli - To mój prawdziwy adres.

Na górze mało miejsca i kręci mu się
w głowie, a ziemia dziwnie faluje.
Dlatego ćwiczy odwagę, otwiera oczy,
i spogląda w dół. Próbuje nie myśleć
o schodzeniu, ale wie, że się nie da.

Muszę się stąd porozglądać - leży na
brzuchu i wydaje mu się, że jest większy
niż na ziemi, że przychodzi jakaś siła,
całkiem inna niż ta do dźwigania,
wypełnia szybko, aż Gustaw krzyczy

i wie, że zaraz zejdzie na ziemię
albo sfrunie, jeśli inaczej nie można.

[Roman Bezet]

No i tak jest chyba lepiej, bezpieczniej dla opowieści (lepszy amerykańsk ptaśkologia niż, niż... radziecka psychologia ;)
Choć strasznie szarpie się wątek (przeskoki czasowe w biografii bohatera), to nawet człowiek, który wypada z netu na 2 tygodnie (jak np. ja), nie traci ciągłości. Znaczy dobry scenariusz ;)))
Fan! czy Ty to czytasz jak ja? Coś mi wygląda TEN Gustaw na TAMTEGO, którego spotkałaś onegdaj nad rzeką, co zaowocowało poniechaniem pewnych czynności w nadbrzeżnych krzakach :D
;)
pzdr. b

[Fanaberka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wygramoliłam się z trudem spod kraciastej pierzyny, w samą porę, by obejrzeć, jak bohater serialu odkrywa grawitację :-)
Widzę Bezecie, że powtórzyłeś sobie "Ptaśka". Ja przekornie "Czas jest najprostszą rzeczą" :-)
Nie wiem, czy można tu mówić o biografii. Biologiczny wiek Gustawa jest trudny do określenia, ale chyba nie ulega zmianie i wydaje się nieistotny (to dorosły mężczyzna!!??).

"Coś mi wygląda TEN Gustaw na TAMTEGO". Napięcie rośnie :-D

Czekam na ciąg dalszy. Pozdrawiam :-)