****

[Anna Rejniak]

Wiesz kapłanie zakłamany
Ile w Tobie fałszu widzę?
Za te słowa pełne chwały
Za te kłamstwa ja się wstydzę!

Boś ty nawet duchem nie był
W tym co sam przemawiasz codzień
Boś tych słów spisanych wiarą
Nigdy tyć nie byłeś godzien

Stajesz w swojej złotej szacie
Ślepym opowiadasz barwy
Choć nie widzisz sam! Ode mnie
Masz nie pokłon lecz pogardę

Chrystusowe chcesz pokłony
Ale za co? Słów sprzedawco!
Pieniądz w wierze widzisz tylko
Jesteś handlarz, lecz nie zbawca!

[Vera_Ikon]

Sliski temat. Jego więc oceniać nie bedę.
Warsztatowo - całkiem nieźle.
W ostatnim wersie zamiast "lecz" wstawiłabym "a"
pozdr serdecznie

[marri huana]

Mam nieodparte wrażenie, że należy pisać "co dzień". Podejrzewam również, że chodziło Ci o słowo tyś, a nie tyć (chyba, że jednak ważna jest tu kwestia przybierania na wadze). Razi mnie "pokłon" na końcu przedostatniej strofy i początku ostatniej.
Co do tematyki - nie wiem, czy śliska; mnie nie porusza w żaden sposób.


pozdr

[kalina kowalska]

gniot, ale jaki prawdziwy emocjonalnie
koresponduje z moim aktualnym stanem w temacie księży
chociaż czy warto dla takich pisać wiersze... nawet gnioty?
pozdrawiam

[Anna Rejniak]

Mialo być tyć:) od tyciu:P malutko:)pozdrawiam:)