Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

.



Posępny demon duch wygnania
Wolno nad ziemią leciał grzeszną
Przed nim tłum wspomnień się wyłaniał
Z tych dni zapadłych w noc bezkresną
Tych dni jak cherubin czysty
Jaśniał na wszystkie strony świata




Biegnę przerażony w szalonym tempie. Moje serce wali jak dzwon. Hmm.... Dlaczego ja cały drżę i trzęsą mi się ręce i nogi. Po co właściwe biegnę?. Czy ja śnię? Nie! Nie jest to sen, bo naprawdę biegnę i to wszystko, jest realną rzeczywistością, przecież czuję ten podmuch wiatru na twarzy i to nieprzyjemne uczucie delirki i tą ogarniającą aurę nocy. Muszę biec już dość długo, ponieważ zaczynam się dusić i palą mnie mięśnie nóg.
Powoli tracę tempo. Oddech wolniejszy, spokojniejszy, ustaje ból podbrzusza. Moje zdezelowane buty ślizgają się na wilgotnych kocich łbach. Wchodzę na most, na rzece Kolorowej. Zatrzymuję się, z powodu wycieńczenia kręci mi się w głowie, jak po kilku głębszych. Opieram ręce na barierce, a na nich głowę. Czuję ,że pot spływa mi po palcach. Ale to nie jest pot, tylko krew. Całe ręce i ubranie mam czerwone. Co się stało? Skąd ta krew? Co ja zrobiłem? Nie wiem. Nie mogę sobie kompletnie nic przypomnieć. Amnezja ogarnia mój umysł.. Zamykam oczy i szukam wspomnień. Nic, nicość, pustka. W pewnym momencie, błysk wyobraźni, niedalekie wspomnienie. Halucynacje niczym jasne pioróny pojawiają mi się przed oczami, widzę pojedyncze zamglone obrazy, klatki w aparacie: niewyraźną twarz, szyderczą i obrzydliwą, wielki głaz, przerażające spojrzenie, światło w tunelu, blond kręcone włosy, nóż, krew, litry krwi. Po chwili wraz z wizjami zaczynam słyszeć dziwne odgłosy, które powracają jak bumerang, uderzając mnie z wielką szybkością. Słyszę śmiech, tak samo szyderczy jak ta obrzydliwa twarz, słyszę płacz, płacz małej wylęknionej dziewczynki.
Co się dzieje? Czy ja zwariowałem? Znów patrzę na zakrwawione ręce , czuję obrzydzenie, wychylam się przez barierkę, wymiotuję, wyrzucając z siebie wszystko: złość agresję, przerażenie, paniczny lęk i strach.

W domu chcę zmyć się z krwi, lecz ona nie schodzi, czuję jak jestem tym oblepiony, przesiąknięty złem. Spoglądam w lustro, widzę demona, ma wielkie czerwone oczy, małe kły. Jego włosy chaotycznie porozrzucane wyglądają jak rogi. Kim ja jestem? Co we mnie siedzi? Czy nie jestem upadłym aniołem?


Głowa przybita do pierza poduchy
Kołdra otulająca ciało swym ciepłem
Zamknięte powieki
Chcę zasnąć ale nie mogę
Ciągle przed oczami widzę
Zamazane niekształtne obrazy
Śnie! Dlaczego nie przychodzisz?
Czekam zniecierpliwiony
Na fantastyczne podróże
W świat wyobraźni sennej
Traumatyczne myśli piszą
Scenariusz przerażającego koszmaru
Który czai się schowany
W zakamarkach podświadomości
Aby wywlec się z ciemnej głębiny
W najmniej oczekiwanym momencie

Zaczyna się wyświetlanie
Krótkich niezrozumiałych filmów
Śnią mi się zastygłe kobiety
Monumentalne posągi
Wielobarwne motyle
I ogrody, przepełnione
Soczystymi owocami
Wtem
Nadciągają czarne chmury
Owoce w ogrodzie gniją
Motyle tracą swoje barwy
Zamieniając się w krwiożercze
Monstrualne owado-poczwarki
Niebo wylewa się na świat
Monumentalne posągi kobiet płaczą
Zalewane krwistym deszczem
Ziemia pęka i z ciemności wyłania się
To coś... Przebudzenie
Aura nocy ogarniająca zewsząd
Leżę analizując interpretując sen
Tykanie zegara zakłóca cisze
Walczę z myślami, przegrywam
Paranoja ciemność sen

Cisza, coś się w niej jednak porusza
Powieki mam zamknięte
Ale już się budzę
Coś drga w tej ciszy
Nie wiem jeszcze co to takiego
Ogarnia mnie jednak lęk
Lęk przed czymś
Co zwali się na mnie
W momencie w którym uniosę powieki
Nie chcę się jeszcze obudzić
Ale budzę się
Nie pomaga to zaciskanie powiek
Ta chęć ucieczki w sen
Oczy mam jeszcze zamknięte
Gdy dopada mnie świadomość



Wraz z pierwszymi porannymi promieniami słońca, usłyszałem pukanie do drzwi, które wyrwało mnie z dziwnego stanu otępienia, odłączenia umysłu od ciała. Niby ze snu, ale tak naprawdę zbudziłem się już jakiś czas wcześniej i te dziwne odgłosy wydały mi się na początku złudzeniem. Puk, puk, puk lecz gdy się znów powtórzyły, uzmysłowiłem sobie, że ktoś stoi za drzwiami. Przerażony podszedłem ,chwyciłem klamkę , za drzwiami nie było nikogo, lecz na ziemi leżał list. Szybko podbiegłem do okna. Gdy odsłoniłem żaluzje ujrzałem wybiegającą z kamienicy mała dziewczynkę o blond kręconych włosach, gdy tak biegła jej śliczne loczki podskakiwały wraz z nią, po chwili znikła za rogiem.......



„Un’ Chevalier parfiatrt” *


Uratował mnie pan
Jestem bardzo
wdzięczna
Mój anioł stróż
Będę się za pana modlić
Widziałam co pan zrobił
Znalazłam mały nóż
Są na nim inicjały
Będą mi one pana
Przypominać
Do końca
Moich dni
Jeszcze raz dziękuję


Mon hure a son **



c.d. prolog n.


* Wspaniały rycerz
** Wybiła moja godzina

Opublikowano

są drobne błędy, gdzieś tam nie ma spacji, to gdzieniegdzie jedna za dużo, ale specjalnie nie rzucają się w oczy.
przeczytałem, tylko mam wątpliwości czy ten pierwszy tekst w kolumnie nie wyglądałby lepiej napisany w jednym ciągu, po prostu normalnie.
tak poza tym jest ok, czekam na cd. tajemnica - bardzo dobrze.
pozdr.

Opublikowano

dzięki za odwiedziny, teksty w kolumnach powstały w zupełnie innym okresie czasu i na początku nie miały ze sobą nic wspólnego, ale w trakcie pisania STRASZNYCH NOCY jakoś spasowały tematyką i dlatego je podpiołem do całości..

nisko się kłaniam i pozdrawiam

Opublikowano

przeczytało się. miałam problemy z przebrnięciem przez poetyckie fagmenty (taka osobista awersja), ale udało się :)

Biegnę przerażony szalonym tempem - w szalonym tempie, nie?
to wszystko, co mi się dzieje jest realną rzeczywistością - co się ze mną dzieje. realną rzeczywistością? maśło maślane
ustaje boleć kolka - proszę, "przestaje". i nie jestem pewna czy kolka boli, nie znam sie na kwestiach anatomicznych, więc nie zajmuję stanowiska w tej sprawie ;)
pojawia się nowo położony asfalt, który rozpoczyna drogę po moście - ?? zmień coś, żeby nie sprawiało wrażenia, że asfalt rozpoczyna swoją wędrówkę
czasem brakuje polskich znaków np czuje - czuję

kontynuacja?

Opublikowano

bardzo podoba mi się sposób, w jaki Malujesz te wizje
jak powiedział Freud: sny są królewską drogą do podświadomości
z niecierpliwością czekam na c.d.

pozdrawiam
//może: kolka odpusciła, albo ustąpiła
i jeszcze: "Dlaczego ja cały drgam" a może drżę/?///

Opublikowano

początek naprawdę wspaniały!przeplatany sennymi wizjami, widać ja perfekcyjnie potrafisz z posćwiadomosci wyławiać na pładki brzeg rzeczywistosci swoje sny.
lecz końcowki nie zrozumiałam, jest dla mnie nieczytelne, jakby zabrakło ci pomysłu a moze mi wyobraźni do fragmentu :
Mój anioł stróż
Będę się za pana modlić
Widziałam co pan zrobił
Znalazłam mały nóż
Są na nim inicjały
Będą mi one pana
Przypominać
Do końca
Moich dni
Jeszcze raz dziękuję poproszę o wyjaśnienie....
pozdrawiam deszczowo aksja

Opublikowano

Już aksjo wklejam kolejny fragment (oczywiście do końca nie dopowiedziany) strasznych nocy "prolog lecz nie pełny" kolejny fragment ale jeszcze nie od początku tylko jakoby kilka godzin wcześniej

zapraszam do lektóry i dziękuję za miłe słowa i za poświęcenie chwilki lektórze

nisko się kłaniam i pozdrawiam

Opublikowano

Pierwsze cztery wersy dobre (poprawić interpunkcję) potem załamanie rytmu (o rymie w ogóle trudno mówić). Mógłbyś nad tym jeszcze poślęczeć.
Nie! nie jest to sen bo naprawdę biegnę = Nie! Nie jest to sen, bo naprawdę biegnę
uczucie de lirki – de lirki?
ustaje ból podbrzusza – niekiedy pierwszy pomysł jest najlepszy – ustępuje kolka
Wchodzę na most, który jest na rzece kolorowej – wyciąłbym „który jest”, i Kolorowej jeśli to jest nazwa, lub kolorowej rzeki – jeśli to tylko wygląd
domu] – usuń klamrę
Zatrzymuje się = zatrzymuję się
wycięczenia= wycieńczenia
W pewnym momencie, błysk wyobraźni – tu chyba nie chodzi o wyobraźnię, lecz przypomnienie, świadomość?
Jak jasny piorun widzę – nie rozumiem tego sformułowania
wraz z wizualizacją – wizualizacja? Fe! Z wizją.
zaczynam słyszeć urojone odgłosy – jeśli słyszysz te głosy, to skąd wiesz, że są urojone? Przecież piszesz w pierwszej osobie.
Wymiotuje =ę
W domu chcę zmyć z ciała krew – nie podoba mi się szyk (krew z ciała?), (obmyć się z krwi?) ( z ciała zmyć krew?), (zmyć z siebie krew?)
czuję jak jestem tym brudem oblepiony – piszesz o krwi nie o brudzie, a więc nią oblepiony, lub wykasuj „tym”.
ma wielkie czerwone oczy, małe kły – według mnie demon winien mieć małe czerwone oczy i wielkie kły, ale widać są różne ich gatunki
Jego włosy chaotycznie porozrzucane – coś mi nie leży szyk tego zdania
Głowa przybita do pierza poduchy – piękne sformułowanie
dziwnego stanu zamyślenia, odłączenia umysłu od ciała – może otępienia?
Puk puk puk – przecinki
Z przestrachem podszedłem ,chwyciłem klamkę , za drzwiami nie było nikogo, - (przestraszony, przerażony) podszedłem (do? drzwi) i otworzyłem. Za drzwiami nie było nikogo
Szybko podbiegłem do okna, gdy odsłoniłem żaluzje = Szybko podbiegłem do okna. Gdy odsłoniłem żaluzje
Mój anioł stróż
Będę się za pana modlić - w kwestiach poezji jestem NOGA, ale wydaje mi się, że „Będzie się z a pana...”

To tyle uwag technicznych. Generalnie tekst wielce obiecujący. Zobaczymy, czy nie rozmienisz go na drobne.

Opublikowano

Bardzo dziękuję za tak wnikliwą analizę tekstu zwłaszcza od strony technicznej, przy pisaniu poezji nie trzeba tak bardzo zwracać uwagi na interpunkcję, z którą mam notoryczny problem
podczas pisania prozy, a właśnie to jest moim marzeniem by pisać prozę, wiem, że czeka mnie jeszcze żmudna praca, ale cóż zrobić gdy pasja wciąga niemiłosiernie

jeszcze raz dziękuję za spędzony czas w korygowaniu tekstu, mam nadzieję, że było warto się tak poświęcić przy tych wypocinach

nisko się kłaniam i pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Bo musi się słuchać, oglądać i klikać - z tego leci kasa, Bo to co nas podnieca, to się nazywa kasa, a kiedy w kasie forsa, to sukces pierwsza klasa. Super solo na gitarze i saksofonie    
    • 1. Czy rzeka naszych dziejów gdziekolwiek zmierza? Nie kieruję nią, więc wieszczyć nie zamierzam. Ale patrzę za siebie w tył podręczników, Gdzie spisany bieg coraz wbrew do wyników: 2, Piszą tam wszędy, że Polski wewnętrzny stan Za powód jej zwycięstw i klęsk winien być bran; I z kim na geo-ringu przeciwnikiem To bez znaczenia i nic tego wynikiem. – Lecz wbrew: Na mapie Polska za Batorego, Za Władysława, za Zygmunta Trzeciego W innej proporcji jest do Rosji jak widać Niż za Króla Stasia,  – to się może przydać. – Może, bo „Historia magistra vitae est” [1] Kiedy pisze: co było i co przez to jest. Gdy odwraca uwagę od spraw istotnych Nie jest belferką dla państw spraw prozdrowotnych.   A trzeba by pilnie wyciągnąć wniosek „bokserski”, że po to ważą tych panów w rękawicach, żeby 1 zawodnik o wadze piórkowej nie walczył z 1 zawodnikiem o wadze superciężkiej, gdyż jak pouczał Izaak Newton „Siła równa się masa razy przyśpieszenie.” Więc dalej, że kiedy Rzeczypospolita mniej więcej utrzymywała swoją wielkość do r. 1772, to Rosja bardzo powiększała swoje terytorium wcale nie kosztem Rzeczypospolitej, ale tym samym zwiększając swoje możliwości i tzw. głębię strategiczną. Co by jeszcze dalej kazało wyciągnąć negatywny wniosek co do braku sojuszu Polski z sąsiadami Rosji na znanej w geopolityce zasadzie „Sąsiad mojego sąsiada jest moim przyjacielem.”, więc np. Chanatem Kazachskim (قازاق حاندىعى, istniał w latach 1465-1847 i podzielił los Rzeczypospolitej), Chanatem Dżungarskim (istniał w latach 1634-1758, który toczył wojny z Rosją w XVII i XVIII wieku), Chanatem Jarkenckim vel Kaszgarskim (istniał w latach 1514-1705.), Chanatem vel Emiratem Bucharskim (istniał w latach 1500-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chanatem Chiwskim (Xiva Xonligi , istniejącym w latach 1511-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chinami (których stosunki układały się dosyć pokojowo z wyjątkami, np. próbą powstrzymania ekspansji Rosji przez armię chińską w r. 1652 przy nieudanym oblężeniu gródka Arczeńskiego bronionego przez Jerofieja Chabarowa, który jednak po stopnieniu lodów wycofał się w górę Amuru oraz odstraszające kroki militarne w tym samym celu w latach 80-tych XVII w. cesarza Kangxi (panującego w latach panujący w latach 1661-1722.))  i Mongolią (która akurat wystrzegała się większych konfliktów z Rosją od XVI do XVIII w.). Nie wspominając o Chanacie Krymskim i Persji, z którymi Rzeczypospolita jakieś stosunki utrzymywała. Wniosku tego jednak lepiej nie wyciągać, bo takie wyciąganie prowadzi wprost do pytania o ewentualny sojusz azjatycki blokujący ewentualne agresywne poczynania Rosji, bo takiego ani nie ma, ani nawet prac koncepcyjnych.   3. Albo fraza „królewiątka ukrainne” Z sugestią: one Polski kłopotów winne, Latyfundiów oligarchów dojrzeć nie raczy, Konieczne, – tuż czyha wniosek, co wbrew znaczy!   A trzeba by pilnie wyciągnąć któryś z przeciwstawnych wniosków, że: a) Albo te latyfundia magnatów w I RP nie były takie złe, skoro i dzisiaj są latyfundia. Bo? – Np. taka jest właściwość miejsca, że sprzyja ono wielkim majątkom ziemskim. b) Albo, że dzisiaj na Ukrainie biegiem trzeba by przeprowadzić parcelację latyfundiów oligarchów.   Nasi lewicowi histerycy-historycy wniosku a) nie chcą przyjąć, bo przeszkadzałby im w lewicowaniu, (albowiem przecież nie w badaniu czy wykładaniu historii!). Wniosku b) zaś przyjąć nie chcą, bo zarówno by im utrudniał propagandę, jak i nie wydaje im się specjalnie bezpieczny (ci wszyscy pazerni a krewcy współcześni oligarchowie jeszcze by postanowili rozwiązać problem lewicowego histeryka), co zresztą może i słusznie, tyle, że wyjątkowo tchórzliwie.   PRZYPISY [1] Jest to cytat z „De Oratore” Cycerona.   Ilustracja: W żadnej książce opisującej historię wojen Rosji z Polską ani razu nie udało mi się zobaczyć porównania ich wielkości, tedy je sobie sam zrobiłem w Excelu.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @MIROSŁAW C. święte to one nie są lecz ciut prawdy w nich jest ludzie gdy skończą pracę siedzą lub leżą we dnie   zamiast skorzystać z czasu bo mogą robić co chcą tworzyć poznawać tematy czekają - chyba wiadomo co Pozdrawiam
    • a o kwiatach to możemy pomalować otoczeni igłami lasu oddychamy ciszą to tu usycha lipcowy deszcz nie ma krawężników i ulicznych bram nawet nie widać naszych zmarszczek malujesz dłońmi cień miniaturkę chwili czuły uśmiech uzależnieni od marzeń i kolorów dnia przenieśmy niebo w naszą stronę obłoki wędrujące ptaki i ten lecący w oddali samolot czas niestety wracać ponagla nas niedziela czarny pies i kończy się ostatni papieros.
    • @Alicja_Wysocka znam Dawida Garreta. I podziwiam. Ale jak dawno temu byłem w Wiedniu, tuż przed Świętami to tam stał grajek /jeden z wielu/. Skrzypce. Jak dzisiaj to jego granie wspominam to mam ciarki na plecach. Nigdy, wcześniej ani później takiej cudowności nie doświadczyłem. I ta atmosfera..,. Drzewa w lampeczkach, kawiarnie, uśmiechnięci ludzie. "O kurde blaszka" !!! To od Romy. Dzięki Roma.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...