Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

był strumień
o strumieniu pisać dosyć łatwo
płynie
przemija

nawet Heraklit mimo iż stary
skąpał się w prostocie
i każdej z mokrych łydek krzyknął

panta rhei

więc piszę
- jako przemoczona Nike
z załamanymi rękoma
ze straconą głową

nie wspominam o łzach
bo to uderza o patos i banał
- bić skrzydłami powietrza nie chcę
ani nadstawiać policzka
przecież i tak zwyciężam

brakiem

wystarczy że poklepałeś mnie
po ramieniu
po przyjacielsku

dzielnie udaję dumę

choć takich kobiet już nie ma
są mity

a ja jak wróbel pokornie
czekam na spełnienie
przypowieści

o strumieni wysychaniu

Opublikowano

Może zacznę od tego, że powinno być chyba "panta rhei" (a przynajmniej ja nie spotkałam się z pisowanią "panta rei").
Poza zmianą szyku w
"bić skrzydłami powietrza nie chcę
ani nadstawiać policzka"
nie mam sugestii, ale czegoś mi jednak brak. Wrócę tu jeszcze.

pozdr

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



specjalnie dzis sprawdzałam i natknełam się tlyko na "rei"
co do zmiany szyku- zastanowie się, nie wiem czy to kwestia tylko zaburzonego szyku-tekst nadal nawet z tą zmianą jest toporny a ja nie potrafie znalesć powodu braku polotu

Pozdrawiam
Agata
Opublikowano

Agato, myślę że pomysł jest strasznie ciekawy, realizacja też jest dobra chociaż osobiście trochę bym ten wiersz skróciła

nie wspominam o łzach
bo to uderza o patos i banał
- bić skrzydłami powietrza nie chcę
ani nadstawiać policzka
przecież i tak zwyciężam

brakiem

wystarczy że poklepałeś mnie
po ramieniu
po przyjacielsku

dzielnie udaję dumę


szczególnie ten fragment wydaje mi się przegadany. czegoś tu za dużo. w minimalistycznej formie, trafił by do mnie bardziej, choć i tak pozostaje w pamięci:)

miłej pracy nad tekstem życzę
pozdr. a

Opublikowano

Agato, jak ty to robisz, że cokolwiek nie napiszesz, to źle mi się kojarzy? Przepraszam, ale tak jest zawsze i tylko z twoimi utworami. Ja wcale nie jestem skrzywiony.

Wysychanie strumieni? Nie no!
Zresztą ty jeszcze młoda jesteś... Daleko Ci do owej pauzy. Może napisz coś tak nie wiem... o jedzeniu jogurtu (tego na bank sobie nie skojarzę) albo o czysczeniu uszu szpatułkami...

Co do samego utworu, to jakoś nic mi tu nie preszkadza, jakoś bardzo czytelnie pograłaś tym razem, ale chciałoby się czegoś więcej, jakiegoś smaczku choć jednego, a tutaj z rzeczy intelignetnych tylko ten Heraklit, co go wszyscy znają, więc żadne halo.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Moim zdaniem bardzo dbry... za tematykę przede wszystkim.
Nie podoba mi się jedynie zakończenie. Nie chodzi mi o str merytoryczną a jedynie o styl. Może pokombinujesz jeszcze?
Jest wiele smaczków: choćby te kobiety i mity :) To rewelacyjne!
Do mnie trafiłaś. Strzał w dziesiątke. Właśnie takiego wiersza na dziś potrzebowałam.
Duży + i do ulubionych.
pozdr

Opublikowano

Na początku - powtórzenie "dosyć" Któreś bym wyrzucił.
Jednak "panta rhei" - tak jest u Kopalińskiego - to chyba oryginał po grecku, więc cytując trzeba go się trzymać. Nie lubię "iż", jakieś jest takie napuszone. Wolę, "że". Co do szyku z biciem skrzydłami, to rozumiem, że chciałaś uniknąć rozpoczynania dwóch wersów od "nie", i chyba słusznie. Ale myślnik w moim odczuciu - niepotrzebny. Trochę mnie gryzło powtórzenie "po": "po ramieniu, po przyjacielsku". Ale może to było zamierzone?
"o strumieni wysychaniu" Rozumiem, to jako cytat tytułu przypowieści. Ale jednak trochę razi ten archaiczny szyk. Może by go wobec tego kursywą? Albo jednak zwyczajnie?
Ogólnie - plus oczywiście.
Pozdrowieństwa!
Ja.


był strumień
o strumieniu pisać łatwo
płynie
przemija

nawet Heraklit mimo że dosyć stary
skąpał się w prostocie
i każdej z mokrych łydek krzyknął

panta rhei

więc piszę
jako przemoczona Nike
z załamanymi rękoma
ze straconą głową

nie wspominam o łzach
bo to uderza o patos i banał
bić skrzydłami powietrza nie chcę
ani nadstawiać policzka
przecież i tak zwyciężam

brakiem

wystarczy że poklepałeś mnie
przyjacielsko
po ramieniu

dzielnie udaję dumę

choć takich kobiet już nie ma
są mity

a ja jak wróbel pokornie
czekam na spełnienie
przypowieści

o wysychaniu strumieni

Opublikowano

Wiersz bardzo dobry.
Tematyka oryginalnie ujęta. Wzbrania się przed patosem. Czysto i płynnie się czyta.
Zakończenie jest słabe. Troszeczkę zbyt "wydumane" i patetyczne. Warto coś z nim zorbić ;)

Pozdrawiam serdecznie

PS. Jak coś poprawisz, to może pójdzie wyżej (taka motywacja na zakończenie ;)).

Opublikowano

marri huano: Twoje żródła wiarygodniejsze;0) zmieniam

Stanisłao I Macku: bardzo dziękuje za ciepłe słowa: przydatne w zimny wieczor

Agnes:zgadzam się z Tobą: , ale nie mam najmniejszych pomysłów na zminimalizowanie: w formie pierwotnej i tak były dwie strofy więcej:)

Jasiu: nie wiem, dla mnie to naciagane są te Twoje interpretacje:)))) Ty nawet żle skojarzyłeś list, a to już majstersztyk w dziedzinie złego kojarzenia;D

Vera: jak pisałam wczesniej mi też się nie podoba, ale narazie zero inwencji twórczej

Jacusiu:) za Twoimi namowami wprowadzam pewne poprawki-jak np nieszczesne dosyć;) wielkie dzięki za kolejny wnikliwy koemntarz

Piotrze: taka motywacacja jest chyba nielegalna:p żeby moderacja CIę nie dorwała:PPP

Dzięki za wsyztskie komentarze i poświęcony czas

Pozdrawiam
Agata

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jak zawsze ciekawa historia Twojej rodziny i małej ojczyzny. Nie rozumiem tego:  "pomiędzy chrześcijan a Rusi granice". Rus była chrześcijańska od 988 roku.  Pozdrawiam  
    • Zamykam za sobą Polskę. Zostawiam cię  w powietrzu – które pachniało tobą, zimą z twoich dłoni i kawą, którą piłaś, jakby każda filiżanka mia­ła w sobie sens życia. Cuzco – mówią, że tam serce świata. Ale moje zostało przy tobie, przy twoim łóżku, w tej małej przestrzeni między poduszkami, gdzie śmiałaś się, że chowasz sny. Tutaj lamy patrzą obojętnie. A ja patrzę w niebo i widzę twoją szyję – jak wtedy, gdy odwracałaś się niespiesznie, jakbyś wiedziała, że za chwilę cały świat się zatrzyma, bo ty spojrzysz. Piszę do ciebie listy myślami. Kartkami są ściany hostelu, atramentem – mój brak ciebie. Każdy dzień tu to jedno twoje imię, którego nie mówię głośno, żeby nie oszaleć. Cuzco jest piękne. Ale ty jesteś piękniejsza – i to nie jest fraza. To desperacja. To jak powiedzieć: „Niebo bez ciebie nie świeci, tylko  milczy światłem.” Wracam. Nie wiem kiedy. Ale wracam do ciebie – nie do kraju, nie do miasta. Do ust. Do szeptów o trzeciej nad ranem. Do tych spojrzeń, co mówiły wszystko, zanim zdążyłem zapytać. Czekaj. Albo nie czekaj – tylko żyj. A ja będę wracał w każdym śnie, aż naprawdę wrócę. I wtedy Cuzco będzie tylko nazwą, a ty – całym kontynentem, którego nigdy nie opuszczę. wiersz napisany kiedyś... dla kogoś.    
    • Ciekawostka: Poezja smaku, kolorów, muzyki, zapachu - to określenie odnoszące się do zjawiska synestezji, w którym pobudzenie jednego zmysłu wywołuje doświadczenia w innym zmyśle. Dla synestetyków, muzyka może być postrzegana w kolorach, smaki mogą mieć zapach, a dźwięki mogą przybierać formy wizualne. Synestezja to nietypowy sposób odbierania świata, w którym zmysły się przenikają.      Stąd też blisko do określeń, upichciłeś, zagrałeś na emocjach, namalowałeś obraz słowny itp.                       
    • Dziś w lesie dębowym podążam ku słońcu paciorki różańca przez palce przekładam  co chwila w ostępach zwierzyna się przemknie wzruszając ukryte płomienne scenerie.   Polana przede mną myśl moja skupiona otwieram ksiąg starych pożółkłe stronice Mikołaj wstępuje na ziemię surową pomiędzy chrześcijan a Rusi granice.    Mać jego Elżbieta zaślubia Wilhelma a herb jego trąby przydomek mu dały on sam jednak pisał jam jest z Sandomierza  a potem już godnie biskupem z Gorzkowa.    Dokument królewski w Wiślicy wydany przenosi z ruskiego na prawo niemieckie uwalnia poddanych z pod władzy królewskiej Gorzków z Poperczynem w nowe ramy wkłada.   Fundacja kościoła gdzie Ruskie są ludy umacnia chrześcijan biskupa raduje swoją dziesięcinę Stefan przekazuje na nową parafię w diecezji podległej.    Właściciel majątku fundując świątynię objąć patronatem po wsze czasy musi jego sukcesorzy będą ją umacniać mianować proboszczów nauczanie ruszy.    
    • szczęście nie leży na ulicy tylko tam gdzie się go nie spodziewasz   jest między niebem a ziemią ciągle sie uśmiecha czeka na ciebie   szczęścia nie kupisz na targu nie stać cię na nie bo bezcenne   a jeżeli ci sie poszczęści zapuka do ciebie powie  jestem   a ty poczujesz się jak  miłość  którą ktoś wpuścił do domu  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...